Γαλλικές προεδρικές εκλογές 2017

Η Μαρίν Λεπέν θα πρέπει να παραιτηθεί από την ηγεσία του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας έπειτα από τα απογοητευτικά αποτελέσματα στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, δήλωσε ο πατέρας της και ιδρυτής του κόμματος.

«Βλάπτεις τη χρησιμότητά σου όταν ξεκινάς να πλήττεις το κόμμα σου με τις θέσεις σου ή το πείσμα σου», είπε ο 89χρονος Ζαν-Μαρί Λεπέν στους δημοσιογράφους, όταν του απαγορεύτηκε η είσοδος σε συνάντηση του Εθνικού Μετώπου.

Ερωτηθείς αν η κόρη του θα πρέπει να παραιτηθεί απάντησε: «Ναι, νομίζω πως ναι».

Οι σχέσεις πατέρα - κόρης έχουν επιδεινωθεί από τότε που εκείνη τον διέγραψε από το κόμμα το 2015, εξαιτίας των σχολίων του με τα οποία υποβάθμιζε το Ολοκαύτωμα και οι δημόσιες κόντρες τους έχουν βλάψει την εικόνα του κόμματος.

Η Μαρίν Λεπέν είχε δηλώσει ότι ο πατέρας της δεν είναι ευπρόσδεκτος στη συνάντηση της ηγεσίας του κόμματος. Ωστόσο, εκείνος πήγε συνοδευόμενος από δικαστικό κλητήρα και δικηγόρο για να καταγραφεί ότι η πόρτα της εισόδου ήταν κλειδωμένη ώστε να μη του επιτραπεί η είσοδος.

«Είμαι πολύ γέρος για να σκαρφαλώνω σε πόρτες», είπε ο κ. Λεπέν αφού προηγουμένως χαρακτήρισε «τραγικές αποτυχίες» τις επιδόσεις της κόρης του στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών και το εκλογικό αποτέλεσμα του Εθνικού Μετώπου στις βουλευτικές.

Και επισήμως στο Προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων, από το διαμέρισμα που νοικιάζει τώρα στο Παρίσι, μετακομίζει την επόμενη εβδομάδα το ζεύγος Εμανουέλ και Μπριζίτ Μακρόν, με τις προετοιμασίες να είναι εντατικές.

Η 64χρονη Μπριζίτ Τριονιέ, σύζυγός εδώ και 10 χρόνια του 40χρονου Μακρόν, έχει ετοιμάσει ήδη το γραφείο της, επιλέγοντας ποιος θα είναι ο διευθυντής του.

Πρόκειται για τον Πιερ Ολιβιέ Κοστά, πρώην συνεργάτης του Μπερτράν Ντελανοέ στο δημαρχείο του Παρισιού, ο οποίος είχε παρόμοια καθήκοντα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του Εμανουέλ Μακρόν.

Πάντως, σύμφωνα με τον γαλλικό Τύπο, το προσωπικό που θα εργάζεται για την πρώτη κυρία της Γαλλίας θα είναι μειωμένο σε σύγκριση με το παρελθόν.

Πριν ακόμα από την ανάληψη των καθηκόντων από τον νέο πρόεδρο, η σύζυγός του είχε εκφράσει την επιθυμία να αναλάβει έναν «πραγματικό ρόλο» στη Γαλλική Δημοκρατία.

naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ

Ο Μακρόν έκοψε τον γόρδιο δεσμό του γαλλικού κομματικού συστήματος, υποστήριξε ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας, Εντουάρ Φιλίπ, τασσόμενος υπέρ της αναδιοργάνωσης του πολιτικού τοπίου.

«Τα δύο κόμματα που διαχειρίζονταν εναλλάξ τη Γαλλία, αποκλείστηκαν από τον α’ γύρο των εκλογών, καθώς η δυσαρέσκεια των Γάλλων απέναντί τους είναι ιδιαίτερα σημαντική» σχολίασε ο συντηρητικός πρωθυπουργός της χώρας. Απευθυνόμενος προς τον γαλλικό λαό, τον κάλεσε να «μη φοβάται» και να «αδράξει την ευκαιρία ώστε να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο».

