Η παγκόσμια επισιτιστική κρίση, που ήδη επηρεάζει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, οι οποίοι υποσιτίζονται, εκτιμάται ότι θα επιδεινωθεί καθώς η μεγαλύτερη συχνότητα καυσώνων θα εξουδετερώσει την αύξηση της παραγωγής που έχει παρατηρηθεί τον τελευταίο μισό αιώνα, σύμφωνα με δύο νέες έρευνες.
Η μία έρευνα, που εξετάζει την παραγωγή αραβοσίτου στη Γαλλία, προβλέπει μείωση της παραγωγής έως και 12%, μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια, καθώς οι μεγάλοι καύσωνες αναμένεται να αυξηθούν λόγω της κλιματικής αλλαγής.
«Η έρευνά μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη μελλοντική επισιτιστική ασφάλεια», δήλωσε στον Guardian ο Εντ Χόκινς από το πανεπιστήμιο του Ρέντιγκ, που συμμετείχε στην έρευνα. «Τα τελευταία 50 χρόνια, οι εξελίξεις στη γεωργία, όπως τα λιπάσματα και η άρδευση, έχουν αυξήσει τις σοδειές, ωστόσο αρχίζουμε και βλέπουμε μια επιβράδυνση», πρόσθεσε.
Όπως είπε, η αυξημένη συχνότητα ζεστών ημερών παγκοσμίως μπορεί να εξηγήσει μέρος αυτής της επιβράδυνσης. «Οι τρέχουσες εξελίξεις στη γεωργία είναι πολύ αργές για να αντισταθμίσουν το αναμενόμενο πλήγμα στις σοδειές λόγω της ζέστης στο μέλλον», δήλωσε ο καθηγητής Αντι Τσάλινορ από το πανεπιστήμιο του Λιντς.
Η ομάδα του μελέτησε πώς ο αριθμός των ημερών, κατά τις οποίες η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 32 βαθμούς Κελσίου, επηρέασε την παραγωγή καλαμποκιού στη Γαλλία. Οι σοδειές τετραπλασιάστηκαν μεταξύ 1960 και 2000, αλλά μετά βίας βελτιώθηκαν την τελευταία δεκαετία, ενώ ο αριθμός των θερμών ημερών υπερδιπλασιάστηκε.
Μία δεύτερη, πιο μακροχρόνια έρευνα, καταδεικνύει ότι αν δεν αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή, η παραγωγή σιτηρών και σόγιας θα μειωθεί μέχρι και 30% μέχρι το 2050 καθώς το κλίμα θερμαίνεται.
Στο πλαίσιο της μελέτης, αξιολογήθηκε ένα μεγάλο εύρος των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, από την αύξηση των πλημμυρών στην ενίσχυση της ζήτησης για κλιματισμό, και πώς η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μπορεί να αμβλύνει τις επιπτώσεις αυτές.
«Η έρευνά μας δείχνει ξεκάθαρα τα πλεονεκτήματα της μείωσης των εκπομπών αεριών του θερμοκηπίου – λιγότερο σοβαρές επιπτώσεις στις σοδειές και τις πλημμύρες είναι δύο ιδιαίτερα σημαντικοί τομείς», όπως δήλωσε ο καθηγητής Νάιτζελ Αρνέλ από το πανεπιστήμιο του Ρέντιγκ.
Σύμφωνα με ένα παράδειγμα, η παγκόσμια παραγωγή σιτηρών θα μπορούσε να μειωθεί έως και 20% μέχρι το 2050, αλλά αυτή η μείωση μπορεί να καθυστερήσει μέχρι το 2100, εάν αναληφθεί δράση για τη μείωση των εκπομπών.
