Οι ζωντανοί οργανισμοί, όπως ο άνθρωπος και τα ζώα, «μαθαίνουν» από πολύ νωρίς στη ζωή τους ότι στο πλαίσιο της καθημερινής τους δραστηριότητας πρέπει να έρχονται σε επαφή και να αγγίζουν διάφορα αντικείμενα- και το άγγιγμα αυτό πολύ συχνά πρέπει να είναι «απαλό», χωρίς δύναμη, η οποία και ασκείται για την επίτευξη κάποιου σκοπού.
Αντίστοιχα, πλέον, χάρη στη δουλειά επιστημόνων του Coulter Department of Biomedical Engineering (Georgia Tech/ Emory University), τη δυνατότητα αυτή φαίνεται πως θα αποκτήσουν και τα ρομπότ, ανοίγοντας μία ευρεία γκάμα εφαρμογών και δυνατοτήτων, ειδικά στο χώρο των ρομποτικών βοηθημάτων για άτομα με ειδικές ανάγκες ή στις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.
«Μέχρι τώρα, οι επικρατούσες στρατηγικές για το χειρισμό ρομπότ αποθάρρυναν την επαφή μεταξύ του ρομποτικού βραχίονα και του κόσμου» λέει σχετικά ο Τσάρλι Κεμπ, επικεφαλής της σχετικής έρευνας και επίκουρος καθηγητής. «Αντί να αποφεύγει την επαφή, η προσέγγισή μας επιτρέπει στο βραχίονα να αγγίξει αντικείμενα, ανθρώπους και το υπόλοιπο σώμα του ρομπότ, χωρίς να υπερβάλλει στην εφαρμογή δύναμης».
Ο Κεμπ, διευθυντής του Healthcare Robotics Lab του Georgia Tech, μαζί με φοιτητές του και ερευνητές της Meka Robotics, ανέπτυξε μία μέθοδο ελέγχου που συνεργάζεται αρμονικά με τα ρομποτικά μέλη και τις «αισθήσεις» του ρομπότ. Η εν λόγω τεχνολογία κρατά το χέρι του ρομπότ «εύκαμπτο», δίνοντας στο ρομπότ την «αίσθηση» της αφής σε όλο του το βραχίονα. Στο πλαίσιο των δοκιμών, τα ρομπότ του Κεμπ ήταν σε θέση να φέρουν σε πέρας διάφορες δραστηριότητες, όπως να ψάξουν αντικείμενα μέσα σε πυκνή τεχνητή βλάστηση, ή να λειτουργήσουν σε περιβάλλοντα όπως αυτά που μπορεί να συναντήσει ένα ρομπότ έρευνας και διάσωσης.
Η έρευνα, υπό τον τίτλο «Reaching in Clutter with Whole-arm Tactile Sensing» θα δημοσιευθεί αυτό το μήνα στο International Journal of Robotics Research. Η τεχνολογία του Κεμπ και της ομάδας του θα μπορούσε να φανεί εξαιρετικά χρήσιμη για ανθρώπους με αναπηρίες: στο πλαίσιο δοκιμών, ο Χένρι Έβανς, τετραπληγικός, χρησιμοποίησε το ρομπότ για να κάνει δραστηριότητες για την εξυπηρέτηση του ιδίου, όπως να σκεπαστεί με κουβέρτα ή να σκουπίσει το πρόσωπό του με ένα μαντίλι- όλα αυτά από το κρεβάτι του. Η συγκεκριμένη δοκιμή έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος Robots for Humanity, και τα αποτελέσματά της θα παρουσιαστούν στην International Conference on Rehabilitation Robotics τον Ιούνιο.
Τα σχέδια και ο κώδικας για το χειρισμό και τους αισθητήρες είναι διαθέσιμα ως open source λογισμικό και hardware, για ερευνητές, αλλά και χομπίστες που θέλουν να αναπτύξουν μόνοι τους την τεχνολογία. «Είναι πεποίθησή μας ότι αυτή η προσέγγιση είναι το μέλλον των ρομπότ» λέει σχετικά ο Κεμπ. «Θα επιτρέψει στα ρομπότ να λειτουργούν καλύτερα στα σπίτια, τους χώρους εργασίας μας και άλλα σύνθετα περιβάλλοντα».
