Λίστα Λαγκάρντ

 Ισχυρές πιέσεις δέχονται από σήμερα το πρωί όλες σχεδόν οι αγορές ομολόγων της ευρωζώνης, με τα αποτελέσματα να γίνονται πιο ορατά στις πιο ευάλωτες, όπως η ελληνική και η ιταλική.

Οι τιμές των ομολόγων σημειώνουν σήμερα σημαντική υποχώρηση, καθώς οι αγορές προσπαθούν να αφομοιώσουν τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει μετά την τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας την προηγούμενη εβδομάδα.

Μετά και τις δηλώσεις Λαγκάρντ που ακολούθησαν, οι αγορές χρήματος προεξοφλούν πλέον αύξηση των επιτοκίων εντός του έτους και τον τερματισμό του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης.

Το μέλος του ΔΣ (Δανός κεντρικός τραπεζίτης Κ. Knaf) επιχείρησε πάντως να καθησυχάσει τις αγορές, αναφέροντας ότι μπορεί μεν το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης να ολοκληρωθεί νωρίτερα, ωστόσο η αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ θα καθυστερήσει.

Οι επενδυτές δεν φαίνεται να πείστηκαν, με αποτέλεσμα η απόδοση του 10ετούς γερμανικού ομολόγου να εκτιναχθεί στο υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας τριετίας, ενώ αυτή του ιταλικού επέστρεψε στα υψηλά του 2020 ξεπερνώντας το 1,81%.

Με ενδιαφέρον αναμένεται σήμερα το απόγευμα η τοποθέτηση της επικεφαλής της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου.

Αναπόφευκτα, η τάση αυτή επικράτησε και στην ελληνική αγορά με την απόδοση του 10ετούς ομολόγου να οδεύει προς το 2,5%.

Στην εγχώρια αγορά και πιο συγκεκριμένα στο ΗΔΑΤ καταγράφηκαν σήμερα συναλλαγές ύψους 86 εκατ. ευρώ εκ των οποίων τα 20 αφορούσαν σε εντολές αγοράς. Η απόδοση του 10ετούς ομολόγου έκλεισε στο 2,41% έναντι 0,23% του αντίστοιχου γερμανικού τίτλου με αποτέλεσμα το περιθώριο να διαμορφωθεί στο 1,18%.

Στην αγορά συναλλάγματος η προσδοκία ανόδου των επιτοκίων συνεχίζει να τροφοδοτεί την ανατίμηση του ευρωπαϊκού νομίσματος. Νωρίς το απόγευμα το ευρώ διαπραγματευόταν στα 1,1445 δολάρια από το επίπεδο των 1,1443 δολαρίων που άνοιξε η αγορά.

Η ενδεικτική τιμή που για την ισοτιμία ευρώ/δολαρίου που ανακοίνωσε η ΕΚΤ διαμορφώθηκε στα 1,1447 δολάρια.

Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαρά, με αφορμή το απαλλακτικό βούλευμα 2723/2020, του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, για τον στενό συνεργάτη του Σταύρο Παπασταύρου, το οποίο κατέστη αμετάκλητο.έκανε την εξής δήλωση :

«Χρειάστηκαν 6 ολόκληρα χρόνια για να κερδίσει πίσω τη ζωή του ο Σταύρος Παπασταύρου.

Ρωτάω λοιπόν, ευθέως, τον κ.Τσίπρα: γιατί ενώ γνώριζε από την πρώτη στιγμή την αθωότητα του Παπασταύρου κατασκεύασε, μαζί με το παρακράτος του, κατηγορίες χωρίς ντροπή;

Ρωτάω τον κ.Τσίπρα, γιατί αφού εξευτέλισαν δημόσια έναν αθώο άνθρωπο, του ζήταγαν μετά κι ανταλλάγματα για να τον …αποκαταστήσουν;

Ρωτάω τον κ.Τσίπρα , γιατί αντί να συγκρουσθούμε πολιτικά προτίμησε τη συκοφαντία και τη διαπόμπευση εμένα και των συνεργατών μου;

Λυπάμαι τον κ.Τσίπρα, γιατί επιδίωξε μια Ελλάδα- Μπανανία αντί για Πολιτεία και κράτος δικαίου.

Όμως, ευχαριστώ τον κ.Τσίπρα, γιατί απέδειξε ότι στην πολιτική δικαιώνονται οι αρχές, οι αξίες, η σοβαρότητα και όχι η λάσπη.

Ναι λοιπόν κ.Τσίπρα, όπως σας είχα πεί και τότε, "μακάρι η Ελλάδα να είχε 10 Παπασταύρου"….».

Υπενθυμίζεται ότι στον κ. Παπασταύρου  κατηγορείτο για θέματα σχετικά με τη λεγόμενη λίστα Λαγκάρντ και διάφορες φορολογικές εκκρεμότητες.

Από την έντυπη έκδοση

Του Γιώργου Παλαιτσάκη
[email protected]

Ανατροπές στο καθεστώς μαζικής παραγραφής φορολογικών υποθέσεων που αφορούν περιπτώσεις Ελλήνων φορολογουμένων οι οποίοι φυγάδευσαν κεφάλαια μεγάλου ύψους σε τράπεζες της Ελβετίας την περίοδο 2000-2010 και τα ονόματα των οποίων περιλαμβάνονται στις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς ενδέχεται να επιφέρει μια νέα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

 Πρόκειται για την υπ’ αριθμόν 658/2020 απόφαση του Β’ Τμήματος του ΣτΕ, με την οποία έγινε δεκτό ότι τα στοιχεία από τις κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών Ελλήνων φορολογουμένων στην Ελβετία, τα οποία περιήλθαν εις γνώσιν των ελληνικών φορολογικών αρχών μετά την πάροδο της κανονικής πενταετούς περιόδου παραγραφής του δικαιώματός τους για διενέργεια φορολογικού ελέγχου και έκδοση οριστικής πράξεως επιβολής φόρων και προστίμων, μπορούν να θεωρηθούν ως «συμπληρωματικά στοιχεία», τα οποία δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν εντός της κανονικής πενταετούς περιόδου παραγραφής. 
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την ίδια απόφαση, η γνωστοποίησή τους στις ελληνικές φορολογικές αρχές μετά την πάροδο της πενταετούς περιόδου παραγραφής δικαιολογεί την παράταση της περιόδου αυτής για άλλα πέντε έτη έτσι ώστε να γίνει δεκαετής.

