Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρζτινάκη
[email protected]
Στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2004 ο βρετανικός «Guardian» προέβλεψε -ορθώς, όπως απεδείχθη- ότι το αποτέλεσμα στο Οχάιο θα έπαιζε κρίσιμο ρόλο. Προμήθευσε λοιπόν τους αναγνώστες του με τις διευθύνσεις 14.000 ψηφοφόρων στο Κλαρκ Κάουντι και τους προέτρεψε να στείλουν επιστολές, με τις οποίες να τους ζητούν να καταψηφίσουν τον Τζορτζ Μπους.
«Η χώρα σας καθυβρίζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ σε όλες τις ηπείρους» έγραψε στη δική του επιστολή ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς. Η προσπάθεια επηρεασμού απέτυχε. Η κομητεία Κλαρκ ήταν η μόνη από τις 88 κομητείες του Οχάιο που πέρασε το 2004 από τους Δημοκρατικούς στους Ρεπουμπλικάνους. Ο τίτλος της «Springfield News-Sun» ήταν χαρακτηριστικός: «Άντε πνιγείτε, Βρετανοί, λένε οι ψηφοφόροι».
Ανάλογο μήνυμα έστειλαν οι Βρετανοί προ πενταμήνου στον Ομπάμα και τη λοιπή Ευρώπη, αλλά ας μείνουμε στο αμερικανικό τόπι.
Είναι αλήθεια ότι οι ξένοι, οι αγορές, οι επενδυτές, τα περισσότερα ΜΜΕ τάσσονται κατά πλειοψηφία υπέρ της «ασφαλούς» επιλογής, παρά τη σχετικοποίηση της αμερικανικής ισχύος, παρότι οι τεκτονικές πλάκες της πολιτικής δημιουργούν νέα κέντρα εξουσίας, παρά το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες του 2017 δεν θα είναι σε θέση -για να θυμηθούμε τη θρυλική πρώτη ομιλία του JFK- να «πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα, να φέρουν οποιοδήποτε βάρος, να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε δυσκολία, να στηρίξουν οποιονδήποτε φίλο».
Είναι αλήθεια ότι η Αμερική ακόμη και στα χρόνια της «Οbamania» αποποιήθηκε τον ρόλο του χωροφύλακα του πλανήτη. Είναι αλήθεια ότι δεν γνωρίζει πώς να λύσει τα προβλήματα των άλλων, γιατί έχει δικά της. Τότε, γιατί οι άλλοι, ιδίως οι Ευρωπαίοι, ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τις κάλπες στη Βόρεια Καρολίνα, το Οχάιο ή τη Νεβάδα;
Μία πιθανή εξήγηση είναι η εμφάνιση του ασυνήθιστου υποψηφίου. Μία δεύτερη η ασυνήθιστη εποχή με την άνοδο του λαϊκισμού και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Μία τρίτη η συγκυρία, που τουλάχιστον πολιτικά δεν είναι καλή. Ούτε στη Δύση, ούτε στην Ανατολή...