Ερωτηθείς για τον τρόπο λειτουργίας του νέου κυβερνητικού σχήματος, επεσήμανε ότι «θέληση είναι να οργανώσουμε την επικοινωνία με τέτοιο τρόπο ώστε να μη τροφοδοτείται μια μόνιμη πολυλογία». «Όταν ένα πρόγραμμα βρίσκεται στην προπαρασκευαστική του φάση, κάνεις δεν έχει το δικαίωμα να δημοσιοποιήσει τους τομείς που βρίσκονται ακόμα σε διαιτησία» έσπευσε να προσθέσει.

Στο ίδιο πλαίσιο, αναγνώρισε ότι ως πρωθυπουργός της κυβέρνησης Μακρόν έχει δεσμευθεί να «οδηγήσει» την κυβέρνηση στις βουλευτικές εκλογές με στόχο «την εξασφάλιση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας».

«Με δεδομένο ότι επιδιώκουμε μια θετική απάντηση στο χέρι συνεργασίας που τείνει ο πρόεδρος, δεν υπάρχει περίπτωση να δυσφημίσω, επικρίνω ή κακολογήσω άτομα που εκτιμώ, που όμως έχουν κάνει μια διαφορετική επιλογή από εμένα» κατέληξε ο Φιλίπ.

naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ

Στα 62% ανέρχεται η δημοτικότητα του νέου προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, κινούμενη στα ίδια επίπεδα με τα αντίστοιχα των προκατόχων του, όπως προκύπτει από δημοσκόπηση της εταιρεία Ifop για λογαριασμό της εφημερίδας Journal.

Σημειώνεται ότι στην αρχή της προεδρικής τους θητείας, το ποσοστό αποδοχής του Φρανσουά Ολάντ ανερχόταν στο 61% και του Νικολά Σαρκοζί στο 65%.

Όσον αφορά τον πρωθυπουργό, Εντουάρ Φιλίπ, το ποσοστό θετικών κρίσεων διαμορφώνεται στο 55% -στα ίδια, δηλαδή, επίπεδα με τους προκατόχους του.

Την ίδια ώρα, ξεχωριστή έρευνα της εταιρείας Elabe καταδεικνύει ότι το 45% των Γάλλων εμπιστεύεται την ικανότητα του νέου προέδρου για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας.

Παράλληλα, το 36% εκφράζει την εμπιστοσύνη του στον νέο, συντηρητικό πρωθυπουργό.

naftemporiki.gr με πληροφορίες από AMΠΕ, Reuters

Από την έντυπη έκδοση 

Του Αθαν. Χ.Παπανδρόπουλου 

Το επαναλάμβανε συνεχώς σε κάθε προεκλογική του ομιλία, το είπε την Κυριακή της εκλογικής του νίκης και το ξεκαθάρισε στην πρώτη του ομιλία μετά την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων του.

Ο νέος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας θέλει μία πολιτική Ευρώπη ικανή να παίξει πρώτους διεθνείς ρόλους και να είναι παγκόσμιος στυλοβάτης ελευθερίας, δημοκρατίας, κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτισμού. Και βέβαια, μέσα σε αυτή την Ευρώπη, ο Εμανουέλ Μακρόν επιθυμεί να βλέπει μία Γαλλία που θα εμπιστεύεται τον εαυτό της, θα αναπτύσσει τις πιο δημιουργικές της δυνάμεις και θα αναδεικνύει μία νέα νεωτερικότητα - αυτήν του 21ου αιώνα.

