«Ανικανότητα», «ανευθυνότητα» και όπως έγραψε η γερμανόφωνη ελβετική εφημερίδα «Neue Zurcher Zeitung»: «Μυωπική πολιτική για τη διαχείριση της κρίσης». Αυτοί οι χαρακτηρισμοί περιγράφουν επακριβώς τα όσα διαδραματίσθηκαν τις τελευταίες ημέρες στο ευρω-ρωσικό οικονομικό και γεωστρατηγικό επίπεδο.
Πού οδηγούν, όμως, όλα αυτά; Με ακρίβεια δεν μπορεί να απαντήσει κανείς στην παρούσα φάση. Ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι επίκειται η αποδόμηση του κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος, ότι ένα τεράστιο μέρος των καταθέσεων θα οδηγηθεί προς άλλες, ασφαλέστερες (;) τράπεζες, ότι από τώρα και στο εξής η εμπιστοσύνη των καταθετών προς τα ευρωπαϊκά τραπεζικά συστήματα έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, ότι η συνοχή της Ευρωζώνης έχει χτυπήσει κόκκινο και φυσικά ότι το ευρωπαϊκό μέλλον είναι τουλάχιστον αβέβαιο.
Η «ανικανότητα», που προαναφέρθηκε, αφορούσε στην αδυναμία των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης να επιλύσουν ένα επείγον οικονομικό πρόβλημα της τάξης των μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο δεν απειλούσε μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και το σύνολο του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς επίσης το κύρος και την εμπιστοσύνη προς το σύνολο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Και αντί να γίνει άμεσα αντιληπτή η υφιστάμενη κρίση, λήφθηκε μια απόφαση που ξάφνιασε τους πάντες. Μια απόφαση απρόσμενη, που, αντί για λύση, προκάλεσε οικονομικο-πολιτικό αδιέξοδο.
Δεν έφτανε μόνο η αδυναμία διαχείρισης της κρίσης. Ο ηγέτης των οικονομικών της Ευρωζώνης, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επέδειξε και «ανευθυνότητα». Την επομένη μέρα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, με περίσσιο θράσος ή τουλάχιστον αδυναμία αντίληψης της κατάστασης ή έστω επειδή διέκρινε κάποια πιθανά κέρδη για τις γερμανικές εξαγωγές λόγω της επικείμενης πτώσης του ευρώ, αποφάσισε ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος να αποποιηθεί τις ευθύνες του και να επιρρίψει ευθύνες στην κυπριακή πλευρά και στους υπόλοιπους ομολόγους του.
Τις ίδιες περίπου δηλώσεις ακούσαμε με έκπληξη και από τη Γερμανίδα καγκελάριο, όταν ανακοίνωσε ότι «η Κύπρος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως το επιχειρηματικό της μοντέλο έχει πεθάνει». Δηλαδή περνούσε ένα μήνυμα, το οποίο αφενός έθετε σε συναγερμό τους πιθανούς επενδυτές στην Κύπρο, αφετέρου διεξήγε ψυχολογικές επιχειρήσεις εις βάρος του κυπριακού λαού.
Μέχρις εδώ, οι εξελίξεις από ευρωπαϊκής πλευράς θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως δραματικές και ταυτόχρονα δυσοίωνες. Ομως, με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι και η Μόσχα κούνησε αρνητικά το κεφάλι, όταν ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών, Μιχάλης Σαρρής, συνάντησε το Ρώσο ομόλογό του στη Μόσχα.
Το αξιοσημείωτο των ρωσο-κυπριακών επαφών είναι ότι η ρωσική πλευρά έδωσε την εντύπωση πως αντιμετώπισε το θέμα ως καθαρά επιχειρηματικό. Μετά το στρατηγικό λάθος στη Λιβύη και την πιθανή επικείμενη πτώση του Bashar al-Assad στη Συρία, που λογικά θα θέσει σε κίνδυνο τις εκεί ρωσικές ναυτικές βάσεις, δεν θα ήταν παράλογο να συμπεράνουμε ότι «η Μόσχα έχασε άλλη μια ευκαιρία να προστατεύσει τα συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, γεωστρατηγικός αναλυτής - [email protected]