Τα επίμαχα σημεία

Τα βασικά σημεία του σκεπτικού της νέας αυτής απόφασης του ΣτΕ έχουν ως εξής:
«Σύμφωνα με το άρθρο 25 της (κυρωθείσας με το ν. 1502/1984) Σύμβασης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας “για την αποφυγή της διπλής φορολογίας αναφορικά με τους φόρους εισοδήματος”, όπως ίσχυε μέχρι την 31.12.2011, δηλαδή κατά το χρονικό διάστημα της προβλεπόμενης στο άρθρο 84 παρ. 1 του ΚΦΕ (ν. 2238/1994) πενταετούς προθεσμίας παραγραφής ως προς τις επίδικες χρήσεις 2004 και 2005, η ημεδαπή Διοίκηση μπορούσε να ζητήσει από τις αρμόδιες αρχές της Ελβετίας πληροφορίες, οι οποίες (α) ήταν “αναγκαίες για την εφαρμογή” των διατάξεων της Σύμβασης από την ελληνική φορολογική Διοίκηση και (β) βρίσκονταν στη διάθεση των ελβετικών αρχών σύμφωνα με τη φορολογική νομοθεσία της Ελβετίας, κατά την κανονική πορεία της λειτουργίας της ελβετικής Διοίκησης. Η δεύτερη των ως άνω (σωρευτικώς προβλεπόμενων) προϋποθέσεων αναφέρεται στο περιεχόμενο της ελβετικής νομοθεσίας, ήτοι αλλοδαπού δικαίου, το οποίο, όμως, δεν προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Διοικ. Εφετείου Αθηνών, που δεν διέταξε συναφώς απόδειξη, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 144 παρ. 4 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Εξάλλου, από την πρώτη των ανωτέρω προϋποθέσεων συνάγεται ότι η ημεδαπή φορολογική Διοίκηση μπορούσε να ζητήσει από τις ελβετικές αρχές πληροφορίες σχετικά με την ύπαρξη, το υπόλοιπο ή/και τις κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών ορισμένων προσώπων στην Ελβετία, μόνον εάν οι πληροφορίες αυτές ήταν “αναγκαίες” για τον καθορισμό των φορολογικών υποχρεώσεων των προσώπων αυτών ή και άλλων προσώπων, κατ’ εφαρμογή της Σύμβασης και της ημεδαπής φορολογικής νομοθεσίας, τούτο δε υπονοεί ότι (σε αντίθεση με όσα ίσχυαν αναφορικά με τους τραπεζικούς λογαριασμούς στην ημεδαπή) δεν επιτρεπόταν η απλή “αλίευση” τέτοιων πληροφοριών, αλλά έπρεπε να συντρέχει, βάσει συγκεκριμένων στοιχείων, εύλογη πιθανότητα οι ζητούμενες πληροφορίες να αποδειχθούν κρίσιμες. 

Η παραπάνω ερμηνεία επιρρωνύεται από τη νέα διάταξη του άρθρου 25 της Σύμβασης (που τέθηκε κατόπιν κύρωσης με το ν. 4034/2011 Πρωτόκολλου τροποποιητικού της Σύμβασης), η οποία επαναλαμβάνει κατ’ ουσίαν την ως άνω προϋπόθεση περί αναγκαιότητας των ζητούμενων πληροφοριών (δεδομένου ότι αναφέρεται σε “πληροφορίες που κρίνονται απαραίτητες για την εφαρμογή των διατάξεων αυτής της Σύμβασης ή τη διαχείριση ή επιβολή των εσωτερικών νομοθεσιών σε σχέση με τους φόρους που καλύπτονται από τη Σύμβαση”), σε συνδυασμό με τη νέα παράγραφο 4 του Πρωτοκόλλου της Σύμβασης (κύρωση με το ν. 4105/2013), η οποία διευκρινίζει, συναφώς, ότι το αιτούν πληροφορίες Συμβαλλόμενο Κράτος πρέπει να έχει εξαντλήσει όλες τις τακτικές πηγές πληροφοριών που είναι διαθέσιμες, σύμφωνα με την εσωτερική φορολογική διαδικασία, καθώς και ότι η προβλεπόμενη στο άρθρο 25 διοικητική συνδρομή δεν περιλαμβάνει μέτρα που στοχεύουν στην απλή “αλίευση αποδείξεων”. 

Επιπλέον, η ίδια ερμηνεία τελεί σε αρμονία με την προβλεπόμενη στο άρθρο 10 παρ. 3 της (κυρωθείσας με το ν. 3363/2005 Συμφωνίας) μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας Συμφωνίας απαίτηση να έχει το αιτούν πληροφορίες κράτος εύλογες υπόνοιες για τέλεση φορολογικής απάτης ή παρόμοιας παράβασης, οι οποίες να βασίζονται σε συγκεκριμένα στοιχεία. 

Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι μεταξύ των βασικών και τακτικών μέσων του φορολογικού ελέγχου της ακρίβειας των δηλώσεων εισοδήματος, για τις επίδικες χρήσεις των ετών 2004 και 2005, ήταν και η διερεύνηση της ύπαρξης τραπεζικών λογαριασμών των φορολογούμενων στην Ελβετία και η εξέταση του υπόλοιπου και των κινήσεων τέτοιων λογαριασμών και, περαιτέρω, ότι η φορολογική αρχή μπορούσε και όφειλε να έχει λάβει γνώση των στοιχείων αυτών, εντός της καταρχήν εφαρμοστέας πενταετούς προθεσμίας παραγραφής, εάν είχε επιδείξει την δέουσα επιμέλεια, δεδομένου ότι η πρόσβαση στα στοιχεία αυτά, στο πλαίσιο διοικητικής συνεργασίας με τις αρμόδιες αρχές της Ελβετίας (και ανεξαρτήτως του ζητήματος εάν τα εν λόγω στοιχεία βρίσκονταν στη διάθεση των ελβετικών αρχών σύμφωνα με τη φορολογική νομοθεσία της Ελβετίας, κατά την κανονική πορεία της λειτουργίας της ελβετικής Διοίκησης), είχε ως προϋπόθεση να υπάρχει, τεκμηριωμένα, εύλογη πιθανότητα οι ζητούμενες πληροφορίες να αποδειχθούν κρίσιμες για την εφαρμογή της Σύμβασης και της ημεδαπής νομοθεσίας περί φορολογίας εισοδήματος. 

