Με μια εγκατάσταση στο ιστορικό κτήριο «Εϋνάρδιον», η γλύπτρια Βένια Δημητρακοπούλου που ζει και εργάζεται για μεγάλα διαστήματα στην Αίγινα, συνεχίζει φέτος την πετυχημένη περσινή πρωτοβουλία «Επιφυλακή», που έχει ως στόχο να επανενεργοποιήσει μέσα από την εικαστική δράση τα ρημαγμένα καποδιστριακά κτήρια της Αίγινας και να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία για τη μοίρα των σημαντικών αυτών ψηγμάτων της ιστορικής μνήμης.
Μέρος μιας σημαντικής ομάδας μνημείων που συνδέονται με την ίδρυση του νεώτερου ελληνικού κράτους, το λιτό και κομψό «Εϋνάρδειον», το πρώτο νεοκλασσικό δημόσιο κτήριο στην Ελλάδα, κτίσθηκε το 1830, με χορηγία του Ελβετού φιλέλληνα τραπεζίτη και μεγάλου ευεργέτη της Ελλάδας Ιωάννη-Γαβριήλ Εϋνάρδου, προσωπικού φίλου του Ιωάννη Καποδίστρια, σε σχέδια Κλεάνθη και Σάουμπερτ. Το κτήριο στέγασε το «Κεντρικόν Σχολείον» του Καποδίστρια, όπου εκπαιδεύονταν οι δάσκαλοι των πρώτων δημοσίων σχολείων που ίδρυσε ο Κυβερνήτης στην Αίγινα.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την ανατροπή του εκπαιδευτικού του προγράμματος, το κτήριο εξυπηρέτησε διάφορες χρήσεις, με κυριότερη αυτήν του Αρχαιολογικού Μουσείου (1926-1981). Μετά τη μεταστέγαση του Μουσείου, το «Εϋνάρδειον» παραμένει κενό και, μέσα από τις διαδικασίες της δημόσιας διοίκησης του κράτους, πέρασε την δεκαετία του 1980 στην αρμοδιότητα του υπουργείου Παιδείας - για να στεγάσει εκεί την Βιβλιοθήκη της Αίγινας, χρήση για την οποία το μικρού μεγέθους και μεγάλης ιστορικής αξίας αυτό μνημείο δεν προσφέρεται απολύτως. Παρέμεινε, λοιπόν, έκτοτε εγκαταλελειμμένο, σε ερειπιώδη κατάσταση, με κίνδυνο να καταρρεύσει. Μαζί με τον Κώστα Βαρώτσο και την Δανάη Στράτου, η Βένια Δημητρακοπούλου ήταν πέρυσι, μέλος της τριμελούς ομάδας εικαστικών της Αίγινας που σε συνεργασία με τον επιμελητή της εικαστικής δράσης, ιστορικό Γιώργο Καλόφωνο, ξεκίνησαν την «Επιφυλακή» σηματοδοτώντας την επέτειο των 30 χρόνων από την απομάκρυνση των φυλακών από το κτήριο του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου με μια μεγάλη τοποειδική (site-specific) εγκατάσταση στο εξωτερικό του κτηρίου, που είχε σαν στόχο να υπομνηματίσει εικαστικά το πολυτάραχο παρελθόν, την έντονη συμβολική φόρτιση αλλά και την δυναμική του σημαντικού αυτού μνημείου που παραμένει όλα αυτά τα χρόνια, επίσης, κλειστό και εγκαταλελειμμένο.
Η φετινή εγκατάσταση της Βένιας Δημητρακοπούλου είναι και πάλι τοποειδική και η χρονική διάρκειά της περιορισμένη. Βασισμένη σε μια φωτογραφική σπουδή των απειλητικών σκιών που παράγονται από το μεγάλο γλυπτό της «Προμαχώνες» (2015), το οποίο αυτές τις ημέρες τοποθετείται στο προαύλιο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αθήνα, η «Επιφυλακή ΙΙ» αποτελεί ένα σχόλιο για τις απειλητικές σκιές και το σκοτάδι που έχει καλύψει το ιστορικό κτήριο, αντικατοπτρίζοντας έτσι και τη σκοτεινή μοίρα της ιστορικής μνήμης στη σημερινή Ελλάδα, αλλά κυρίως την κατάληξη των προσπαθειών δημιουργίας ενός σύγχρονου Ελληνικού Κράτους που ξεκίνησαν από τον οραματιστή Ιωάννη Καποδίστρια.
Η «Επιφυλακή ΙΙ» εντάσσεται στις πολιτιστικές δράσεις της 8ης Γιορτής Φιστικιού Αίγινας, ενός πολυδύναμου Φεστιβάλ με μακρά παράδοση στα εικαστικά.
naftemporiki.gr
