Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Η συνάντηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ είναι ιδιαίτερα σημαντική ως γεγονός, αλλά για να αποβεί και χρήσιμη για την Ελλάδα απαιτείται προεργασία με συγκεκριμένους στόχους.
Αναμφίβολα, σε μια συζήτηση μίας ή δύο ωρών μεταξύ δύο πολιτικών ηγετών δεν μπορούν να συζητηθούν λεπτομέρειες των θεμάτων, οι οποίες θα απασχολήσουν υπουργούς ή στελέχη των υπουργείων.
Δύο είναι οι βασικοί στόχοι του πρωθυπουργού: η λύση για το δημόσιο χρέος και η χαλάρωση των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος, διαπιστώνεται και γίνεται παραδεκτό και από τους ίδιους τους δανειστές πως δεν είναι βιώσιμο.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αστοχία της πολιτικής των μνημονίων, που «πέτυχε» έπειτα από μία τετραετία σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής να βρίσκεται στο 175% του ΑΕΠ, με τις προοπτικές του να ανησυχούν το ΔΝΤ.
Μη βιώσιμο χρέος σημαίνει πως η Ελλάδα δεν θα μπορέσει διαχρονικά να το εξυπηρετήσει.
Οπότε κάτι πρέπει να γίνει, και αυτό δεν είναι άλλο από τη μείωσή του. Το ΔΝΤ θεωρεί πως η λύση είναι το «κούρεμα», για το οποίο αντιδρούν οι Ευρωπαίοι και δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
Οι Ευρωπαίοι, με βάση μια διαρροή από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, προτείνουν την επιμήκυνση των δανείων και τη μείωση του επιτοκίου.
Αλλά το σχέδιο αυτό απορρίπτουν ακόμη και Γερμανοί οικονομολόγοι ως αναποτελεσματικό.
Στο ερώτημα «τι θέλει η Ελλάδα» η απάντηση είναι εύκολη.
Βρίσκεται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, όπου υπάρχει επιχειρηματολογία υπέρ της επιμήκυνσης και της μείωσης των επιτοκίων, ενώ οι συντάκτες του θεωρούν πως δεν είναι πρόβλημα ένα υψηλό χρέος, εάν η εξυπηρέτησή του είναι σε βάθος δεκαετιών.
Με τη διαφορά ότι η Ελλάδα δεν είναι Ιαπωνία. Οπότε ο πρωθυπουργός καλείται να ζητήσει από την Ανγκελα Μέρκελ μια πραγματικά βιώσιμη λύση για το χρέος.
Το δεύτερο ζήτημα που οφείλει να θέσει ο κ. Σαμαράς είναι η χαλάρωση των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων, θέμα που άνοιξε η «Ν» πριν από ένα χρόνο.
Το ύψος τους είναι πολύ δύσκολο να προσεγγιστεί χωρίς τη λήψη νέων μέτρων.
Ενδεικτικά, φέτος το πλεόνασμα πρέπει να είναι 2,7 δισ. ευρώ, με τον πήχη να ανεβαίνει το 2015 σε 5,6 δισ. ευρώ, το 2016 σε 8,9 δισ. ευρώ και το 2017 σε 9,3 δισ. ευρώ ή 4,5% του ΑΕΠ.
Είναι εξαιρετικά φιλόδοξοι στόχοι, η τήρηση των οποίων θα διατηρήσει την πίεση στη δημοσιονομική πολιτική, με περικοπές δαπανών και μέτρα αύξησης των εσόδων, που απλά δεν θα αφήσουν την οικονομία να αναπνεύσει.
Ομως, για την εξασφάλιση θετικών λύσεων στο χρέος και στους δημοσιονομικούς στόχους απαιτούνται σχεδιασμός και επιχειρήματα, αλλά όχι σαν εκείνα που υπάρχουν στο Μεσοπρόθεσμο.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]
