Ο αρχηγός αποκήρυξε τα υμνητικά κι εγκωμιαστικά του ναζισμού και του Αδόλφου κείμενά του ως προϊόντα μιας άγουρης νιότης. Διέψευσε έτσι και τη σύντροφό του, η οποία ακριβώς τον θαυμάζει για τη «σταθερότητα των απόψεών του, τριάντα χρόνια τώρα»...
Ο υπαρχηγός δήλωσε «γνωστός συλλέκτης», για να δικαιολογήσει τα ευρεθέντα στην κατοχή του, όπλα, κράνη, παλάσκες κι άλλα παραφερνάλια του ναζιστικού βιότοπου. Ομοίως προς τον αρχηγό του, απαρνήθηκε κάθε ταύτιση με τη βδελυρή ιδεολογία που -έργω και λόγω- πρακτόρευε...
Ο τρίτος, το πρωτοπαλίκαρο, δεν είχε ιδέα για τα αγήματα και τις φάλαγγες των πιστών, αν και στο εισαγγελικό πόρισμα περιγράφεται ως επικεφαλής του «επιχειρησιακού σκέλους της οργάνωσης». Είναι δε τόση η προπέτειά του, που ακόμη και τις προφανείς κι ενώπιον πλήθους μαρτύρων εκδηλώσεις της βαναυσότητάς του τις αποδίδει στη... δύναμη του μυαλού του. Καλός για τηλεοπτικά θεάματα, λοιπόν, ως άξιος διάδοχος του Γιούρι Γκέλερ...
Οι άλλοι δύο, εκπρόσωποι του λαού κι αυτοί, πιστοί στη γραμμή της ψοφοδεούς υπεράσπισής τους, δεν ήξεραν τίποτε για το φόνο και τη δράση της οργάνωσης… Αυτούς ψήφισαν 425.000 πολίτες; Αυτούς εξέλαβαν ως «λευκούς ιππότες» και τιμωρούς του «φαύλου συστήματος»; Ικανοποιεί έστω κι έναν απ’ αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών-ψηφοφόρων το ήθος που επέδειξαν, ενώπιον του ανακριτή, αυτοί οι άνθρωποι; Συνάδει με την αντίληψη αυτών των πολλών χιλιάδων, περί πολιτικής και λεβεντιάς, η στάση αυτών που έστειλαν, με την ψήφο τους, να τους εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο;
Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν διαθέτει τη σπαρτιατική ευψυχία -που τόσο πολύ επικαλούνται στις κωμικές αναπαραστάσεις βαλπουργείων τελετών- να αναλάβει το βάρος της ιδεολογίας του; Και την ευθύνη όσων διέπραξαν οι πιστοί τους και οι ίδιοι; Είναι αυτοί οι σπιθαμιαίοι ταυραμπάδες φύλακες, πρόμαχοι και κληρονόμοι της ελληνικής λεβεντιάς και του ελληνικού φιλότιμου; Εάν δεν έσταζε αίμα από τα χέρια τους, θα ήταν ένα σπαρταριστό επιθεωρησιακό νούμερο. Κι έως εκεί.
Σε άλλες εποχές, θα έφτανε ένας Δημήτριος Μπαϊρακτάρης να αντιμετωπίσει αυτά τα κακέκτυπα κουτσαβάκια, που από τη βαθιά νύχτα βρικολακιάζουν τις ημέρες μας, προσβάλλοντας ό,τι συνιστά την πεμπτουσία της ελληνικότητας, του ελληνικού ήθους κι έθους.
Παραφράζοντας τον Λόρενς Ντάρελ, η εμφάνισή τους στο φως της ημέρας ξυπνάει στα μυαλά μας την αποπνικτική κτηνωδία του ναζισμού κι ό,τι αντιπροσωπεύει: μισαλλοδοξία, σκληρότητα κι άγνοια. Οπως το 'λεγε κι ο δικός μας, ο Πάνος Κουτρουμπούσης, ΚΔΩΑ. Δηλαδή: Κτηνώδης Δύναμη Ωγκώδης Αγνοια. Τώρα, το πανελλήνιο γνωρίζει τι σημαίνει ακριβώς το σύνθημά τους για «αίμα και τιμή». Είναι το αίμα των άλλων και η τιμή που δεν έχουν...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Η. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - [email protected]