Το στοίχημα είναι τεράστιο. Άλλο η νίκη στην εκλογική μάχη, άλλο οι μεταρρυθμίσεις και άλλο η ένταξή του σε ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό σχέδιο. Ως φαίνεται, όμως, ο νέος Γάλλος πρόεδρος είναι αποφασισμένος να αναλάβει ρίσκα. Θα κυβερνήσει, κατά συνέπεια, με σιδερένια πυγμή μέσα σε ένα βελούδινο γάντι. Γνωρίζει, επίσης, ότι αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες περιμένουν να δουν έργα, πρωτίστως στην Γαλλία. Αν εκεί πετύχει ο Εμανουέλ Μακρόν, τότε θα ανοίξουν πόρτες και στην Ευρώπη.

Η κοινή δημοσιονομική πολιτική, η κοινή κοινωνική προστασία, η ενίσχυση των επιχειρήσεων που παράγουν στην Ευρώπη (Buy European Act), οι αλλαγές στις εργασιακές συμβάσεις - για να γίνουν αυτά πραγματικότητα, κάποιος πρέπει να δώσει το καλό παράδειγμα. Ο Μακρόν είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει. Το έργο είναι εξαιρετικά δύσκολο, η δε έκβαση και επιτυχία του αποτελούν συνάρτηση πολλών παραγόντων, διόλου αμελητέων.

Μία πρώτη δοκιμασία για τον νέο πρόεδρο της Γαλλίας θα είναι οι κοινοβουλευτικές εκλογές στις 11 και 18 Ιουνίου. Θα μπορέσει να έχει δίπλα του μία μεταρρυθμιστική κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Το ερώτημα είναι καίριο.

Έπονται οι σχέσεις της Γαλλίας με τη Γερμανία. Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ θέλει να συνεργαστεί με τον νέο πρόεδρο. Μπορεί, όμως, και σε ποιον βαθμό, εν όψει των εκλογών του προσεχούς Σεπτεμβρίου στη χώρα της; Η τελευταία νίκη των Χριστιανοδημοκρατών στο προπύργιο της Σοσιαλδημοκρατίας, που ήταν η Βεστφαλία-Ρηνανία, είναι ένα καλό σημάδι. Αρκεί, όμως; Κανονικά θα έπρεπε. Η Γερμανία οφείλει να στηρίξει την προσπάθεια Μακρόν. Αν δεν το πράξει, στον επόμενο εκλογικό γύρο θα έχει απέναντί της τον εθνικολαϊκισμό - με ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι η βιωσιμότητα της Ευρωζώνης δεν εξαρτάται ούτε από την παραγωγή ανισορροπιών, ούτε από τις αντιπαραγωγικές πολιτικές λιτότητας. Χρειάζεται πλέον κάτι καινούργιο. Έτσι, η εκλογή Μακρόν προσφέρει μοναδική ευκαιρία για έναν ισχυρό γαλλο-γερμανικό άξονα, που αποτελεί προϋπόθεση για την εμβάθυνση της ενοποίησης και την μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). Ας μη χαθεί αυτή η μοναδική ευκαιρία επειδή κάποιοι έχουν έμμονες ιδέες.

Για την Ελλάδα η προεδρία Εμανουέλ Μακρόν αντιπροσωπεύει την καλύτερη δυνατή εξέλιξη, για έναν γενικό και για έναν ειδικό λόγο. Στο μέτρο που ο νέος πρόεδρος οραματίζεται μία νέα Ευρώπη, από την οποία δεν μπορεί να απουσιάζει η Ελλάδα, η θέση μας στην Ε.Ε. ενισχύεται εκ των πραγμάτων. Αρκεί, βέβαια, αυτό να το καταλάβουν και οι εκφραστές της πολιτικής εξουσίας.

Από την άλλη πλευρά, ο νέος πρόεδρος έχει βαθιά και ξεκάθαρη γνώση του οικονομικού και διαρθρωτικού μας προβλήματος και μπορεί να βοηθήσει πολύ στην επίλυσή του. Αρκεί αυτό να το θέλει και η κυβέρνηση - όχι τόσο στο επίπεδο της μακροοικονομικής πολιτικής, όσο σε αυτό της βαθιάς μεταρρύθμισης του δημόσιου τομέα.

