Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Η είδηση της ένταξης του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο στο δυναμικό της Goldman Sachs, μίας τράπεζας με αδιαμφισβήτητη επιρροή και διασυνδέσεις, δεν εξέπληξε. Πυροδότησε όμως αντιδράσεις, αναγκάζοντας την Κομισιόν να συστήσει ad hoc επιτροπή για το θέμα. Αυτή απεφάνθη πως οι κανόνες δεν παραβιάστηκαν. Η κίνηση Μπαρόζο είναι λοιπόν νόμιμη. Είναι και ηθικά νομιμοποιημένη;
Ο Μπαρόζο δεν είναι ο πρώτος αξιωματούχος των Βρυξελλών που μεταπηδά σε επιχειρηματικό κολοσσό. Οι περιστρεφόμενες πόρτες είναι μία «παράδοση» που καλά κρατεί. Φέτος είδαμε τον πρώην επίτροπο Εμπορίου, Κάρελ ντε Γκουχτ, να εντάσσεται στο Δ.Σ. της χαλυβουργίας ArcelorMittal και την πρώην επίτροπο Ψηφιακής Ατζέντας, Νίλι Κρους, να συμμετέχει στα συμβούλια των Uber και Salesforce.com. Συμβαίνει και το αντίστροφο. Ο Ισπανός Μιγέλ Αρίας Κανιέτε, νυν επίτροπος Κλιματικής Δράσης και Ενέργειας κατείχε στο παρελθόν θέσεις «κλειδιά», αλλά και μετοχές σε πετρελαϊκές.
Σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Corporate Europe Observatory, το 2011, έναν χρόνο αφότου έληξε η θητεία της πρώτης επιτροπής Μπαρόζο, έξι από τους 13 επιτρόπους δέχθηκαν προτάσεις για ένταξη σε πολυεθνικές και lobby. Στη δεύτερη επιτροπή Μπαρόζο το ίδιο συνέβη με το 1/3 των μελών.
Η περίπτωση του Πορτογάλου πολιτικού, όμως, είναι η πλέον τρανταχτή. Προήδρευσε της Κομισιόν για μία δεκαετία και κλήθηκε να χειριστεί σοβαρές καταστάσεις κατά τη χρηματοπιστωτική κρίση και κρίση χρέους. Η Goldman Sachs είχε λόγο να διεκδικεί έναν Μπαρόζο στις τάξεις της. Η υπόθεση δεν βαρύνει την ίδια ούτε τόσο τον πρώην πρόεδρο της Κομισιόν. Βαρύνει πρωτίστως την Ε.Ε., σε μία περίοδο καλπάζοντα ευρωσκεπτικισμού. Είναι ένα «χαστούκι» για όσους προσπαθούν να υπερασπιστούν σε δύσκολους καιρούς το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Και ένα «δώρο» για υπερεθνικιστές και λαϊκιστές, που θέλουν να δουν την ήδη τραυματισμένη εμπιστοσύνη των πολιτών στην Ένωση να κλονίζεται κι άλλο.
