Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Μία λίμνη αίματος στο σιδηροδρομικό σταθμό της Αγκυρας κάλυπτε πανό με το σύνθημα «Ειρήνη εδώ και τώρα». Η εικόνα, που μετέφερε η Deutsche Welle, περιγράφει με τον πιο τραγικό τρόπο τη σημερινή κατάσταση στην Τουρκία. Οι πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις του Σαββάτου αποτελούν μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες στη σύγχρονη ιστορία της γειτονικής χώρας, η οποία έως και πριν από λίγο καιρό χαρακτηριζόταν «όαση σταθερότητας και ειρήνης» δίπλα σε βυθισμένα στο χάος και τη βία κράτη της Μέσης Ανατολής. Θα μετατραπεί σε ένα από αυτά;
Πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Οι ενδείξεις δεν είναι θετικές. Ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας αισθάνεται απειλούμενος από την άνοδο των κουρδικών κομμάτων, αλλά και προδομένος από ΗΠΑ και Ρωσία. Αισθάνεται αποδυναμωμένος. Και ίσως πιστεύει ότι για να το αλλάξει πρέπει να ξυπνήσει αισθήματα εθνικιστικά, αισθήματα τρόμου.
Παρά τον εμφύλιο στη Συρία και την επικίνδυνη εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους, η Τουρκία έδειχνε να απολαμβάνει αξιοσημείωτη σταθερότητα. Εως και πέρυσι ήταν σε τροχιά ειρήνευσης με τους Κούρδους. Το σκηνικό άλλαξε άρδην με τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου. Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν -απόλυτος κυρίαρχος από το 2002- έχασε την αυτοδυναμία του, καθώς το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) κέρδισε κρίσιμες έδρες. Οταν απέτυχαν και οι προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού, έγινε εμφανής η επιλογή για κλιμάκωση της έντασης.
Οι τουρκικές αρχές δηλώνουν ότι το αιματοκύλισμα έχει τη σφραγίδα του Ισλαμικού Κράτους (IS), όπως είχε συμβεί και σε βομβιστική επίθεση του Ιουνίου. Το HDP, όπως και τότε, δείχνει το βαθύ κράτος ή και την ίδια την κυβέρνηση, κατηγορώντας την για συνεργασία με το IS. Οι συνθήκες ξυπνούν μνήμες από την αστάθεια της δεκαετίας του ‘90 ή ακόμη και της δεκαετίας του ‘70. Η μόνη «υγιής δημοκρατία» στην καρδιά του μουσουλμανικού κόσμου ασθενεί.