Τούτων έπεται ότι στοιχεία για την ύπαρξη και το υπόλοιπο ή/και τις κινήσεις λογαριασμών των φορολογούμενων σε τραπεζικά ιδρύματα της Ελβετίας, κατά τις χρήσεις των ετών 2004 και 2005, τα οποία περιήλθαν σε γνώση της ημεδαπής φορολογικής Διοίκησης μετά την 1.1.2012 (και πριν από την 31.12.2016) αποτελούν “συμπληρωματικά στοιχεία”, κατά τις διατάξεις του άρθρου 84 παρ. 4 περιπτ. β και του άρθρου 68 παρ. 2 περιπτ. α του ΚΦΕ (ν. 2238/1994), τα οποία οδηγούν, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων αυτών (συνάδουσα προς τις επιταγές της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας), στην επιμήκυνση σε δεκαετία της (κατ’ αρχήν οριζόμενης πενταετούς) προθεσμίας παραγραφής της εξουσίας του Ελληνικού Δημοσίου για τη διαπίστωση της ύπαρξης μη δηλωθείσας φορολογητέας ύλης, συναγόμενης από τα στοιχεία αυτά, σε σχέση με τις προαναφερόμενες χρήσεις και, συνακόλουθα, για την επιβολή των αναλογούντων φόρων και συναφών κυρώσεων. 

Αντιθέτως, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, στοιχεία για το υπόλοιπο ή/και τις κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών των αναιρεσίβλητων στην ημεδαπή, κατά τα έτη 2004 και 2005, δεν αποτελούν “συμπληρωματικά στοιχεία” (ήτοι, στοιχεία αποδεικτικά της ύπαρξης μη δηλωθέντος φορολογητέου εισοδήματός τους, τα οποία δικαιολογημένα δεν είχε υπόψη της η φορολογική αρχή κατά την οριζόμενη στο άρθρο 84 παρ. 1 του ΚΦΕ πενταετία), ικανά να δικαιολογήσουν, εν όψει και των επιταγών της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας, την επιμήκυνση της (κατ’ αρχήν οριζόμενης, πενταετούς) προθεσμίας παραγραφής σε δεκαετία, τέτοια στοιχεία, στα οποία στηρίχθηκε η φορολογική Διοίκηση για την έκδοση των επίδικων καταλογιστικών πράξεων, ως προς τις χρήσεις των ετών 2004 και 2005, δεν μπορούν να ληφθούν νομίμως υπόψη από το ΔΕΑ για τη διαπίστωση μη δηλωθείσας φορολογητέας ύλης, ως προς χρήσεις αυτές». 

Δικαίωμα διεκδίκησης από ΑΑΔΕ

Βάσει της υπ’ αριθμόν 658/2020 απόφασης του ΣτΕ, υποθέσεις οικονομικά ισχυρών φυσικών προσώπων που κατά τα έτη 2005 και μετά διακίνησαν μεγάλου ύψους χρηματικά ποσά σε λογαριασμούς τους σε τράπεζες της Ελβετίας και ως εκ τούτου περιλαμβάνονται στις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς μπορούν να παραμείνουν απαράγραπτες, εφόσον οι φορολογικές αρχές έχουν εκδώσει ή πρόκειται να εκδώσουν τις οριστικές πράξεις επιβολής φόρων και προστίμων εντός της προβλεπόμενης δεκαετούς περιόδου παραγραφής. Ειδικότερα, για υποθέσεις που αφορούν τα έτη 2005, 2006, 2007 και 2008, εφόσον οι οριστικές πράξεις επιβολής φόρων και προστίμων έχουν εκδοθεί μέχρι τις 31-12-2016, τις 31-12-2017, τις 31-12-2018 και τις 31-12-2019, το Δημόσιο δεν έχει χάσει το δικαίωμα να διεκδικήσει τα επιβληθέντα ποσά από τους φορολογούμενους, ακόμη και μέσω των δικαστηρίων, καθώς οι υποθέσεις δεν θεωρούνται παραγεγραμμένες. Επίσης για υποθέσεις που αφορούν τα έτη 2009 και μετά, το Δημόσιο έχει ακόμη χρονικά περιθώρια να επιβάλει φόρους και πρόστιμα, καθώς η δεκαετής περίοδος παραγραφής δεν έχει ακόμη εκπνεύσει. 

Μετά την απόφαση αυτή, η ΑΑΔΕ αναμένεται να εκδώσει αναλυτική διευκρινιστική εγκύκλιο για την εφαρμογή της (όπως έχει κάνει και στο παρελθόν με άλλες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου) με οδηγίες προς τις αρμόδιες φοροελεγκτικές υπηρεσίες προκειμένου να προχωρήσουν στις δέουσες ενέργειες για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου.

Ομόφωνα αθώος κρίθηκε από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Ιωάννης Διώτης για την υπόθεση της λίστας Λαγκαρντ.

Νωρίτερα και η εισαγγελέας της έδρας είχε ταχθεί υπέρ της αθώωσης του κ. Διώτη λέγοντας ότι «δεν προέκυψε η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος της απιστίας στην υπηρεσία που του αποδιδόταν», προσθέτοντας ότι η λίστα Λαγκάρντ δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, καθώς είχε αποκτηθεί παράνομα.

Μάλιστα, στην αγόρευσή της επισήμανε ότι δεν προέκυψε βλάβη του Δημοσίου.

