«Απαντήσεις για την ταυτότητα του νεκρού στο ταφικό κτίσμα της Αμφίπολης ίσως κρατούν οι πρωταγωνιστές του εντυπωσιακού ψηφιδωτού το οποίο αποκαλύφθηκε πρόσφατα», αναφέρει σε εκτενές άρθρο του το National Geographic.
«Η βασίλισσα του κάτω κόσμου ρίχνει φως στον ελληνικό τάφο», επισημαίνει στον τίτλο του το δημοσίευμα, τονίζοντας ότι «το ψηφιδωτό μπορεί να κρύβει το κλειδί που θα ξεκλειδώσει το μυστήριο: Ποιος είναι θαμμένος στον τύμβο Καστά;»
«Οι Έλληνες αρχαιολόγοι ανακάλυψαν την εικόνα μίας νεαρής, κοκκινομάλλας θεάς, που οδηγείται στον κάτω κόσμο, μέσα στον τύμβο των 2.300 ετών της Αρχαίας Αμφίπολης στη βόρεια Ελλάδα. Πρόκειται για την Περσεφόνη, κόρη του Δία, η οποία απεικονίζεται στο μωσαϊκό και ίσως προδίδει ένα νέο στοιχείο για αυτό που τους τελευταίους μήνες έχει γίνει το πιο διαδεδομένο μυστήριο», αναφέρει το National Geographic.
«Ο εκπληκτικός, μαρμαρόκτιστος τάφος, 99 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται κοντά στο λιμάνι που χρησιμοποιούσε ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι αρχαιολόγοι τον χρονολόγησαν στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ., πιθανώς τοποθετώντας την κατασκευή του στην περίοδο μετά το θάνατο του Έλληνα στρατηλάτη, το 323 π.Χ., στη Βαβυλώνα. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν πυροδοτήσει έντονες εικασίες ότι ο τάφος έχει χτιστεί για κάποιο πρόσωπο πολύ κοντινό στον Αλέξανδρο, αλλά χωρίς ωστόσο ξεκάθαρες αποδείξεις», σημειώνει το δημοσίευμα, το οποίο παρουσιάζει την ανακοίνωση που έκανε το υπουργείο Πολιτισμού για την αποκάλυψη της Περσεφόνης στο ψηφιδωτό, μία αναπαράσταση όμοια με εκείνη του βασιλικού νεκροταφείου της Βεργίνας, όπου έχει ταφεί ο Φίλιππος Β΄, πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το ψηφιδωτό στον τάφο της Αμφίπολης απεικονίζει έναν από τους βασικότερους μύθους της αρχαιοελληνικής μυθολογίας αλλά και έναν από τους πλέον αρχέγονους μύθους της ανθρωπότητας. Η Περσεφόνη ήταν κόρη της θεάς Δήμητρας. Πατέρας της ήταν ο Ζεύς και συζυγός της ο Άδης. Μαζί του γέννησε τον Ζαγρέα, τον Ευβουλέα και τον Σαβάζιο. Ο Άδης την πήρε στον κάτω κόσμο για την ομορφιά της. Η Θεά Δήμητρα όμως τη ζήτησε πίσω. Ο Άδης συμφώνησε να ανεβαίνει η Περσεφόνη έξι μήνες στον πάνω κόσμο και να κατεβαίνει τους επόμενους έξι στον κάτω. Έτσι τους μήνες που η Περσεφόνη ήταν στον πάνω κόσμο η Θεά Δήμητρα χαιρόταν και υπήρχε καλοκαιρία, ενώ τους άλλους κακοκαιρία. Ο μύθος της αρπαγής πρωτοεμφανίζεται στην «Θεογονία» του Ησιόδου.
Ο μύθος της αρπαγής προέρχεται από την ιδέα ότι ο Άδης αρπάζει τις ψυχές των νεκρών σαν την λεία του, και μετά τις μεταφέρει στο βασίλειό του. Η ιδέα εμφανίζεται αμυδρά στον Όμηρο, αλλά είναι έντονη στις ελληνικές λαϊκές παραδόσεις. Η θεωρία σύμφωνα με την οποία η αρπαγή της Περσεφόνης αποτυπώνει το φυσικό κύκλο της βλάστησης και της καρποφορίας είναι μία από τις πιο αποδεκτές. Αυτήν την εκδοχή υποστήριζαν στην αρχαιότητα οι Στωϊκοί φιλόσοφοι. Υπάρχει όμως και η ανθρωπολογική διάσταση, ο αποχωρισμός της θυγατέρας από τη μητέρα της κατά το γάμο. Ο γάμος φέρνει θλίψη, χωρισμό από τη μητέρα, θυμό για τον άνδρα και τελικά συμφιλίωση.
Ο Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μισούρι, Ίαν Γουόρδινγκτον, πιστεύει ότι οι αρχαιολόγοι ανασκαφείς βρίσκονται σε τάφο που ανήκει σε γυναίκα, καθώς το μωσαϊκό δείχνει μία γυναίκα να οδηγείται στον κάτω κόσμο. Ο Γουόρδινγκτον, αναφέρει πως ο τάφος μπορεί να φιλοξενεί τη Ρωξάνη, σύζυγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ή τη μητέρα του, Ολυμπιάδα. Το «National Geographic» κλείνει το δημοσίευμά του σημειώνοντας πως «μόνο ο χρόνος και η ανασκαφή θα μαρτυρήσουν τον ένοικο του τύμβου».
naftemporiki.gr
