Το σπάσιμο ενός οστού αντιμετωπίζεται «παραδοσιακά» εδώ και πάρα πολλά χρόνια με γύψο. Ωστόσο, η τρισδιάστατη εκτύπωση ενδεχομένως να το αλλάξει αυτό, χάρη στη δουλειά του Τζέικ Εβίλ, του Victoria University στη Νέα Ζηλανδία.
Ο Εβίλ δημιούργησε το Cortex cast: έναν ελαφρύ, ανοικτό εξωσκελετό ο οποίος μπορεί να πλυθεί και μιμείται τις δομές των ανθρώπινων οστικών δοκίδων.
Ο εν λόγω νάρθηκας επιτρέπει τη ροή του αέρα, κάτι που απομακρύνει τις ενοχλητικές αισθήσεις φαγούρας που συνοδεύουν κλασικά τους γύψους.
Όσον αφορά τον καθορισμό της μορφής του νάρθηκα, γίνεται μέσω μεθόδων αντίστοιχων των «συμβατικών» ναρθήκων, με ακτίνες Χ να εντοπίζουν τα σπασμένα κόκαλα. Το πρωτότυπο του Εβίλ χρησιμοποίησε ένα «χακαρισμένο» Kinect για την τρισδιάστατη σάρωση, αλλά βρίσκεται σε εξέλιξη μία πιο αξιόπιστη μέθοδος.
CORTEX/JAKE EVILL
Το Cortex cast επικεντρώνεται σε τοπικούς τραυματισμούς και οπτικά η κατασκευή του θυμίζει κερήθρα, καθώς πρόκειται για ένα σχήμα το οποίο, κατά τον Εβίλ, είναι ταυτόχρονα ανθεκτικό και ελαφρύ, όπως τα κόκαλα τα οποία προστατεύει.
Σε πειραματικό στάδιο
Η κεντρική ιδέα είναι ότι ο ασθενής θα υποβάλλεται σε ακτινογραφία, και το τραυματισμένο μέλος σε τρισδιάστατη σάρωση. Στη συνέχεια, ένας υπολογιστής θα υπολογίζει τη βέλτιστη δυνατή σύνθεση και μορφή του νάρθηκα, με το υλικό να είναι πυκνότερο στα πλέον προβληματικά σημεία. Ακολούθως, η σάρωση αποστέλλεται σε εταιρεία τρισδιάστατης εκτύπωσης (στην περίπτωση του Εβίλ, στην Shapeways στην Ολλανδία) και εκτυπώνεται σε πλαστικό. Το μέσο πάχος του νάρθηκα είναι 3 χιλιοστά, και το βάρος του βρίσκεται κάτω από τα 500 γραμμάρια.
Ο Εβίλ επισημαίνει πως το Cortex cast βρίσκεται ακόμα σε στάδιο ανάπτυξης, καθώς αναζητά- πέρα από καλύτερο μέσο τρισδιάστατης σάρωσης- και το καλύτερο δυνατό υλικό για αυτή τη δουλειά. Θα ακολουθήσει συνεργασία με νοσοκομεία για δοκιμές, καθώς και με κατασκευαστές που θα μπορούν να προχωρήσουν σε μαζική παραγωγή.
