Οι σκύλοι θεωρούνται γενικά ως πιο ανεκτικοί και λιγότερο επιθετικοί σε σχέση με τους λύκους, με τους οποίους μοιράζονται έναν κοινό πρόγονο. Ωστόσο σε νέα έρευνά τους, Αυστριακοί επιστήμονες ανακάλυψαν πως οι λύκοι αλληλεπιδρούν με άτομα του ίδιου είδους πιο ανεκτικά από ότι τα σκυλιά, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα τελευταία έχουν μια πιο αυστηρή ιεραρχία κυριαρχίας από τους λύκους.
Η καλή σχέση μεταξύ ανθρώπων και σκυλιών έχει διαμορφωθεί μέσα από την εξημέρωση, ενώ μπορεί να γίνει η υπόθεση πως διαχρονικά οι άνθρωποι προτιμούσαν πιο ανεκτικά ζώα για εκτροφή. Αυτό ευνόησε την ανάπτυξη πιο συνεργάσιμων και λιγότερο επιθετικών σκύλων, αλλά οι επιστήμονες προσπάθησαν να εξετάσουν αν αυτό ισχύει επίσης για τις σχέσεις μεταξύ σκύλων, και όχι μόνο μεταξύ σκύλων και ανθρώπων.
Οι ερευνητές του Κτηνιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης διεξήγαγαν αρκετά τεστ συμπεριφοράς τόσο σε σκύλους όσο και σε λύκους. Τα ζώα μεγάλωσαν από μικρά σε επιστημονικό κέντρο για λύκους στο Έρνστμπρουν της Αυστρίας και χωρίστηκαν σε αγέλες λύκων και σκύλων. Η ερευνητική ομάδα εξέτασε σε πρώτη φάση εννέα λύκους και οκτώ ημίαιμα σκυλιά.
Τα ζώα χωρίστηκαν σε ζευγάρια ενός ζώου υψηλής και ενός ζώου χαμηλής κοινωνικής θέσης, και στη συνέχεια τους χορηγήθηκε τροφή, είτε ωμό κρέας είτε ένα μεγάλο κόκκαλο.
Οι λύκοι χαμηλής κοινωνικής θέσης συχνά προφύλασσαν το φαγητό τους από το σύντροφο που ήταν πιο ψηλά στην ιεραρχία και έδειχναν επιθετικότητα το ίδιο συχνά με αυτούς, παρά τη διαφορά στην ιεραρχία. Αντίθετα οι σκύλοι χαμηλής κοινωνικής θέσης έκαναν πίσω και αποδέχονταν τις απειλές του κυρίαρχου σκύλου. Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις οι απειλές δεν εξελίσσονταν σε ιδιαίτερη επιθετικότητα.
«Οι λύκοι εμφανίζονται πιο ανεκτικοί στα άτομα του ίδιου είδους, ενώ οι σκύλοι είναι πιο ευαίσθητοι στην ιεραρχία κυριαρχίας», εξηγεί η επικεφαλής της μελέτης Φριντερίκε Ράνγκε. «Αυτό έγινε εμφανές από το γεγονός πως οι μη-κυρίαρχοι λύκοι μπορούν να προκαλούν τους κυρίαρχους λύκους και οι τελευταίοι να το ανέχονται, ενώ στους σκύλους η επιθετικότητα ήταν προνόμιο μόνο των ατόμων πιο ψηλά στην ιεραρχία», πρόσθεσε.
Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι κατά τη διαδικασία εξημέρωσης, οι άνθρωποι επέλεγαν πιθανότατα τα πιο υποτακτικά και πειθήνια ζώα που ήταν έτοιμα να προσαρμοστούν. Όσον αφορά τους λύκους, αυτή η ανεκτικότητα ευνοεί τη συνεργασία για το καλό της αγέλης.
«Οι αλληλεπιδράσεις σκύλου-ανθρώπου σχετίζονται περισσότερο με τη συμβίωση χωρίς συγκρούσεις, όχι με την ισότητα. Η ικανότητά τους να σεβαστούν και να ακολουθήσουν έκαναν τα σκυλιά ιδανικούς συντρόφους των ανθρώπων», δήλωσε η Ράνγκε.
