Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Η πρόοδος της Ελλάδας επτά χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης αποτυπώνεται με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο στην κατ’ εξακολούθηση συζήτηση γύρω από το έλλειμμα του 2009.
Έπειτα από 30% συρρίκνωση του ΑΕΠ, 15% αύξηση της ανεργίας και 20% μείωση των μισθών, ακόμη να συμφωνήσουμε αν πίσω από αυτήν την περιπέτεια βρίσκεται η χρεοκοπία ενός αποτυχημένου μοντέλου που πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε ή το αποτέλεσμα κάποιας δήθεν συνωμοσίας σκοτεινών κύκλων που επιθυμούν το κακό της χώρας.
Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόλις το 0,31% της παγκόσμιας οικονομίας. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η διεθνής κοινότητα αφιερώνει χρόνο και ενέργεια είναι η ιδιότητα της χώρας ως μέλους της Ευρωζώνης που κατά κύριο λόγο απορρέει από τη στρατηγική της θέση στη γεωπολιτική σκηνή.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι επί μακρόν συγκαταλεγόταν -και σε έναν βαθμό συγκαταλέγεται- στις χώρες με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν -και παραμένει- στις τελευταίες θέσεις σχεδόν όλων των ποιοτικών κατατάξεων που καθορίζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.
Τη φούσκα αυτή δημιούργησαν και συντήρησαν η απρόσκοπτη χρηματοδότηση αρχικά της ΕΟΚ και μετέπειτα της Ε.Ε. (290 δισ. επιδοτήσεις, 300 δισ. δάνεια σωτηρίας, 60 δισ. επενδύσεις), καθώς και οι εξόχως ευνοϊκοί όροι πρόσβασης στις αγορές κεφαλαίου (χαμηλά επιτόκια, αντίστοιχα χωρών όπως η Γερμανία) λόγω της συμμετοχής στον σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Τελικά, η τύχη της ελληνικής κοινωνίας είναι ίσως η ατυχία της. Με την ιδιότητα του μέλους της Ευρωζώνης, η χώρα διατηρήθηκε στην επιφάνεια χάρη σε δάνεια των θεσμικών πιστωτών κι έτσι δεν βίωσε τις καταστροφικές συνέπειες μιας άτακτης χρεοκοπίας, γεγονός που εκ του αποτελέσματος συντηρεί μύθους και ψευδαισθήσεις, αποτρέποντας τον αναγκαίο ριζικό μετασχηματισμό.
Η κυβέρνηση, αντί να προβεί σε αποκατάσταση της σταθερότητας, εκσυγχρονισμό του συστήματος και ανάταξη της παραγωγής, ώστε να διαμορφώσει στοιχειώδεις προϋποθέσεις ανάκαμψης, αναλώνεται σε ένα κυνήγι μαγισσών, παρέχοντας άλλοθι σε όσους διαρκώς εγείρουν ζήτημα διεθνούς αξιοπιστίας της.
Προκαλεί με αυτόν τον τρόπο την τύχη της χώρας μέσα σε ένα πρωτόγνωρο διεθνές περιβάλλον, που εκθέτει σε κινδύνους, πριν απ’ όλους, τους αδύναμους κρίκους του συστήματος.
Η διορθωτική για λογαριασμό της κυβέρνησης δήλωση του αναπλ. υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη ότι η Αθήνα εμπιστεύεται πλήρως τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat, πάνω στα οποία υπογράφηκε η συμφωνία του Αυγούστου, αποτελεί τη φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα μιας διακυβέρνησης που οδηγεί τη χώρα εκτός Ευρώπης μέσα στην Ευρώπη.