Στην απολογία του ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ είχε πει:

«Όταν ξέσπασε θόρυβος είχα κληθεί για θέματα του ΣΔΟΕ στη Βουλή το φθινόπωρο 2012. Ο θόρυβος ήταν τέτοιας λαϊκίστικής ανευθυνότητας που άκουσα από μέλη του κοινοβουλίου πως εάν είχε αξιοποιηθεί λίστα, δε θα είχαμε υπογράψει μνημόνια και θα είχαμε εισπράξει 80 με 100 δις ευρώ. Ρωτάτε έγινε έλεγχος; Και αν έγινε δε θα το έλεγα ποτέ διότι υπονομεύω τις έρευνες, προτίμησα να ακολουθήσω νόμιμη οδό, διέταξα μεγαλύτερο έλεγχο καταθέσεων που έγινε ποτέ στη χώρα, σε αυτούς περιλαμβανόταν και λίστα Φαλτσιανί....Με αυτά κέρδισε το Δημόσιο...Το ωφέλησα δεν το έβλαψα».

Κατά την έναρξη της διαδικασίας, ο κ. Διώτης είχε δηλώσει:

 «Επί επτά και πλέον έτη σύρομαι ως κακούργος άδικα. Η εναντίον μου κατηγορία δεν είναι απλά αβάσιμη, αλλά και παράνομη. Εγώ δεν παρέβη τον νόμο. Ετήρησα τον νόμο».

Ως μάρτυρας στη δίκη είχε καταθέσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ κινήθηκε για πολιτικούς λόγους, πως το Δημόσιο δεν υπέστη ζημία από τις ενέργειες του κ. Διώτη και πως η λίστα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο ως έναυσμα για έλεγχο, αλλά όχι ως βάση καθώς ήταν παράνομο αποδεικτικό υλικό.

Στο δικαστήριο κατέθεσαν και πρώην στελέχη του ΣΔΟΕ, τα οποία αναφέρθηκαν στις δυσκολίες του ελέγχου, αλλά και στις πολιτικές πιέσεις να ολοκληρωθεί γρήγορα, τονίζοντας πως τα πρόσωπα που υπήρχαν στη λίστα Λαγκαρντ προέκυπταν και από άλλες νόμιμες λίστες.

Σε πρώτο βαθμό ο κ. Διώτης είχε καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 10 χρόνων με αναστολή για το αδίκημα της απιστίας στην υπηρεσία σε βαθμό κακουργήματος.

naftemporiki.gr 

Από την έντυπη έκδοση

Του Γιώργου Παλαιτσάκη
[email protected]
 
Το Δημόσιο μπορεί να εξακολουθεί να διεκδικεί φόρους και πρόστιμα ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από φορολογικούς ελέγχους σε υποθέσεις φυσικών προσώπων που περιλαμβάνονται στις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς, καθώς όσοι έλεγχοι στα πρόσωπα αυτά ολοκληρώθηκαν μέχρι το τέλος του 2018 δεν μπορούν να ακυρωθούν με επίκληση των διατάξεων περί πενταετούς παραγραφής, ενώ όσοι έλεγχοι εκκρεμούν και αφορούν το έτος 2008 δεν έχουν ακόμη υποπέσει σε παραγραφή. Κι όλα αυτά, παρά την ύπαρξη απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που απεφάνθη ότι για τις υποθέσεις αυτές ισχύει η πενταετής περίοδος παραγραφής και συνεπώς έχουν ήδη παραγραφεί.

Τη θέση αυτή, η οποία κρατά «ζωντανούς» και μπορεί να καταστήσει αποδοτικούς για τον κρατικό προϋπολογισμό τους φορολογικούς ελέγχους σε μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού (σε φυσικά πρόσωπα που περιλαμβάνονται στις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς), φαίνεται να υιοθετεί το Ελληνικό Δημόσιο, αν ληφθούν υπ’ όψιν δύο αποφάσεις που εκδόθηκαν το τελευταίο εξάμηνο από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Από τις δύο αποφάσεις της ΔΕΔ προκύπτει, συγκεκριμένα, ότι:

α) Η πρόσφατη έκδοση απόφασης από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, σύμφωνα με την οποία για τις υποθέσεις της λίστας Λαγκάρντ ισχύει η πενταετής περίοδος παραγραφής και συνεπώς έχουν ήδη παραγραφεί, είναι πιθανό να ανατραπεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Προς το παρόν, δηλαδή, δεν μπορεί να έχει γενικευμένη εφαρμογή για όλες τις υποθέσεις, παρά μόνο εφόσον λάβει τη μορφή πάγιας νομολογίας, υπό την έννοια ότι θα πρέπει να εκδοθεί όμοια απόφαση από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

β) Το επιχείρημα στο οποίο βασίζεται η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών περί παραγραφής των υποθέσεων της λίστας Λαγκάρντ στην πενταετία δεν φαίνεται να ευσταθεί.

Επιπλέον, τη θέση του Ελληνικού Δημοσίου ότι οι υποθέσεις της λίστας Λαγκάρντ και κατ’ επέκταση και της λίστας Μπόργιανς δεν έχουν παραγραφεί μπορεί να ενισχύσει ακόμη περισσότερο ο επί της ουσίας έλεγχος του σκεπτικού της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Από τον έλεγχο αυτό προκύπτει σαφώς ότι η συγκεκριμένη απόφαση πάσχει και μπορεί κάλλιστα να ανατραπεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Το ιστορικό

Πριν από λίγο καιρό έγινε γνωστή μια απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών με την οποία θεωρήθηκε ότι η χρονική περίοδος παραγραφής των υποθέσεων της λίστας Λαγκάρντ είναι πενταετής και έχει εκπνεύσει ήδη από το 2013 και νωρίτερα, καθώς τα στοιχεία των κινήσεων των τραπεζικών λογαριασμών στην Ελβετία δεν θεωρούνται «συμπληρωματικά» και η περίοδος παραγραφής δεν μπορεί να παραταθεί στα 10 έτη, επειδή οι ελληνικές φορολογικές αρχές μπορούσαν να είχαν αναζητήσει και να είχαν βρει τα στοιχεία αυτά εντός της κανονικής πενταετούς περιόδου παραγραφής, βασιζόμενες σε μια κυρωθείσα το 2005 διακρατική «Συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας», με την οποία έχει θεσπιστεί καθεστώς ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των φορολογικών αρχών όλων των κρατών-μελών και της Ελβετίας. 

