Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το «Νησί» φαντάζει αλλόκοτο για τους λοιπούς Ευρωπαίους. Η εξήγηση, όμως, δεν είναι μόνο γεωγραφική. Δεν έχει γραπτό Σύνταγμα, αλλά τα βασικά πολιτειακά χαρακτηριστικά δεν έχουν αλλάξει για τρεις αιώνες. Σ’ όλο τον κόσμο έχει επικρατήσει η οδήγηση από δεξιά, εκτός από τη Βρετανία και τις χώρες που ήταν αποικίες της. Οι ψηφοφορίες διεξάγονται παραδοσιακά Πέμπτη, κατάλοιπο της εκβιομηχάνισης, ώστε να αποφεύγεται η ψήφος έπειτα από μεθύσι, καθώς οι εργάτες πληρώνονται την Παρασκευή.
Τα εκλογικά κέντρα στήνονται σε παμπ, πλυντήρια και χώρους λατρείας. Οι παραξενιές του εκλογικού συστήματος, με αμιγώς μονοεδρικές περιφέρειες, έχουν σαν αποτέλεσμα ένα κόμμα να συγκεντρώνει πάνω από 12,5%, αλλά να εκλέγει έναν και μοναδικό βουλευτή. Είναι τρελοί αυτοί οι Βρετανοί; Λατρεύουν την παράδοση και την απομόνωση της πάλαι ποτέ αυτοκρατορικής δύναμης κι αυτό αποτυπώνεται και στη σχέση τους με την Ε.Ε.
«Οι Βρετανοί έχουν συγγενείς στην Αυστραλία, στον Καναδά, στη Νέα Ζηλανδία, στη Νότια Αφρική. Στην Ευρώπη έχουν θαμμένους τους συγγενείς τους, που πέθαναν στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους». Σε δύο προτάσεις συμπυκνώνει ο υπουργός Εξωτερικών, Αντονι Ιντεν, την βρετανική άρνηση συμμετοχής στην τότε ΕΟΚ. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ενεγράφη στη συλλογική μνήμη και διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή εικόνα των Βρετανών για τη χώρα τους και την Ευρώπη, από την οποία δεν μπορούσαν να περιμένουν βοήθεια καθώς είχε πέσει στα δόντια του Χίτλερ.
«Είμαστε με την Ευρώπη, αλλά όχι μέρος της. Είμαστε συνδεδεμένοι, αλλά όχι δεσμευμένοι». Ο Τσόρτσιλ ήταν ξεκάθαρος. Σαφές είναι πλέον ότι ανοίγει ο δρόμος για τη διοργάνωση δημοψηφίσματος για την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε., σαράντα χρόνια μετά το αδιαμφισβήτητο με 67% «Ναι». Προβλέψεις; Ηττώνται από την πραγματικότητα της κάλπης. Ρωτήστε και τους δημοσκόπους στη Βρετανία.
Ενα, πάντως, είναι σίγουρο. Η Μεγάλη Βρετανία θα υποβάλει σε μεγάλη δοκιμασία την Ευρώπη.
