Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Με έναν και μοναδικό στόχο συγκροτήθηκε το νέο κυβερνητικό σχήμα. Να ολοκληρωθεί εγκαίρως και με επιτυχία η δεύτερη αξιολόγηση, ώστε να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος και ο δρόμος για την ποσοτική χαλάρωση, που θα δώσει ανάσες ζωής στην πραγματική οικονομία. Το σίγουρο όμως είναι ότι η συμμετοχή των νέων προσώπων στην κυβέρνηση δεν πρόκειται από μόνη της να φέρει την άνοιξη.
Αυτό που απαιτείται για να βγούμε από το σπιράλ της ύφεσης, να αλλάξει το κλίμα και η ψυχολογία της αγοράς είναι αλλαγή πολιτικής. Και αλλαγή χωρίς να σπάσεις αβγά δεν γίνεται. Σε διαφορετική περίπτωση, η αποτυχία και πάλι είναι δεδομένη. Άλλος δρόμος για τη χώρα δεν υπάρχει.
Και όπως έλεγε ο Κομφούκιος, «σε μια χώρα που κυβερνάται καλά, η φτώχεια είναι ντροπή. Σε μια χώρα που κυβερνάται άσχημα, ο πλούτος είναι ντροπή». Και στην Ελλάδα σήμερα το σύνολο των πολιτών βρίσκεται στα πρόθυρα της φτωχοποίησης, ενώ όποιος βγάζει πάνω από 1.000 ευρώ θεωρείται «πλούσιος» και πρέπει να κυνηγηθεί. Επομένως, η Ελλάδα σήμερα δεν κυβερνιέται καλά. Μπορεί να φταίνε πολλοί, σίγουρα όμως και η σημερινή κυβέρνηση.
Τα λάθη πολλά, διαχρονικά και συνεχίζονται. Διότι στην Ελλάδα σήμερα οι μισοί φορολογούμενοι χρωστούν στην εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία βουλιάζουν στα χρέη, τα λουκέτα πέφτουν βροχή, είμαστε πρωταθλητές στην ανεργία, στην ανταγωνιστικότητα συναγωνιζόμαστε μόνο τριτοκοσμικές χώρες, η απαισιοδοξία και η ανασφάλεια για το αύριο κυριαρχούν και το «καραβάνι» ταξιδεύει χωρίς πυξίδα. Εάν θεωρεί λοιπόν κάποιος ότι η ρύθμιση του χρέους, όποια κι αν είναι, ακόμη και η ποσοτική χαλάρωση, θα αλλάξουν τη χώρα πλανάται πλάνην οικτράν.
Η χώρα χρειάζεται αλλαγή πορείας και δομικές αλλαγές στον βαθύ πυρήνα του κράτους. Που κανείς δεν τόλμησε και όσο και η παρούσα κυβέρνηση αποφεύγει, στον ίδιο δρόμο θα καταλήγει, αδιέξοδο. Εάν λοιπόν οι απαιτούμενες αλλαγές, σε όλο το φάσμα της οικονομίας, πρωτίστως όμως στο βαθύ κράτος του δημόσιου τομέα, δεν γίνουν αντιληπτές και μετουσιωθούν σε πράξεις, όσα νέα πρόσωπα κι αν έρθουν, όσο καλή διάθεση και όρεξη για δουλειά να έχουν, εάν η εντολή δεν αλλάξει, το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν θα έρθει.
Διότι και οι επενδύσεις για να έρθουν θέλουν λιγότερο… Δημόσιο και περισσότερη πίστη στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Ευχή όλων, λοιπόν, το νέο να συνοδευτεί και με αλλαγή πολιτικής, αφού με μια ακόμη μεγάλη… κυβίστηση μπορεί η κρίση να γίνει παρελθόν.
