Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Συνηθίζει ο κόσμος, ξέρετε. Πλέον κανείς δεν εκπλήσσεται από τα στρατεύματα των ρινόκερων που διασχίζουν καλπάζοντας τους δρόμους. Οι άνθρωποι παραμερίζουν, τους αφήνουν να περάσουν και μετά συνεχίζουν τον περίπατό τους και συνεχίζουν τις δουλειές τους σα να μη συμβαίνει τίποτε».
Στις λεωφόρους του Διαδικτύου και στους πολιτικούς δρόμους κυκλοφορούν άλλοι ρινόκεροι απ’ αυτούς του Ιονέσκο. Οι παραζαλισμένοι από τον οικονομικό καύσωνα τους αφήνουν να περάσουν και συνεχίζουν τη διαδρομή τους στην έρημο.
Δεν ξέρω αν συνήθισαν στα τερατώδη ή αν διασκεδάζουν τον πόνο τους με τις απίθανες ιστορίες, θηριωδώς μεταμοντέρνες. Δεν ξέρω αν τεντώθηκε τόσο πολύ η ανοχή στα δραματοποιημένα φαιδρά ή αν γίνονται ανάγνωσμα τα παρδαλά πειράματα και ξεχνιούνται με τα επόμενα «θαύματα», ακριβώς επειδή απελευθερώνουν από το βάρος της πραγματικότητας. Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα είναι θέαμα. Δεν είναι θέμα. Οποιος ελέγχει το θέαμα, υποβαθμίζει το θέμα και σίγουρα δεν είναι ο «Κανένας».
Η υπόθεση δεν είναι για γέλια, αλλά το κούρντισμα είναι για κλάματα, όπως και η αντίδραση του αυτάρεσκου ηθοποιού, ο οποίος θεωρεί, ως άλλος Οσκαρ Ουάιλντ, ότι δεν έχει τίποτα να δηλώσει, παρά μόνο την ιδιοφυΐα του. Γι’ αυτό και επιβεβαιώνει το σχέδιο, αλλά διαψεύδει τα ΜΜΕ. Ιδιοφυές. Μεταστροφή των νοηματικών αξόνων.
Το σχέδιο, βέβαια, παρόλο που ο ίδιος το διαφημίζει επιδεικτικά και κραυγαλέα ως καλά μελετημένο, που θα λειτουργούσε εξαιρετικά, κινείται μεταξύ παρωδίας και κακουργίας.
Εντάξει, δεν είναι «υποκλοπές ΑΦΜ όλων των φορολογουμένων», αλλά αξιοποίηση των ΑΦΜ για σκοπό διαφορετικό απ’ αυτόν που έχουν σχεδιαστεί (σ.σ.: τη φορολογία), ως μέρος ενός συστήματος παράλληλων πληρωμών.
Σύμφωνοι, το σχέδιο ήταν «έκτακτης ανάγκης και αντίδρασης σε σχέδια υπονόμευσης από τους δανειστές».
Αλλά, η παραλληλία με τη βοήθεια των ταχυδακτυλουργών της τεχνολογίας, πώς θα άλλαζε τα όρια αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα; «Αυτοί οι λογαριασμοί (σ.σ.: αποθεματικοί) θα ήταν σε ευρώ, αλλά με το πάτημα ενός κουμπιού θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μια νέα δραχμή». Τελεία, χωρίς «νεκρά» διαστήματα, παύσεις, αποσιωπητικά, ύφος, αποχρώσεις, μπερδεμένες αφηγήσεις μιας περίεργης αλυσίδας.