Όμως, η απόφαση αυτή του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών δεν αλλάζει επ’ ουδενί τα δεδομένα για το Δημόσιο καθώς: 

1) Η ΔΕΔ με την υπ’ αριθμόν 5165/28-12-2018 απόφασή της, επί άλλου φορολογικού ζητήματος για το οποίο είχε εκδοθεί απόφαση Διοικητικού Δικαστηρίου ευνοϊκή για τον προσφεύγοντα φορολογούμενο, ξεκαθάρισε ότι:

 α) Το σύνολο των διδόμενων από τα δικαστήρια συγκεκριμένων λύσεων σε νομικά ζητήματα αποτελεί τη νομολογία των δικαστηρίων. Προκειμένου όμως να γίνεται λόγος περί «παγίας νομολογίας», θα πρέπει να πρόκειται περί σειράς δικαστικών αποφάσεων, με τις οποίες ορισμένο νομικό ζήτημα κρίθηκε επανειλημμένως από τα δικαστήρια με τέτοιο ομοιόμορφο, σταθερό και συνεχή τρόπο, ώστε να δικαιολογείται η δημιουργία στους δικαζόμενους και στη Διοίκηση η πεποίθηση ότι επί παρόμοιας στο μέλλον υποθέσεως η κρίση των δικαστηρίων θα είναι όμοια, προαγομένου με τον τρόπο αυτό του αισθήματος της ασφάλειας δικαίου.

β) Η Διοίκηση δεν δεσμεύεται από την υπάρχουσα νομολογία των δικαστηρίων, η οποία άλλωστε δεν αποτελεί πηγή του δικαίου (ιδίως του διοικητικού), ενδείκνυται όμως κατά τη διερεύνηση εκκρεμών ενώπιον αυτής υποθέσεων να μην αγνοεί το λεγόμενο «δικαστικό προηγούμενο» (precedent) και να ακολουθεί την ερμηνευτική νομική λύση που έχει δοθεί για το συγκεκριμένο ζήτημα από τη νομολογία και δη την παγία του ανώτατου δικαστηρίου, αφού η νομολογία των ανωτάτων δικαστηρίων δυσχερώς μεταβάλλεται.

γ) Κάθε απόφαση που δεν έχει εκδοθεί από ανώτατο δικαστήριο δεν δύναται να θεωρηθεί ως πάγια νομολογία ούτε ότι μέσω αυτής δίδεται «νομική ερμηνευτική λύση» επί του κρινόμενου νομικού ζητήματος.

 2) Η ΔΕΔ με την υπ’ αριθμόν 1853/30-5-2019 απόφασή της απέρριψε προσφυγή φορολογούμενης η οποία ζητούσε την ακύρωση πράξεων επιβολής φόρων και προστίμων που είχαν επιβληθεί σε βάρος της, επικαλούμενη μεταξύ άλλων το επιχείρημα ότι το δικαίωμα του Δημοσίου για έλεγχο των ετών 2008-2011 έχει παραγραφεί λόγω παρέλευσης της κανονικής πενταετούς περιόδου παραγραφής.

Η συγκεκριμένη φορολογούμενη ελέγχθηκε με βάση στοιχεία κινήσεων τραπεζικού λογαριασμού της στην Ελβετία. Η ΔΕΔ απεφάνθη ότι ο συγκεκριμένος τραπεζικός λογαριασμός δεν ήταν στη διάθεση των ελεγκτικών αρχών και τα στοιχεία των κινήσεών του δεν ήταν δυνατό να ληφθούν υπ’ όψιν κατά την αρχική πενταετή προθεσμία παραγραφής, καθόσον δεν υπήρχε σύμβαση ανταλλαγής πληροφοριών πριν το 2012 μεταξύ Ελλάδος και Ελβετίας.

3) Η συμφωνία ανταλλαγής πληροφοριών που επικαλείται το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, αναφέροντας μάλιστα ότι έχει επικυρωθεί από την Ελλάδα, αφορά μόνο σε υποθέσεις «φορολογικής απάτης» ή αδικημάτων ίδιας βαρύτητας με τη φορολογική απάτη και σύμφωνα με το δίκαιο της Ελβετίας, κι όχι σε υποθέσεις φοροδιαφυγής σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου όπως αυτές που διερευνώνται στις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς. Εξάλλου, στοιχεία για την ύπαρξη λογαριασμών στην Ελβετία δεν ήταν ποτέ στη διάθεση των ελληνικών φορολογικών αρχών με ταχύτατες διαδικασίες ούτε υπήρχε δυνατότητα να ερευνώνται όλοι ανεξαιρέτως οι ελεγχόμενοι Έλληνες φορολογούμενοι και για το εάν έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία ή ακόμη και σε άλλα κράτη.  

Συμπληρωματικά στοιχεία

Με βάση τα παραπάνω, προκύπτει το συμπέρασμα ότι τα περιλαμβανόμενα στις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς δεδομένα από τις κινήσεις των λογαριασμών χιλιάδων Ελλήνων φορολογουμένων σε ελβετικές τράπεζες, τα οποία αφορούν τα έτη 2006-2008, εξακολουθούν να θεωρούνται «συμπληρωματικά στοιχεία» τα οποία δεν ήταν σε θέση να έχουν στη διάθεσή τους οι ελληνικές φορολογικές αρχές κατά την κανονική πενταετή περίοδο παραγραφής των υποθέσεων.