Όπως μας έλεγε πριν από δύο χρόνια στενός συνεργάτης του Εμανουέλ Μακρόν, όταν ο τελευταίος ήταν υπουργός Οικονομικών, «το ελληνικό πρόβλημα είναι πριν απ’ όλα λειτουργικό. Η δημόσια διοίκηση της χώρας είναι ανεπαρκής και αδιάβροχη σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις.

Στο μέτρο δε που συνδέεται και με το πελατειακό πολιτικό σύστημα, γίνεται πραγματική τροχοπέδη για το σύνολο τόσο της οικονομίας όσο και της κοινωνίας. Αν δεν υπάρξουν συνεπώς αλλαγές στο επίπεδό της, η όποια εφαρμογή προγραμμάτων εξελίσσεται σε μία τρύπα στο νερό…».

Κατανοητό. Ας περιμένουμε και θα δούμε.

Οι πολιτικοί κίνδυνοι βρίσκονται σε ύφεση, υποστήριξε ο Γενς Βάιντμαν, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ και επικεφαλής της Bundesbank, χαιρετίζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία.

«Η τρέχουσα πολιτική αβεβαιότητα δεν "βαραίνει" την οικονομική ανάπτυξη» έσπευσε να προσθέσει, σημειώνοντας ότι η έκβαση των γαλλικών εκλογών έχει συνεισφέρει στη μείωση των πολιτικών κινδύνων.

Την ίδια ώρα, τάχθηκε για ακόμη μία φορά, υπέρ της ομαλοποίησης της νομισματικής πολιτικής, αξιώνοντας την άρση των διευκολυντικών μέτρων.

naftemporiki.gr

Διαγράφηκαν από το κόμματους τα στελέχη των Ρεπουμπλικανών που εντάχθηκαν στη νέα κυβέρνηση ανακοίνωσε ο γενικός γραμματέας του κόμματος Μπερνάρ Ακουαγιέ, μετά τον διορισμό των Μπρουνό Λε Μερ και Ζεράλντ Νταρμανέν σε υπουργεία -κλειδιά στη νέα κυβέρνηση της Γαλλίας του πρωθυπουργού Εντουάρ Φιλίπ.

«Έκαναν την προσωπική επιλογή να συμμετάσχουν στην προεκλογική εκστρατεία μαζί με τον πρωθυπουργό υπέρ των υποψηφίων του En Marche! (του κόμματος του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν) εναντίον των υποψηφίων μας των Ρεπουμπλικάνων - Ένωση Δημοκρατών και Ανεξαρτήτων (UDI)» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

Πηγή: ΑΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο

Μετά την ανακοίνωση του ονόματος του νέου πρωθυπουργού στη Γαλλία οι εκτιμήσεις των αναλυτών συγκλίνουν στο ότι ο πρόεδρος Μακρόν θα προχωρήσει στη σύνθεση μιας υπερκομματικής κυβέρνησης.

«Αυτό που προτείνει ο Μακρόν δεν έχει ποτέ ξαναγίνει. Άτομα προερχόμενα από τη δεξιά, την αριστερά και την κοινωνία των πολιτών μαζί, για τη δημιουργία μιας πλειοψηφίας, δεν έχει ποτέ άλλοτε δοκιμαστεί», δήλωσε ο νέος κεντροδεξιός πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ, κατά την πρώτη τηλεοπτική του συνέντευξη.

Διευκρίνισε δε ότι «δεν πρόκειται για πολιτικό άνοιγμα, αλλά για μια λογική ανασύνθεσης και αναδόμησης του πολιτικού τοπίου». Ενός τοπίου απ’ όπου ακούγονται ήδη τριγμοί και αλαλαγμοί από τα κόμματα που κυριάρχησαν τα τελευταία 30 χρόνια.

