Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Ουδέποτε επιχειρήθηκε να ζητηθούν εγγυήσεις από την ελληνική αντιπολίτευση» δηλώνουν κύκλοι του ΔΝΤ στον απόηχο της σχετικής δήλωσης του Γάλλου ΥΠΟΙΚ Μισέλ Σαπέν, σύμφωνα με το Bloomberg, αλλά ευρωπαϊκές πηγές σχολιάζουν ότι το θέμα εγείρεται όντως από το ΔΝΤ, το οποίο ωστόσο «δεν επιμένει επιτακτικά αυτή την περίοδο».
Κύκλοι και τετράγωνα, τρίγωνα άγονα. Ωστόσο, πιο πειστικός φαίνεται ο Σαπέν, που μετρά ημέρες στο υπουργείο και δεν έχει λόγους, προφανείς τουλάχιστον, να περάσει από το... κοπτοραφείο.
Μ’ ένα γρήγορο ψάξιμο στο αρχείο, σκοντάφτεις σε γνωστές ιστορίες. Πώς λέμε deja vu στα ελληνικά; Ήταν Νοέμβριος του 2011 όταν είχε δημιουργηθεί θέμα με ενυπόγραφες δεσμεύσεις της Ν.Δ. υπό τον Αντώνη Σαμαρά.
Οι κοινοτικοί αξιωματούχοι το έπραξαν, δε, σε μία στιγμή που στην Ελλάδα είχε σχηματιστεί μία νέα ελληνική κυβέρνηση, υπό τον Λουκά Παπαδήμο, που είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από 250 βουλευτές. Στις 23 Νοεμβρίου 2011 ο κ. Σαμαράς απέστειλε τελικά ενυπόγραφη επιστολή, σε τρόικα και Eurogroup, στην οποία επαναλάμβανε ότι η δέσμευση του ελληνικού λαού και της Νέας Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ είναι ισχυρή και αμετάκλητη.
Αξιώνοντας, και μάλιστα έτσι άκομψα, δεσμεύσεις από τα κόμματα, οι κοινοτικοί τότε, οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ πιο χαλαρά (;) τώρα υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, καθότι δεσμεύσεις αναλαμβάνει το κράτος, όχι οι επιμέρους πολιτικές συνιστώσες που λειτουργούν στο πλαίσιό του. Το κράτος καλείται να αποδεχτεί ή να μην αποδεχτεί και αυτό φέρει και τις συνέπειες της μιας ή της άλλης επιλογής.
«Πρέπει να είμαστε λογικοί από πολιτικής απόψεως» υπογράμμισε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, χαρακτηρίζοντας «περίεργη» τη στάση του ΔΝΤ και επισημαίνοντας την «εμμονή» του στα εργασιακά σε όλα τα πλάτη και τα μήκη τα γεωγραφικά.
Της επταετίας τα παράλογα βαφτίζονται λογικά και εκτρέπουν τη συζήτηση από το αληθινό πρόβλημα. Που δεν είναι, βέβαια, ποιος θα δώσει διαβεβαιώσεις.