Ως εκ τούτου, το γεγονός ότι τα εν λόγω στοιχεία περιήλθαν στην κατοχή των ελληνικών αρχών μετά την πάροδο της κανονικής πενταετούς περιόδου παραγραφής, δηλαδή από το 2013 και μετά, έχει οδηγήσει αυτόματα στην παράταση της πενταετούς περιόδου παραγραφής των υποθέσεων για άλλα πέντε έτη, με αποτέλεσμα το χρονικό περιθώριο διενέργειας ελέγχων στις συγκεκριμένες υποθέσεις να είναι δεκαετές. Συνεπώς, δεν μπορούν να ακυρωθούν, λόγω παραγραφής, όσοι έλεγχοι στις υποθέσεις της λίστας Λαγκάρντ και της λίστας Μπόργιανς ολοκληρώθηκαν:

α) μέχρι 31-12-2017 εφόσον αφορούσαν το έτος 2006

β) μέχρι 31-12-2018 εφόσον αφορούσαν το έτος 2007.

Επίσης, για τους ελέγχους των υποθέσεων του έτους 2008, που αφορούν τις συγκεκριμένες λίστες, η δεκαετής περίοδος παραγραφής λήγει στις 31-12-2019, οπότε οι ελληνικές φορολογικές αρχές έχουν ακόμη χρονικό περιθώριο 6 μηνών να ολοκληρώσουν και αυτούς τους ελέγχους.

Από την έντυπη έκδοση 

Του Γιώργου Παλαιτσάκη
[email protected]

Στην παραγραφή όλων ανεξαιρέτως των φορολογικών υποθέσεων που αφορούν τις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς οδηγεί μια νέα απόφαση δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία τα στοιχεία των κινήσεων των αλλοδαπών τραπεζικών λογαριασμών Ελλήνων φορολογουμένων, ακόμη κι αν δεν αφορούν εισερχόμενα εμβάσματα από ημεδαπούς τραπεζικούς λογαριασμούς, δεν μπορούν να θεωρηθούν «συμπληρωματικά στοιχεία» που δεν ήταν δυνατό να περιέλθουν εις γνώσιν των ελληνικών φορολογικών αρχών εντός της αρχικής πενταετούς προθεσμίας παραγραφής των υποθέσεων. 

Με βάση την απόφαση αυτή, η οποία εκδόθηκε πρόσφατα από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, η κοινοποίηση των στοιχείων των κινήσεων των αλλοδαπών τραπεζικών λογαριασμών στις ελληνικές φορολογικές αρχές αυτές μετά την πάροδο της αρχικής πενταετούς περιόδου παραγραφής των φορολογικών υποθέσεων δεν είναι δυνατό να παρατείνει την προθεσμία παραγραφής για φορολογικό καταλογισμό από πενταετία σε δεκαετία. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, θα μπορούσαν και τα στοιχεία αυτά (όπως και εκείνα που αφορούν τις κινήσεις των ημεδαπών τραπεζικών λογαριασμών) να είχαν τεθεί υπόψη των ελληνικών φορολογικών αρχών και να είχαν αξιοποιηθεί ελεγκτικά εντός της αρχικής πενταετούς περιόδου παραγραφής, αν οι συγκεκριμένες αρχές είχαν επιδείξει τη δέουσα επιμέλεια και είχαν χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες που τους παρείχε ο νόμος για να τα λάβουν. 

Υπήρχε η δυνατότητα
Ειδικότερα δε όσον αφορά στη «λίστα Λαγκάρντ», το Διοικητικό Εφετείο έκρινε με τη νέα αυτή απόφασή του ότι οι αρμόδιες ελληνικές φορολογικές αρχές είχαν ούτως ή άλλως τη δυνατότητα να λάβουν από την Ελβετία τα στοιχεία των κινήσεων των τραπεζικών λογαριασμών των φυσικών προσώπων της λίστας και να τα αξιοποιήσουν στη διενέργεια φορολογικών ελέγχων εντός του αρχικού χρόνου παραγραφής, δηλαδή εντός πενταετίας από τη λήξη των οικονομικών ετών 2006-2008 στα οποία αφορούν οι υποθέσεις της συγκεκριμένης λίστας. Μπορούσαν δηλαδή οι ελληνικές φορολογικές αρχές, σύμφωνα με το δικαστήριο, όχι μόνο να είχαν λάβει αλλά και να είχαν αξιοποιήσει ελεγκτικά και να είχαν ήδη ολοκληρώσει τους φορολογικούς ελέγχους σε όλα τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται στη «λίστα Λαγκάρντ» έως και το τέλος του 2013 που έληξε η πενταετής περίοδος παραγραφής όλων των υποθέσεων της λίστας. Και τούτο διότι, σύμφωνα με σκεπτικό του δικαστηρίου, οι ελληνικές φορολογικές αρχές μπορούσαν να είχαν κάνει χρήση νομοθετημένων εργαλείων, όπως η κυρωθείσα στην εσωτερική έννομη τάξη διακρατική «Συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας», με την οποία έχει θεσπιστεί καθεστώς ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των φορολογικών αρχών όλων των κρατών -μελών και της Ελβετίας. Περαιτέρω συνέπεια, σύμφωνα πάντα με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, είναι να μην μπορούν τα στοιχεία από τις κινήσεις των λογαριασμών του εξωτερικού να χαρακτηριστούν ως «συμπληρωματικά» και να μην είναι δυνατό η περιέλευσή τους στις ελληνικές φορολογικές αρχές μετά την πάροδο της πενταετούς περιόδου παραγραφής, δηλαδή μετά τη λήξη των ετών 2011-2013 να παρατείνει την περίοδο παραγραφής έως τα τέλη των ετών 2016-2018.

Ως εκ τούτου, με βάση τη νέα αυτή δικαστική απόφαση όσοι φορολογικοί έλεγχοι στη «λίστα Λαγκάρντ» διενεργήθηκαν ή και ολοκληρώθηκαν την περίοδο 2014-2018, είναι ουσιαστικά άκυροι, καθώς η προθεσμία παραγραφής των υποθέσεων είχε λήξει ήδη από το 2013!
 