Η συνήθεια της πόλωσης ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά, που είχε ιδιαίτερα ενισχυθεί από το σύστημα της 5ης Δημοκρατίας, προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα στους πολίτες. Η ελπίδα όμως να ξεφύγει η χώρα από τον μαρασμό των τελευταίων χρόνων κάνει τουλάχιστον έναν στους τρεις Γάλλους να συμφωνεί με την επιλογή του Εντουάρ Φιλίπ.

Ο 46χρονος δήμαρχος της Χάβρης ξεκίνησε την πολιτική από την Αριστερά με τον Μισέλ Ροκάρ, πέρασε στη συνέχεια στη δεξιά με τον Αλέν Ζιπέ, συμβάλλοντας στην ίδρυση του κόμματος UMP (Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα) το 2002. Το UMP ήταν ο πρόδρομος των σημερινών Ρεπουμπλικάνων.

Όπως είπε, για την κυβέρνησή του κριτήριο είναι πάνω απ’ όλα «η ικανότητα των ατόμων».

Ήδη με ανακοίνωσή τους 28 στελέχη των Ρεπουμπλικάνων καλούν το κόμμα να αποδεχθεί «την προτεινόμενη χείρα συνεργασίας του Μακρόν, βάζοντας το συμφέρον της χώρας πάνω από αυτό του κόμματος».

Ενώ οι διαδηλώσεις στους δρόμους είναι κυρίως πεδίο των νέων στη Γαλλία, όταν πρόκειται για ψήφο διαμαρτυρίας ή άκυρα ψηφοδέλτια, οι άνω των 65 ετών εμφανίζονται ως η πλέον ενεργή ηλικιακή ομάδα.

Το τμήμα των ψηφοφόρων που είναι πιο πιθανό να εξέφρασαν τη διαμαρτυρία τους ρίχνοντας στην κάλπη άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια, καθώς οι προσφερόμενες επιλογές στον πιο ασυνήθιστο δεύτερο γύρο προεδρικών εκλογών στη Γαλλία εδώ και δεκαετίες τούς φαίνονταν απωθητικές, είναι οι συνταξιούχοι, σύμφωνα με έρευνα του Reuters και ινστιτούτα δημοσκοπήσεων.

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ψηφοφόροι εμφανίζονται να είναι εκείνοι που περισσότερο από όλους τους άλλους αισθάνονταν απώθηση επειδή είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε έναν νέο στην ηλικία κεντρώο, ο οποίος ήρθε σε ρήξη με τα παραδοσιακά καλούπια της γαλλικής πολιτικής και σε μία ακροδεξιά υποψήφια που ήθελε να καταργήσει το ευρώ.

Ο Εμανουέλ Μακρόν, τέως υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας, επί προεδρίας Ολάντ και κυβέρνησης Βαλς, κέρδισε την Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου την Κυριακή μετά τον αποκλεισμό των υποψηφίων των παραδοσιακά κυρίαρχων κομμάτων, του συντηρητικού και του σοσιαλιστικού, στον πρώτο γύρο που διεξήχθη τον περασμένο μήνα.

Τα άκυρα ή τα λευκά ψηφοδέλτια - τα οποία θεωρούνται ευρέως πράξη διαμαρτυρίας - είχαν 78% θετική συσχέτιση με τα ποσοστά των άνω των 65 ετών ανά διοικητικό διαμέρισμα ή επαρχία, σύμφωνα με την έρευνα του πρακτορείου Reuters.

Άλλοι παράγοντες, από το μέσο εισόδημα έως το επίπεδο εκπαίδευσης, δεν μοιάζουν να είχαν τέτοια συσχέτιση κατά την εξέταση περισσότερων από 12 μεταβλητών.

«Μια ψήφος υπέρ του Εθνικού Μετώπου (FN) θα συγκρουόταν με τις αξίες τους, ιδιαίτερα λόγω της ανάμνησης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και των θέσεων του Εθνικού Μετώπου για το ευρώ», πρόσθεσε.

