Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τον Σεπτέμβριο του 1789, στην επαναστατημένη Γαλλία, οι οπαδοί του βασιλικού βέτο εναντίον μιας απόφασης κατέλαβαν τα δεξιά της συντακτικής συνέλευσης και οι υποστηρικτές του ανασταλτικού βέτο τ’ αριστερά.
Κάπως έτσι, από τις θέσεις προέκυψαν τα ονόματα τα βαριά και ο διαχωρισμός που διαμορφώνει λίγο-πολύ ακόμη την πολιτική στη Δύση.
Διακόσια είκοσι οκτώ χρόνια μετά, ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, προχωρά δυνατά στις κάλπες της Κυριακής πέρα από αυτήν τη διαίρεση, δίχως την αρωγή κάποιου οργανωμένου πολιτικού κινήματος. Σ’ αυτήν τη φάση δεν του πολυχρειάζεται. Ο κατακερματισμός της Αριστεράς και τα προβλήματα της παραδοσιακής Δεξιάς κάνουν όλη τη δουλειά.
Αλλά μήπως το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν χρειάζεται να δουλέψει; Δουλεύουν οι άλλοι γι’ αυτό. Εξαιτίας της πολιτικής των άλλων, το Εθνικό Μέτωπο οικειοποιήθηκε τα ζητήματα της ταυτότητας και του έθνους.
Στους άλλους, για όσους το ξεχνούν, περιλαμβάνεται κι ένας μεγάλος. Ο Φρανσουά Μιτεράν, παίζοντας με τον εκλογικό νόμο, τη δεκαετία του ‘80, επέτρεψε την είσοδο του Εθνικού Μετώπου στη Βουλή. Ο Μιτεράν δεν ήθελε προφανώς να δημιουργήσει ένα ισχυρό κόμμα της ακροδεξιάς, αλλά να αποδυναμώσει τη Δεξιά προς όφελός του. Έπαιξε με τη φωτιά, θεωρώντας ότι μπορεί να τη σβήσει όποτε θέλει. Δεν είδε το κεντρί, είδε το μέλι. Το σημερινό πολιτικό σκηνικό, λοιπόν, οφείλεται εν μέρει στους φιλόδοξους υπολογισμούς του, που αποδείχθηκαν πολύπλοκοι ακόμη και για τον ίδιο.
Εάν, όπως αναμένεται, η Λεπέν και ο Μακρόν κονταροχτυπηθούν στις 7 Μαΐου, τότε θα είναι η πρώτη φορά που τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1958, την αρχή της 5ης Δημοκρατίας, δεν θα εκπροσωπούνται στο δεύτερο γύρο. Οι Σοσιαλιστές το έζησαν, βέβαια, και το 2002, όταν ο πατήρ Λεπέν βρέθηκε αντίπαλος με τον Σιράκ και η «χρήσιμη ψήφος» απέτρεψε το κραχ.
Εάν, όπως αναμένεται, ο «άγνωστος» και η «γνωστή» διεκδικήσουν την κορυφή, θα είναι μια μεγάλη στροφή. Ακόμη και για μια χώρα με παράδοση στις επαναστάσεις. ‘Η μάλλον ακριβώς εξαιτίας αυτού, οι κάλπες της αποκτούν στην Ευρώπη άλλες διαστάσεις.
