Στην ανάκληση διορισμού δημοτικού υπαλλήλου, για πλαστό τίτλο σπουδών, προχώρησε πριν από λίγες ημέρες ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης.
Οπως αναφερόταν στη σχετική ανακοίνωση που εξεδόθη, ο εν λόγω υπάλληλος είχε προσληφθεί το 2004 καταθέτοντας πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, το οποίο βεβαίως δεν είχε... αντίκρισμα στη συγκεκριμένη ανώτατη σχολή. Πρόκειται για μία μόνο από τις πάρα πολλές περιπτώσεις που έχουν εντοπιστεί τις τελευταίες εβδομάδες τόσο στο στενό όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και είναι βέβαιο ότι αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης δεξαμενής εξαπάτησης, που περιλαμβάνει αντίστοιχες περιπτώσεις, οι οποίες δεν έχουν ωστόσο εντοπιστεί.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Λεωνίδας Γρηγοράκος, εκτίμησε ότι το Δημόσιο ουσιαστικά βρίθει περιπτώσεων προσώπων που προσλήφθηκαν με πλαστά δικαιολογητικά ακόμα και μέσω ΑΣΕΠ και παρά το «άδειασμα» από την πλευρά του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης -παρατέθηκαν στοιχεία για σημαντικά χαμηλότερο αριθμό προσλήψεων στο Δημόσιο από αυτόν που ανέφερε ο κ. Γρηγοράκος-, το βασικό ζήτημα που έθεσε ο αναπληρωτής υπουργός παραμένει: υπάρχει μεγάλος αριθμός υπαλλήλων με πλαστά δικαιολογητικά.
Ακόμη και αν δεν υπάρχουν στο παρόν στάδιο συγκεκριμένα στοιχεία, είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι τα περιστατικά δεν σταματούν εκεί που έχουν ήδη εντοπιστεί παρανομίες, αλλά εκτείνονται σε μεγαλύτερη έκταση από όση έχει ήδη αποκαλυφθεί, δεδομένου ότι, όπως διαπιστώθηκε, απουσίαζε παντελώς ένας μηχανισμός πιστοποίησης προσόντων ή έστω κάποιος αξιόπιστος δειγματοληπτικός έλεγχος. Υποτίθεται ότι εδώ και τρία χρόνια έχει δρομολογηθεί η αναμόρφωση του δημόσιου τομέα σε μια χώρα που βρίσκεται στην περιδίνηση της κρίσης.
Με συχνότητα σχεδόν τριών μηνών εμφανίζεται στη δημοσιότητα μια δεξαμενή με υποψηφίους προς απόλυση υπαλλήλους, ενώ στην πράξη βλέπουμε να έχει υιοθετηθεί και η μέθοδος των «τυφλών» οριζόντιων χτυπημάτων και των «ξαφνικών θανάτων». Αναρωτιέται κανείς: πόσο δύσκολο θα ήταν να γίνει επιτέλους πιστοποίηση και διασταύρωση των προσόντων των δημοσίων υπαλλήλων και η πρώτη δεξαμενή -ενδεχομένως να μη χρειαζόταν και δεύτερη- να γέμιζε από εκεί; Μήπως έχει δίκιο όποιος πιστεύει ότι υπάρχει άτυπη διακομματική συμφωνία η οποία στηρίζει την ανομία, καθώς ένα ικανό μέρος του δημόσιου υπαλληλικού δυναμικού οφείλει την ιδιότητά του αυτή στις σχέσεις πελατείας με όλα τα κόμματα και σε όλες τις βαθμίδες; Αν μη τι άλλο, κάποιος οφείλει να προσπαθήσει να αποδείξει -αν μπορεί- ότι τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε, για να αποκατασταθεί το κύρος των δημοσίων υπαλλήλων.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]
