Ο Ταλεϊράνδος είχε έναν αποστομωτικό τρόπο να περιγράφει ακατανόητες καταστάσεις: «Είναι κάτι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος». Μάρτυρες ενός τέτοιου λάθους στεκόμαστε, εκόντες άκοντες, τις τελευταίες ημέρες, με την «κυπριακή περιπλοκή» να εγείρει σοβαρά ερωτήματα όχι μόνον για την επάρκεια των ευρωπαϊκών θεσμών -κι όσων τους σαρκώνουν- να απαντήσουν αποτελεσματικά και τελεσίδικα στην κρίση που ταλανίζει την Ευρωζώνη, αλλά και για την τροφοδότηση εικασιών για τους απώτερους στόχους όλων όσοι σχεδιάζουν τα βήματα της «ευρωπαϊκής ενοποίησης»...
Οποιος κι αν εμπνεύστηκε -και επέβαλε- ως λύση σε ένα υπαρκτό πρόβλημα την απόφαση του Eurogroup για την επιβολή τέλους στις καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών, είναι βέβαιο ότι κατάφερε ένα σοβαρό πλήγμα στην εμπιστοσύνη, που ως έννοια είναι το απαραίτητο λιπαντικό για την αποτελεσματική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και στη φιλοδοξία να καθιερωθεί το ευρώ ως σοβαρό αποθετικό νόμισμα... Η ετερογονία του σκοπού, που θα έλεγε και ο Αριστοτέλης, εκδικείται, όταν τα κίνητρα δεν είναι σαφή κι αγαθά...
Η σαφής -στην ιστορική αμετροέπειά της- απόφανση του κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ότι το οικονομικό μοντέλο της Κύπρου χρεοκόπησε, επιβάλλει την παράθεση ορισμένων αριθμών, των οποίων η λογική είναι αμείλικτη και οι συμπαραδηλώσεις τους στέκουν αδιάψευστοι μάρτυρες μιας ύβρεως χωρίς κάθαρση.
Το οικονομικό μοντέλο της Κύπρου δεν οικοδομήθηκε σε ιστορικό κενό ούτε σε συνθήκες εργαστηρίου, αλλά ήταν η απάντηση ενός λαού και μιας χώρας που υπέστη εισβολή και η κατοχή -έκτοτε- της στέρησε το 65% των ξενοδοχείων, το 87% των υπό ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων, το 40% των σχολικών κτηρίων, το 41% των κτηνοτροφικών μονάδων, το 48% των εξαγωγικών αγροτικών προϊόντων και το 56% των παραλιών της.
Τι έπρεπε να κάνουν οι Ελληνοκύπριοι; Να ακολουθήσουν τον «παλαιστινιακό δρόμο» ή μήπως αυτό που έκαναν, για να επιβιώσουν στην ημικατεχόμενη πατρίδα τους; Η «κυπριακή περιπλοκή» θέτει στην ημερήσια διάταξη ζητήματα μείζονος γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας, καθώς το νησί στέκει -ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο- σε μια πολλαπλώς κρίσιμη περιοχή, στην οποία η σταθερότητα και η ασφάλεια παραμένουν διαρκές ζητούμενο και οι όποιες ισορροπίες απαιτούν, για τη διατήρησή τους, τη συνέργεια πρωτίστως των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Βρετανίας, ως δυναμικών παικτών.
Η «κυπριακή περιπλοκή» έχει και για τους Ελλαδίτες ορισμένα σημαντικά και σπουδαία μηνύματα: Η συζήτηση στην κυπριακή Βουλή -προχθές- απέδειξε ότι οι πολιτικοί μπορούν να διαλέγονται, ακόμη και για μείζονα υπαρξιακά ζητήματα, χωρίς αλληλοκατηγορίες για «προδότες» κι «άφρονες».
Τα πολιτικά κόμματα, διατηρώντας τις θέσεις τους και τις διαφωνίες τους, δεν αρνούνται το διάλογο, αναζητούν κοινές προσεγγίσεις. Η Εκκλησία, με την προσφορά της περιουσίας της για τη σωτηρία της πατρίδας, απέδειξε γιατί η Εθναρχία παραμένει όρος μεστός περιεχομένου. Και οι ημεδαποί φωστήρες, εάν δεν έχουν τίποτε -και δεν έχουν- να προσφέρουν, καλύτερα να σιωπήσουν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΛ. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - [email protected]
