Η λεκιθίνη σόγιας αποτελεί κοινό συστατικό σε μία μεγάλη ποικιλία προϊόντων, από κέικ σοκολάτας έως υποκατάστατα βουτύρου. Τώρα, Αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως βρήκαν μία πιθανή νέα χρήση αυτής της ουσίας, στη διάλυση και διασπορά πετρελαιοκηλίδων αργού πετρελαίου. Η νέα εφαρμογή μπορεί να οδηγήσει σε μία καλύτερη και λιγότερο τοξική μέθοδο καθαρισμού αυτών των περιβαλλοντικών καταστροφών.
Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Ραμ Γκούπτα, εξηγεί σε πρόσφατη δημοσίευσή της ότι η εφαρμογή χημικών μέσων διασποράς είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για τη γρήγορη απαλλαγή από πετρελαιοκηλίδες. Οι παράγοντες διασποράς λειτουργούν διασπώντας το πετρέλαιο σε μικρά σταγονίδια τα οποία στη συνέχεια μπορούν να εξουδετερωθούν από τα βακτήρια.
Ωστόσο, ορισμένοι παράγοντες διασποράς μπορεί να είναι επιβλαβείς για την υδρόβια ζωή αλλά και τις ομάδες καθαρισμού. Για αυτό το λόγο, η ομάδα του Γκούπτα στράφηκε σε μία φυσική, πιο ήπια ουσία, ένα τασιενεργό παράγοντα που επιταχύνει την απορρόφηση των υγρών αναγκάζοντάς τα να σχηματίζουν μικρά σταγονίδια, ώστε να εξετάσουν αν θα μπορούσε να κάνει την ίδια δουλειά χωρίς αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.
Οι ερευνητές της μη κερδοσκοπικής Αμερικανικής Ένωσης Χημικών διαχώρισαν ακατέργαστη λεκιθίνη σόγιας, μία πολύ αποτελεσματική επιφανειοδραστική ουσία που χρησιμοποιείται σε τρόφιμα, και συγκεκριμένα στα λιπιδικά συστατικά του. Στη συνέχεια, εξέτασαν πόσο καλά μπορούσαν αυτά τα λιπίδια να διασπάσουν αργό πετρέλαιο μέσα σε νερό στο εργαστήριο. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων έδειξαν πως οι ενώσεις αυτές λειτουργούν το ίδιο καλά ή ακόμα και ελαφρώς καλύτερα με τα δύο πιο δημοφιλή εμπορικά μέσα διασποράς πετρελαίου.
