Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Εμείς θέλουμε το άριστο σχολείο παντού και όχι λίγα σχολεία αρίστων. Γνωρίζουμε ότι πίσω από τη λέξη “αριστεία” διακυβεύονται διαμετρικά αντίθετες πολιτικές. Υπάρχουν στοιχεία ότι η επίκληση της λέξης αριστεία έχει οδηγήσει σε όξυνση των ανισοτήτων» δήλωσε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Παιδείας.
Να 'μαστε πάλι να λογαριάζουμε το μηδέν με το άπειρο και να βρίσκουμε τον εκπαιδευτικό κόσμο ανάπηρο. Ώστε και μόνο η επίκληση της λέξης οξύνει τις αντιθέσεις. Μα, η λέξη συνυπάρχει με τα ελληνικά γράμματα. Από τον Όμηρο (στην «Ιλιάδα»: «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν», μέχρι τον Ηράκλειτο («Εις εμοί μύριοι εάν άριστος ή»).
Ώστε και μόνο η επίκληση της λέξης οξύνει τις ανισότητες. Οπότε, η λύση είναι να χαμηλώσουμε τις ποιότητες, μέχρι «όλα τα σχολεία της χώρας να γίνουν σταδιακά, βήμα βήμα, άριστα σχολεία»;
Το θέμα σηκώνει συζήτηση, θα την παραλείψουμε, όμως, διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων. Είναι πολύ εύκολο στο όνομα της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης και της ιδεολογικής άφεσης να καταφεύγεις σε επιλογές μαζικοποίησης. Το δύσκολο είναι να απαλείψεις τις συνέπειες που προκύπτουν από τις ανισότητες που υπάρχουν ήδη στην αφετηρία, ως προς το οικονομικό, πολιτισμικό ή και συμβολικό κεφάλαιο (κύρος, καταγωγή).
Το δύσκολο είναι η αποκατάσταση της αριστείας και όχι η όρθωση φραγμάτων. Στρεβλή φιλοδοξία; Εδώ δεν περνάει το «άγχος της επιτυχίας»; Είναι για τους «φιλελεύθερους», τους Δυτικούς και άλλους «δεύτερους», που στήνουν Campus αριστείας; Όπως το πανεπιστήμιο στο Φράιμπουργκ, μαζί με το πολυτεχνείο της Καρλσρούης, τα γαλλικά πανεπιστήμια του Στρασβούργου και της Μυλούζης, καθώς και το ελβετικό πανεπιστήμιο της Βασιλείας, που παρουσίασαν πρωτοβουλία για «συστράτευση δυνάμεων, ώστε να ανταποκριθούμε στον παγκόσμιο ανταγωνισμό για τους καλύτερους φοιτητές και επιστήμονες». Στο πλαίσιο των εθνικών προγραμμάτων αριστείας. «Κεφάλαιο 1» της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
