Θέλοντας να μιλήσει για την εξουσία και τις παράλογες μάχες για την κατάκτησή της, ο σπουδαίος Λιθουανός σκηνοθέτης Όσκαρας Κορσουνόβας αντλεί από την προσωπική του εμπειρία ως «υπηκόου» της Σοβιετικής Ένωσης και «χρησιμοποιεί» ένα από τα τελευταία έργα (ίσως, το τελευταίο) του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, την «Τρικυμία», για να δημιουργήσει την παράσταση «Μιράντα», που παρουσιάζεται στο θέατρο Πορεία, από τις 25 Νοεμβρίου.

Μέχρι την άρση της παλαιάς αδικίας

Στην «Τρικυμία», η οποία γράφτηκε το 1610, ο Δούκας του Μιλάνου, Πρόσπερο, λάτρης των βιβλίων και της μαγείας, χάνει τον θρόνο του, όταν ο αδερφός του, Αντόνιο, με τη βοήθεια του Αλόνσο, σφετερίζεται την εξουσία του και τον εγκαταλείπει με τη μικρή του κόρη, Μιράντα, στα ανοιχτά της θάλασσας, για να πνιγούν. Οι δυο τους σώζονται και καταλήγουν σε ένα ερημονήσι, όπου ζει ο τερατόμορφος Κάλιμπαν.

Δώδεκα χρόνια αργότερα, οι συνωμότες Αντόνιο και Αλόνσο ναυαγούν στο ίδιο νησί, εξαιτίας μιας τρικυμίας που προκαλεί ο Πρόσπερο, χάρη στις μαγικές του δυνάμεις. Εκεί, λαμβάνει χώρα ένας αγώνας για την εξουσία του νησιού, μέχρι την άρση της παλαιάς αδικίας απέναντι στον Πρόσπερο και τη Μιράντα.

Ως μια «επανάληψη της ιστορίας του κόσμου»

Το έργο, ως επί το πλείστον, ερμηνεύεται σαν ένα παραμύθι για ενήλικες και παραβλέπεται το απόσταγμα σοφίας, που έχει ενσταλάξει στην ιστορία ο συγγραφέας. Εμπνεόμενος από την ερμηνεία του Γιαν Κοτ, η οποία επιτρέπει να δούμε τα μυθωδώς διαδραματιζόμενα πάνω στο νησί του Πρόσπερου ως έναν αγώνα για την εξουσία και ως μια «επανάληψη της ιστορίας του κόσμου» και, μάλιστα, από τη φαρσική της πλευρά, ο Όσκαρας Κορσουνόβας συνθέτει τη «Μιράντα». Η διασκευή αυτή μας μεταφέρει σε μια εποχή απολυταρχίας, όπου ένα διαμέρισμα γίνεται η όαση, στην οποία συντηρείται η πνευματική αντίσταση κατά του καθεστώτος, κατά της εξουσίας.

«Στο έργο αυτό, ως επί το πλείστον, με ενδιαφέρει η Μιράντα», σημειώνει ο Λιθουανός σκηνοθέτης. «Έχει θεωρηθεί, κυρίως, ως μια αφελής πριγκίπισσα, όμως είναι δημιούργημα του Πρόσπερου, είναι η ψυχή του Πρόπερου. Τελικά, οι δημιουργοί χρησιμοποιούσαν την εξορία στα ερημονήσια, προκειμένου να “αναθρέψουν” τις δικές τους “Μιράντες”».

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος, διασκευή - σκηνοθεσία: Oskaras Korsunovas, σκηνικά - κοστούμια: Dainius Liskevicius, μουσική: Antanas Jasenka, φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Παίζουν: Λαέρτης Μαλκότσης, Ιωάννα Παππά.