Γενικευμένη εφαρμογή
Η συγκεκριμένη απόφαση αν υιοθετηθεί κι από το Συμβούλιο της Επικρατείας, στο οποίο κανονικά θα πρέπει να προσφύγει το Ελληνικό Δημόσιο διά της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), θα σημάνει γενικευμένη εφαρμογή σε όλες ανεξαιρέτως τις υποθέσεις που περιλαμβάνονται στις λίστες μεγαλοκαταθετών εξωτερικού. Δηλαδή θα ισχύσει και θα προκαλέσει αναδρομική παραγραφή και στις εναπομείνασες μη παραγεγραμμένες υποθέσεις όχι μόνο της «λίστας Λαγκάρντ», αλλά και της «λίστας Μπόργιανς». 

Θα παραγραφούν δηλαδή και οι υποθέσεις που είχαν γλιτώσει την εκτεταμένη παραγραφή την οποία είχαν προκαλέσει οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας οι οποίες εκδόθηκαν το 2017 και αφορούσαν τα στοιχεία των κινήσεων των τραπεζικών λογαριασμών στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα του συνδυασμού της νέας αυτής εξέλιξης με τις ήδη διαμορφωθείσες εξελίξεις τις οποίες προκάλεσαν οι αποφάσεις του ΣτΕ το 2017 για τις κινήσεις των ημεδαπών τραπεζικών λογαριασμών, θα είναι χιλιάδες οικονομικά ισχυροί Έλληνες φορολογούμενοι που φυγάδευσαν τεράστια ποσά σε τράπεζες της Ελβετίας κατά τα έτη 2000-2009, χωρίς να δηλώσουν ούτε ένα ευρώ στην εφορία της χώρας μας, να γλιτώσουν οριστικά και αμετάκλητα από τους ελέγχους και την επιβολή φόρων, προσαυξήσεων και προστίμων σημαντικού ύψους.

Η εγκύκλιος της ΑΑΔΕ
 Η ΑΑΔΕ με την υπ’ αριθμόν ΠΟΛ. 1194/2017 εγκύκλιό της έχει διευκρινίσει ότι δεν θεωρούνται «συμπληρωματικά στοιχεία» και δεν δικαιολογούν την παράταση του χρόνου παραγραφής από πενταετία σε δεκαετία τα στοιχεία που αφορούν την κίνηση τραπεζικών λογαριασμών στην αλλοδαπή και τα οποία δείχνουν είτε ότι οι αλλοδαποί αυτοί λογαριασμοί τροφοδοτήθηκαν με εμβάσματα από λογαριασμούς της ημεδαπής (εξερχόμενα εμβάσματα) είτε ότι οι αλλοδαποί λογαριασμοί τροφοδότησαν με εμβάσματα λογαριασμούς της ημεδαπής (εισερχόμενα εμβάσματα). Κι αυτό διότι και τα στοιχεία αυτά οι ελληνικές φορολογικές αρχές όφειλαν να τα γνωρίζουν και να τα αξιοποιήσουν για ελέγχους πριν παρέλθει η κανονική πενταετής περίοδος παραγραφής.

 2.062 πρόσωπα
Η «λίστα Λαγκάρντ» περιλαμβάνει στοιχεία για 2.062 φυσικά και νομικά πρόσωπα με ελληνική υπηκοότητα ή δηλωθείσα διεύθυνση στην Ελλάδα που εμφανίζονται να κατέχουν επενδυτικές μερίδες (τραπεζικούς λογαριασμούς ή/και λοιπά επενδυτικά προϊόντα) στην τράπεζα ΗSBC στη Γενεύη της Ελβετίας, το χρονικό διάστημα από τον Νοέμβριο του 2005 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2007.

10.588 περιπτώσεις
Η «λίστα Μπόργιανς» περιλαμβάνει στοιχεία για 10.588 περιπτώσεις Ελλήνων με καταθέσεις στην ελβετική τράπεζα UBS. Η λίστα παρελήφθη από τη φορολογική διοίκηση της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας μέσω της Κεντρικής Φορολογικής Αρχής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και παρεδόθη στους οικονομικούς εισαγγελείς το φθινόπωρο του 2015. Περιλαμβάνει στοιχεία για τραπεζικούς λογαριασμούς, το συνολικό υπόλοιπο τον οποίων ανέρχεται σε 3,9 δισ. ελβετικά φράγκα για το 2006 και 2,9 δισ. ελβετικά φράγκα για το 2008.

Η απόφαση του ΣτΕ
Το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφαση που έχει εκδώσει ήδη από το 2017 (υπ’ αριθμόν 2934/ 2017) έχει κάνει δεκτό ότι οι κινήσεις των ημεδαπών τραπεζικών λογαριασμών των φορολογουμένων δεν μπορούν να θεωρηθούν «συμπληρωματικά στοιχεία» τα οποία δεν υπήρχαν στη διάθεση της φορολογικής αρχής πριν από τη λήξη της πενταετούς περιόδου παραγραφής του δικαιώματός της για έκδοση οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού του φόρου και ως εκ τούτου η γνωστοποίησή τους μετά την πενταετή αυτή περίοδο δεν μπορεί να παρατείνει την προθεσμία παραγραφής κατά πέντε έτη.

Επίθεση στον πρόεδρο της Ν.Δ. Κυριάκο Μητσοτάκη σχετικά με δηλώσεις του στο ACTION24 για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο, εξαπολύει με ανακοίνωσή της η εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Μανταλένα Παπαδοπούλου.

«Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά του Προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων με τον κ. Μητσοτάκη. Ο κ. Καμμένος δεν είχε παρτίδες με τους Χριστοφοράκους, δεν έχει καμία σχέση με τα δωράκια της Siemens, ούτε με τις λίστες Λαγκάρντ και τα paradise papers. Ο κ. Μητσοτάκης δεν κατανοεί καν τις έννοιες ηθική, αρχές και αξίες. Η μόνη - αρνητική - σχέση του με την ηθική συμπυκνώνεται σε τρεις λέξεις: Siemens, offshore, paradise papers.

Ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να δώσει εξηγήσεις για τις σχέσεις του ιδίου και των ανθρώπων του στενού περιβάλλοντός του με offshore εταιρίες και τον γνωστό δικηγόρο Σταύρο Παπασταύρου της λίστας Λαγκάρντ.

Ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να απολογηθεί για τις σχέσεις του στενού του συνεργάτη, του κ. Αυγενάκη, με άτομα που έχουν καταδικαστεί για εκβιασμό και ερευνώνται για παράνομη εμπορία χρυσού και διακίνηση μαύρου χρήματος.

Το μόνο μείζον πολιτικό και ηθικό θέμα που υπάρχει σχετίζεται με τους ανθρώπους της «αυλής» του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και είναι πολλοί» αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.

 

Ομόφωνα ένοχος για την υπόθεση της μη αξιοποίησης των στοιχείων της «λίστας Λαγκάρντ» κρίθηκε ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ιωάννης Διώτης από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, το οποίο του επέβαλε ποινή κάθειρξης 10 ετών με αναστολή.

Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε αργά το απόγευμα της Τρίτης, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του πρώην Εισαγγελέα, ο οποίος με ανακοίνωση του χαρακτήρισε την κρίση των δικαστών «απροκάλυπτη καταπάτηση κάθε έννοιας νομιμότητας και κράτους Δικαίου».

Οι Εφέτες με την ετυμηγορία τους δεν έκαναν δεκτή την πρόταση της Εισαγγελέως Έδρας του δικαστηρίου που είχε ζητήσει την απαλλαγή του πρώην συναδέλφου της από την κατηγορία της απιστίας θεωρώντας πως δεν είχε δόλο στην απόφαση του να μην αξιοποιήσει την λίστα με τους 2062 καταθέτες στην ελβετική HSBC. Η αποτίμηση που έκανε το δικαστήριο στα στοιχεία της υπόθεσης ήταν ανάλογη με το κατηγορητήριο που συντάχθηκε σε βάρος του κ. Διώτη. Έκρινε δηλαδή πως ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ είχε δόλο «βάζοντας στην άκρη» το ηλεκτρονικό αρχείο που καθιερώθηκε να λέγεται «λίστα Λαγκάρντ» και πως με την «παράλειψή» του αυτή ευνοήθηκαν όσοι περιλαμβάνονταν στον επίμαχο κατάλογο καθώς δεν ελέγχθηκαν.

Υπενθυμίζεται πως ο κ. Διώτης, ο οποίος είχε αναλάβει καθήκοντα επικεφαλής του ΣΔΟΕ το 2011, θέση στην οποία είχε διαδεχθεί τον Ιωάννη Καπελέρη, εξαρχής υποστηρίζει ότι δεν ασχολήθηκε με την «λίστα Λαγκάρντ», καθώς θεωρούσε πως το υλικό ήταν μη αξιοποιήσιμο αφού επρόκειτο για προϊόν υποκλοπής «παρανόμως αποκτηθέν».

Αρχικά είχε απαγγελθεί κατηγορία και σε βάρος του κ. Καπελέρη, ο οποίος επόπτευε το ΣΔΟΕ το 2010 όταν παρελήφθη από το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών η λίστα, στην πορεία όμως απαλλάχθηκε καθώς το αρμόδιο δικαστικό Συμβούλιο δέχθηκε πως δεν παρέλαβε ποτέ επισήμως από τον προϊστάμενο του τότε υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου το εν λόγω ηλεκτρονικό αρχείο.

Μετά την ανακοίνωση της απόφασης ο κ. Διώτης εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία κάνει λόγο για «μαύρη μέρα της Δικαιοσύνης». Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωσή του:

«Σήμερα είναι μία μαύρη μέρα. Όχι για εμένα, γιατί είμαι αθώος και οπωσδήποτε αυτό θα αποδειχθεί και θα δικαιωθώ.

Για τη Δικαιοσύνη είναι μαύρη η μέρα.

Αισθάνομαι ντροπή και οργή για την εκδοθείσα απόφαση, που μόνο προϊόν της αποδεικτικής διαδικασίας δεν είναι. Δεν υπήρξε ούτε μία μαρτυρία, ούτε ένα έγγραφο που να πιθανολογούσε έστω την ύπαρξη ενδείξεων ενοχής. Και όμως αυτό το δικαστήριο διαπίστωσε τη βεβαιότητα τέλεσης του αδικήματος της απιστίας, παρά την εισαγγελική αθωωτική πρόταση, παρά την αποδεικτική διαδικασία, κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά στην αλήθεια και τη νόμιμη διαδικασία.

Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί απροκάλυπτη καταπάτηση κάθε έννοιας νομιμότητας και κράτους δικαίου.

Δεν μετανιώνω που ανάλωσα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και έδωσα την ψυχή μου, για την απονομή της Δικαιοσύνης.

Ας τα βρουν με τη συνείδησή τους, αυτοί που εξέδωσαν την απόφαση αυτή».

Πηγή: ΑΜΠΕ

Ουδεμία ζημία για το ελληνικό Δημόσιο προέκυψε από τους χειρισμούς του πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ιωάννη Διώτη στην υπόθεση για τη λίστα Λαγκάρντ, επισήμανε η εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.

Όπως τόνισε η εισαγγελική λειτουργός, η πράξη της κακουργηματικής απιστίας που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος δεν στοιχειοθετείται και ζήτησε την πλήρη απαλλαγή του.

«Δεν προέκυψε από κανένα στοιχείο ότι γνώριζε πως θα επέλθει ελάττωση της δημόσιας περιουσίας. Αλλωστε, παρέμεινε στη θέση αυτή μόνο 1,5 έτος και δεν γνωρίζουμε τι θα έκανε αν συνέχιζε τη θητεία του» είπε χαρακτηριστικά η εισαγγελέας, προσθέτοντας πως «ουσιαστικά ο κ. Διώτης ήταν εκείνος που διέσωσε τα 2.059 αρχεία, τη στιγμή που αντέγραψε το usb και το παρέδωσε στον νέο υπουργό Οικονομικών Β. Βενιζέλο, κίνηση με την οποία αναιρείται ο δόλος του».

Ακόμη, στην εισήγησή της η εισαγγελέας τόνισε ότι δεν ήταν μόνο ο κ. Διώτης που γνώριζε για τη λίστα, έτσι ώστε να την καταστρέψει. 

Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται στις 24 Οκτωβρίου.