Την προηγούμενη φορά που μία κλιματική αλλαγή μείωσε τα επίπεδα οξυγόνων στους ωκεανούς και αποδεκάτισε ένα ευρύ φάσμα της ζωής του βυθού, τα οικοσυστήματα χρειάστηκαν περίπου χίλια χρόνια για να ανακάμψουν, σύμφωνα με νέα μελέτη που προσφέρει σύγκριση για τις συνέπειες τις σύγχρονης παγκόσμιας υπερθέρμανσης.
Η έρευνα του Πανεπιστημίου Ντέιβις στην Καλιφόρνια αποκάλυψε πως η ανάκαμψη των βιολογικών κοινοτήτων των βυθών από την τελευταία περίοδο των παγετώνων ήταν πολύ πιο αργή και σκληρή από ό,τι προηγουμένως πίστευαν οι επιστήμονες.
Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα μετά την ανάλυση ενός πυρήνα θαλάσσιων ιζημάτων διαμέτρου δέκα μέτρων, τα οποία εξάχθηκαν από τα ανοιχτά της νότιας Καλιφόρνια και περιείχαν περισσότερα από 5.000 απολιθώματα με ηλικία έως και 13.000 ετών.
«Η ανάκαμψη δε συμβαίνει σε κλίμακα αιώνα αλλά χιλιετίας», δήλωσε η Σάρα Μόφιτ, επικεφαλής της μελέτης. «Εάν δούμε στο εγγύς μέλλον παρόμοια δραματική μείωση του οξυγόνου στα βάθη των ωκεανών, δε θα συμβεί ανάκαμψη για εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες χρόνια», πρόσθεσε.
Προηγούμενες μελέτες έχουν ήδη καταγράψει μειώσεις των επιπέδων διαλυμένου οξυγόνου σε ορισμένες περιοχές των ωκεανών της Γης. Τέτοιες συνθήκες υποξίας μπορούν να εξαπλωθούν, καθώς η θερμοκρασία των ωκεανών αυξάνεται και οι κύκλοι που μεταφέρουν οξυγόνο σε βαθύτερες περιοχές διακόπτονται.
Οι κλιματικές αλλαγές που απεικονίζονται στη μελέτη προέκυψαν από φυσικούς κύκλους της τροχιάς της Γης από τον Ήλιο και η μείωση του οξυγόνου που ακολούθησε ήταν πιο ακραία από αυτές που έχουν συμβεί στη σύγχρονη εποχή.
Ωστόσο, αυτές οι απότομες διακυμάνσεις προσφέρουν μια συγκριτική ματιά στη διάρκεια των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, σύμφωνα με τη Μόφιτ.
