Μια ομάδα αστροφυσικών του Γερμανικού Κέντρο Αεροδιαστημικής εντόπισε το πιο πολυπληθές ηλιακό σύστημα μέχρι σήμερα, ανακάλυψη που αποτελεί σημαντικό βήμα στην έρευνα για κόσμους που μοιάζουν με το δικό μας, με απώτατο σκοπό την ανακάλυψη μιας «δεύτερης Γης».
Σύμφωνα με το άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Astrophysical Journal, επτά πλανήτες περιστοιχίζουν το άστρο ΚΟΙ-351 (Kepler Object of Interest -351), 2.500 έτη φωτός μακριά μας, ενώ βρίσκονται σε διάταξη παρόμοια με αυτή του Ηλιακού μας Συστήματος: οι μικρότεροι βραχώδεις πλανήτες στις εσωτερικές τροχιές και οι μεγαλύτεροι αέριοι γίγαντες σε πιο μεγάλες τροχιές γύρω από το άστρο τους. Οι τρεις εσωτερικοί πλανήτες μάλιστα έχουν περιόδους περιστροφής 60, 211 και 331 ημερών, αρκετά κοντά στους χρόνους που χρειάζονται ο Ερμής, η Αφροδίτη και Άρης για να κάνουν μία περιστροφή γύρω από τον Ήλιο.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης κανένα άλλο πλανητικό σύστημα δε δείχνει τόσες ομοιότητες με τον κόσμο μας στην αρχιτεκτονική του όσο το σύστημα γύρω από το ΚΟΙ-351. «Η ανακάλυψη αυτού του σύνθετου πλανητικού συστήματος μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα τις διαδικασίες που ευθύνονται για τη δημιουργία τέτοιων συστημάτων», δήλωσε σχετικά ο Χάικε Ράουερ, επικεφαλής για την έρευνα εξωπλανητών του γερμανικού Ινστιτούτου Πλανητικής Έρευνας, και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Μέχρι σήμερα είναι γνωστοί περίπου 1.000 εξωπλανήτες, όμως γνωρίζουμε μόνο 170 άστρα που φιλοξενούν περισσότερους από έναν πλανήτη. Αυτό δε σημαίνει πως τα υπόλοιπα άστρα δε περιτριγυρίζονται από περισσότερους πλανήτες, όμως ο εντοπισμός τους είναι δυσκολότερος, καθώς η παρουσία πολλών πλανητών μπορεί να δυσκολέψει την ανάγνωση και ανάλυση των παρατηρήσεων. Για τη συγκεκριμένη ανακάλυψη μάλιστα χρειάστηκε η ανάπτυξη εξειδικευμένου λογισμικού, στο οποίο χρησιμοποιήθηκε ένας αλγόριθμος που επέτρεψε στους επιστήμονες να φιλτράρουν τα δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο υπέδειξε περισσότερους από 3.500 πιθανούς πλανήτες.
Στην αναζήτηση εξωπλανητών, οι ερευνητές ενδιαφέρονται για περιοδικές μεταβολές στη φωτεινότητα ενός άστρου, που ίσως να προκαλείται από κάποιον πλανήτη που παρεμβάλλεται εκείνη τη στιγμή μεταξύ του άστρου και του τηλεσκοπίου. Καθώς τα δεδομένα από τις παρατηρήσεις είναι πολλά, τεχνολογικές εξελίξεις όπως αυτή αναμένεται να βοηθήσουν στην αξιοποίηση μεγάλου όγκου δεδομένου, ειδικότερα από μελλοντικά διαστημικά τηλεσκόπια.
