Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Η κυβέρνηση, από την πρώτη ημέρα επικράτησής της, πέρυσι τον Ιανουάριο, είχε ένα ισχυρότατο όπλο έναντι των προηγούμενων. Την αλήθεια. Ενα όπλο που οι προηγούμενοι το έχασαν στην πορεία, γοητευμένοι από την εξουσία της… καρέκλας, με αποτέλεσμα το ένα ψέμα να διαδέχεται το άλλο, το ένα λάθος το επόμενο και έτσι, έστω κι αργά, ήρθε η παταγώδης κατάρρευσή τους. Δυστυχώς όμως και η παρούσα συγκυβέρνηση έχει μπει στο ίδιο μονοπάτι της γλυκιάς εξουσίας και ακολουθεί πιστά τα ίχνη των προηγούμενων. Οι ευκαιρίες δεν έχουν χαθεί, όμως πλέον είναι λιγοστές. Πολύ απλά γιατί το ψέμα, έπειτα από τόσα χρόνια ύφεσης, κρίσης και εξαθλίωσης, έχει πολύ κοντά ποδάρια. Αυτή άλλωστε θα ήταν και η ειδοποιός διαφορά έναντι όλων όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο.
Η αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί και οι σκληρές αποφάσεις που πρέπει επιτέλους να ληφθούν για να βγουν όλες οι παθογένειες και τα «καρκινώματα» της οικονομίας. Εάν ο κυβερνητικός συνασπισμός το έχει αντιληφθεί, είναι σίγουρο ότι θα μπορούσε να αναπαυθεί στην καρέκλα της εξουσίας για σειρά πολλών ετών. Η μέχρι σήμερα πορεία, όμως, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική είναι. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τα capital controls, το δημοψήφισμα, ακόμη και το περίφημο παράλληλο πρόγραμμα.
Θα πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσει εγκαίρως η συγκυβέρνηση ότι ο πολιτικός χρόνος τελειώνει πολύ γρήγορα, ειδικά σε περιόδους κρίσεων. Διότι ο κόσμος και αντιλαμβάνεται πλέον, ενώ και οι αντοχές της οικονομίας έχουν εξαντληθεί.
Επομένως, τελειώνει και ο χρόνος της κυβέρνησης να πει την αλήθεια. Και η ευκαιρία είναι μία, το ασφαλιστικό. Ας αφήσουμε τις περίφημες «κόκκινες γραμμές» που ανακοινώνονται καθημερινά, για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις και να μετριαστούν οι αντιδράσεις.
Αλλωστε, για να πούμε και μια πικρή αλήθεια, ποια «κόκκινη γραμμή» κράτησε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις; Και όχι μόνο αυτό, η τελική έκβαση κάθε «μάχης» ήταν εις βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας.
Καιρός λοιπόν να σταματήσουν οι «κόκκινες γραμμές», για τη μη μείωση των κύριων συντάξεων, τη διατήρηση των επικουρικών και τη λήψη ισοδυνάμων που οδηγούν στη μόνη λύση, να πληρώνει δηλαδή μια ζωή ο ιδιωτικός τομέας τα «σπασμένα» άλλων…
Οι λύσεις αυτές πάντα εις βάρος της αγοράς είναι και μόνο νερό στο μύλο της ανεργίας ρίχνουν.
Η κυβέρνηση πρέπει να αρχίσει από τα απλά. Να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό για το ασφαλιστικό.
Να πει την αλήθεια στον «άρρωστο», για όλα όσα τον ταλαιπωρούν και επί επτά χρόνια δεν σηκώνει κεφάλι.
Κι όσο πικρό κι αν είναι το φάρμακο της αλήθειας, ο ασθενής θα το πιει γιατί γνωρίζει ότι οι «συνταγές» του παρελθόντος έχουν πεθάνει… και θα μείνει πιστός στον γιατρό του. Εκτός αν κι αυτός είναι της… παλιάς σχολής.