Το FN έχει εργαστεί σκληρά για να αποτινάξει την προηγούμενη αντισημιτική εικόνα του, με κάποιο βαθμό επιτυχίας ανάμεσα στους νεότερους ψηφοφόρους, αν και άλλοι πολιτικοί επιδιώκουν να πείσουν τους ψηφοφόρους πως το κόμμα ανήκει στα άκρα. Ο Μακρόν προσπάθησε να περιγράψει το κόμμα ως κληρονομιά της συνεργασίας με τους κατακτητές στη διάρκεια του πολέμου.

Από την έντυπη έκδοση

Του Μωυσή Λίτση
[email protected]

Ο νέος σε ηλικία και την πολιτική κεντρώος υποψήφιος Εμανουέλ Μακρόν κέρδισε τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που έδιναν και οι πιο αισιόδοξες δημοσκοπήσεις: εξασφάλισε το 66% έναντι 34% της ακροδεξιάς υποψήφιας Μαρίν Λεπέν.

Δύσκολο ωστόσο να θεωρηθεί νίκη της Ευρώπης και της δημοκρατίας, παρ’ όλο που η μη εκλογή της Μαρίν Λεπέν προκαλεί δικαίως μεγάλη ανακούφιση. H αποχή ανήλθε στo 26% και είναι η μεγαλύτερη από τις προεδρικές εκλογές του 1969.

Αριθμός ρεκόρ 4,2 εκατομμυρίων, 12% των ψηφοφόρων, προτίμησε να ρίξει λευκό ή άκυρο, απορρίπτοντας το δίλημμα Μακρόν ή Λεπέν.

Το 34% των ψηφοφόρων ηλικίας 18-24 ετών, το 32% στις ηλικίες 25-34, το 35% των ανέργων και το 32% των χειρωνακτών απείχε.

Σε μία από τις δημοσκοπήσεις της εταιρείας Ipsos, το 61% των Γάλλων εκφράζοντας μεγάλη δυσπιστία για την ατζέντα κοινωνικών περικοπών του Μακρόν, δήλωσε ότι δεν θα επιθυμούσε το υπό διαμόρφωση ακόμη κόμμα του νέου προέδρου να έχει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.

Τα στοιχεία αυτά είναι ξεκάθαρη απόδειξη ότι η εκλογή Μακρόν δεν οφείλεται τόσο σε ψήφο επιδοκιμασίας όσο σε ψήφο αποδοκιμασίας απέναντι στο χειρότερο που πρέσβευε η Λεπέν. Και μόνο άλλωστε ότι το άλλοτε περιθωριακό Εθνικό Μέτωπο εξασφάλισε το ρεκόρ των 11 εκατ. ψήφων, δείχνει ότι κάτι πάει στραβά στο βασίλειο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας.

Ζητούμενο δεν είναι απλώς να ηττάται και να αποτρέπεται την τελευταία στιγμή η ακροδεξιά να κυβερνήσει. Ζητούμενο θα έπρεπε να είναι η επιστροφή της Λεπέν και της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς γενικότερα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, εκεί που την είχαν για χρόνια οδηγήσει οι νωπές ακόμη μνήμες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μόνο που για να γίνει αυτό χρειάζονται πολύ περισσότερα από το να επισείεται ένας κούφιος «ευρωπαϊσμός» ή να χαρακτηρίζεται «λαϊκιστής» όποιος ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των απλών ανθρώπων. Δημοκρατία δεν είναι μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, η ελευθερία του Τύπου και όλες οι αναμφισβήτητα σημαντικές πολιτικές ελευθερίες που απολαμβάνουμε στην Ευρώπη.

Είναι και το κοινωνικό κράτος, η προστασία της εργασίας, η δικαιότερη κατανομή του πλούτου, η εξασφάλιση εργασίας και μάλιστα υπό συνθήκες που δεν μας γυρίζουν πίσω στον 19ο αιώνα… Αρχές που έγιναν κοινός ευρωπαϊκός τόπος μεταπολεμικά, για να μην επαναληφθεί υποτίθεται η τραγωδία του μεσοπολέμου.