Από την έντυπη έκδοση
Εκστρατεύει λοιπόν και πάλι προς Eurogroup ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών - αφού πρώτα δει και μελετήσει την έκβαση της έκδοσης έντοκων αυτής της εβδομάδας, όπως θα ανακοινωθεί επισήμως και όπως θα γίνει διακριτικότερα γνωστός ο πραγματικός βαθμός επιτυχίας της, αφού αναμετρηθεί και με την πρώτη εξόφληση οφειλής προς ΔΝΤ - εξοπλισμένος με λίστες διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, με δράσεις κοστολογημένες κοκ. Και καλά κάνει.
Κι ακόμη καλύτερα θα ήταν αν εκείνο που θα προσκομίσει (με βάση την προεργασία της ομάδας Γιάννη Δραγασάκη) ο Ελληνας ΥΠΟΙΚ ανταποκρίνεται μέχρι ενός σημείου στις απαιτήσεις των «εταίρων», έτσι που να ελευθέρωναν κάποιους από τους οφειλόμενους στην Ελλάδα πόρους.
Ωστε να μην αποστραγγισθεί τελείως η οικονομία, αλλά και να μην προσαράξουμε σε πιστωτικό γεγονός - τα γνωστά!
Ομως από τις λίστες Βαρουφάκη υπάρχει μια σταθερή παράλειψη. Και είναι αυτό περίεργο, καθώς τουλάχιστον η συνεργασία της ομάδας Γ. Δραγασάκη «υποσχόταν» κάποιο ενδιαφέρον εδώ ακριβώς: στις επενδύσεις, στην αναζήτηση επενδυτικών πόρων - χωρίς τους οποίους ουδέποτε πρόκειται να έχουμε την πολυπόθητη επανεκκίνηση της οικονομίας.
Είναι μάλιστα ακόμη πιο περίεργο, καθώς κεντρικό στέλεχος της κυβέρνησης είχε την καλή διάθεση να μας πει διάφορα συμπαθητικά για την προ καιρού αναφορά αυτής της στήλης σε «ένα ΕΣΠΑ κρίσης», το οποίο θα μπορούσε/θα έπρεπε να προωθηθεί ακριβώς υπ’ αυτές τις συνθήκες «στην Ευρώπη» στα πλαίσια του συνολικού πακέτου διαπραγμάτευσης, και μάλιστα «στο πλαίσιο μιας γενικής ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας για μονιμότερη υπέρβαση των επιπτώσεων της κρίσης».
Συμπληρώναμε, δε, ότι «η πρόταση αυτή επ’ ουδενί θα πρέπει να συζητηθεί με την αρμόδια (και εκ των προτέρων σίγουρα γραφειοκρατικά αντίθετη) ΓΔ Regio της Επιτροπής».
Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να προχωρήσει; Επιμένουμε - κι αυτό ήταν που ο κυβερνητικός συνομιλητής μας κυρίως κατέγραψε - ότι «μπορεί να ακούγεται κοινοτικά ανορθόδοξη η προσέγγιση, πλην όμως η κρισιμότητα της κατάστασης τη δικαιολογεί».
Αν, μάλιστα, μια παρόμοια προβολή αιτήματος συνδυαζόταν με κάποια από τα μέτρα των «λιστών Βαρουφάκη» προς κατεύθυνση γνησίως μεταρρυθμιστική, τότε οι πιθανότητες να ευοδωθεί θα αυξάνονταν αισθητά. Και όμως...
... Και όμως, η όποια συζήτηση πάει να ανοίξει αυτές τις ημέρες για τα επενδυτικά, πηγαίνει σε απελπιστικά παλιοκαιρινή κατεύθυνση. Ακούσαμε, έτσι, τον υπουργό Οικονομίας-Υποδομών-Ναυτιλίας-Τουρισμού Γιώργο Σταθάκη, που ήρθε να περιγράψει το πώς προχωρεί αλλαγή σχεδιασμού του νέου ΕΣΠΑ (2014-2020, θυμίζουμε, άλλο αν παραδοσιακά τα ΕΣΠΑ σούρνονται κατά την εκτέλεση/υλοποίηση).
Με την αλλαγή σχεδιασμού στοχεύεται η διαμόρφωση «προτύπου ανάπτυξης που θα στηρίζεται στην ανταγωνιστικότητα, την καινοτομία και την εξωστρέφεια» με προτεραιότητα τη δημιουργία απασχόλησης. Πρόσθετο κριτήριο η ωρίμανση των έργων, ώστε να μπορεί να αρχίσει το ταχύτερο η εκτέλεσή τους (και οι πολυπόθητες εκταμιεύσεις).
Παράλληλα, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας εξηγούσε πώς καταρτίζεται το ελληνικό σχέδιο/κατάλογος έργων με τα οποία θα διεκδικηθεί συμμετοχή στο διαβόητο «Σχέδιο Γιούνκερ» (των 315 δισ. ευρώ, διευρωπαϊκά, βέβαια με ελάχιστους νέους πόρους, κάπου 21 δισ. ευρώ, και με τεράστια προτεινόμενη μόχλευση...).
Με «στροφή στις επενδύσεις σε καινοτομία που οδηγεί σε ανάπτυξη/απασχόληση», αντί για τις προηγούμενες προγραμματιζόμενες δράσεις υψηλής τεχνολογίας. Στα 12-15 δισ. ευρώ θα ανέρχεται κατά Μάρδα το νέο πλαίσιο δράσεων που θα προταθεί (έναντι του καταλόγου άνω των 170 έργων με συνολικό ύψος άνω των 40 δισ., από τα οποία τα 9 μόνον αφορούσαν την άμεση 3ετία), και που θα ενσωματώνει δράσεις όπως ο εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης αλλά και αρκετή υποδομή.
Αυτή η συνεχής τάση προς το ξήλωμα των όποιων προηγούμενων σχεδιασμών, για να «περάσουμε» δικές μας προτεραιότητες, είναι η μόνιμη παγίδα στην οποία πέφτουν διαδοχικές κυβερνήσεις.
Παράδειγμα: μέρες πριν γίνουν οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, είχε δημοσιευθεί η Εκτελεστική Απόφαση της Επιτροπής για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα επισιτιστικής και βασικής υλικής συνδρομής για στήριξη (προς την Ελλάδα) από το Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους απόρους. Μέσα σε μια 7ετία, ανοίγεται ένα πλαίσιο ενίσχυσης 330,5 εκατ. ευρώ (με 85% κοινοτική χρηματοδότηση) που κατά πολύ καλύπτει τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης για την ανθρωπιστική κρίση.
Ομως και σ’ αυτό, όπως και σε όλα τα τρέχοντα προγράμματα, το ζήτημα δεν είναι να επανασχεδιάζει κανείς, να θέτει όλο και πιο «λεπτές» προτεραιότητες, να ανακατευθύνει.
Το ζήτημα είναι να πατήσει κάτω τους κανόνες - φυσικά με τη συνδρομή των ίδιων των Βρυξελλών - ώστε να προχωρήσουν τα πράγματα. Αμεσα. Τώρα. Αυτό θα ήταν ένα «ΕΣΠΑ κρίσης».
Α.Δ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ - [email protected]
