Από την έντυπη έκδοση
Μια εισαγωγική παρατήρηση: λέμε συχνά ότι στην Ελλάδα εύκολα «ανεβαίνει» στην κοινή γνώμη εκνευρισμός, ανησυχία, φημολογίες κοκ. Είναι αλήθεια, και... δεν είναι!
Ετσι, για παράδειγμα, όταν έγινε γνωστό ότι η Παρασκευή 3/4 και η Δευτέρα 6/4 θα αποτελέσουν «ειδική τραπεζική αργία» στην Ελλάδα, όπου δεν θα γίνονται από τις τράπεζες μια σειρά από συναλλαγές, δεν (ΔΕΝ) ξεκίνησε ανησυχία - παρά τις γενικά αβέβαιες εξελίξεις των ημερών.
Οχι επειδή κάποιος εξήγησε ή/και κάποιοι κατάλαβαν ότι αργεί (λόγω Πάσχα των Καθολικών...) το σύστημα TARGET-2 που κάνει την ταχεία μεταφορά κεφαλαίων στην Ευρωζώνη. Αλλά απλώς και μόνο επειδή ο κόσμος βαρέθηκε πια να ανησυχεί.
Αυτό από τα θετικά των ημερών. Διότι, κατά τα άλλα, πολλά από εκείνα που βλέπουμε κι ακούμε να διαδραματίζονται στη δημόσια σκηνή μας τελευταία, μολονότι είναι σε όλους φανερό (δεν είναι;) ότι περνάμε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο και ότι μας περιμένει ένα ακόμη πιο ανηφορικό μέλλον, μένουν απελπιστικά αγκιστρωμένα στο παρελθόν.
Παράδειγμα: η εικόνα σκυλοκαυγά στη Βουλή των Ελλήνων, στο ξεκίνημα της βδομάδας. Οπου σε μια επίσημη και υψηλών προσδοκιών/απαιτήσεων συζήτηση με στόχο την ενημέρωση για τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις της Ελλάδας -όχι της κυβερνήσεως Τσίπρα ή του ΣΥΡΙΖΑ ή του Γιάνη Βαρουφάκη, αλλά της Ελλάδας- κατέληξαν να συζητούν και να συμψηφίζουν Παπασταύρους και Κατρούγκαλους.
Ή πάλιν έφθασε να «κατορθώνεται» η αποχώρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (από την οποία ζητούνταν συναίνεση, στήριξη κοκ.). Γνήσια βουτιά στο παρελθόν. Στο χειρότερο παρελθόν.
Αλλο παράδειγμα: έχοντας πετύχει -αληθινά!- να υποβάλει δικές της μεταρρυθμιστικές προτάσεις η Αθήνα στους «εταίρους», αντί για 5η επιθεώρηση του μνημονίου, έχοντας επιπρόσθετα λάβει «πράσινο φως» για περιορισμό του πρωτογενούς πλεονάσματος που της ζητείται κάπου εκεί γύρω στο 1,2%-1,5% του ΑΕΠ αντί για το εξωπραγματικό 3% (για το 2015) και 4,5% (για τη συνέχεια), ήρθε και έκανε τι;
Κατέθεσε μιαν αναθεωρημένη λίστα Βαρουφάκη με ποσοτικοποίηση μεν των μέτρων, αλλά στη λογική «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι»! Τι εννοούμε; Μπορεί (μπορεί) από την αδειοδότηση των ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών που θα μετατρέψουν την Ελλάδα σ’ ένα γιγάντιο καζίνο -άλλη διάσταση αυτή!- να μαζευτούν τα υπεσχημένα 300 εκατομμύρια ευρώ.
Ομοίως κάτι σαν 250 εκατ. ευρώ από καύσιμα και καπνό, αν και όχι κατ’ ανάγκην από «καταπολέμηση του λαθρεμπορίου». Μάλλον από πανηγυρική διακήρυξη μέτρων μαζί με επιδέξιο παίξιμο με τους συντελεστές ΕΦΚ.
Ομως, ειλικρινά, ποιος πιστεύει ότι η αδειοδότηση για τις τηλεοπτικές συχνότητες θα αποδώσει 350 εκατ. ευρώ, μέσα στο 2015, με τη διαφημιστική αγορά εκεί που είναι και με την υπερχρέωση των τηλεοπτικών επιχειρήσεων επίσης;
Επίσης ειλικρινά, ποιος πιστεύει ότι θα εισπραχθούν -θα εισπραχθούν, όχι θα ανακοινωθούν διά του Τύπου και των καναλιών!- 725 εκατ. ευρώ από «ελέγχους στις μεταφορές κεφαλαίων στις τράπεζες του εξωτερικού»;
Δεν θα έπρεπε ο κ. Νικολούδης να είχε προειδοποιήσει για τη διάρκεια των προσφυγών εκ μέρους όσων βρεθούν κρεμασμένοι στα μανταλάκια μετά από (έστω) το ζωηρό σαφάρι των «νέας αντίληψης» διοικητικών αρχών;
Προσοχή! Δεν λέμε ότι είναι απίθανο «οι θεσμοί» (δηλαδή η τρόικα με περούκα) να δεχθούν ότι παρόμοιοι σχεδιασμοί θα μπορούσαν να αποδώσουν παρόμοια ποσά - οπότε να συγκεντρωθούν τα 3,2 - 3,7 δισ. που γράφονταν εδώ και εκεί. Εδώ οι τροϊκανοί είχαν συμφωνήσει ότι πέρυσι το ΑΕΠ έτρεχε με 1,5% μέχρι τον Οκτώβριο (δέκα μήνες, αν θυμόμαστε καλά) και τώρα βρέθηκε να έχει αποδώσει κάτω από 0,5% για το 12μηνο!
Ενώ οι ίδιοι, πάλι, είχαν βάλει σε επίσημα κείμενα με υπογραφές και με σφραγίδες και με προβολές στο μέλλον πρωτογενή πλεονάσματα 3% και 4,5% του ελληνικού ΑΕΠ, πλεονάσματα στηριζόμενα σε ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 4% τον χρόνο. Οπότε... μπορούν να δεχθούν οτιδήποτε. ‘Η να μη δεχθούν τίποτε!
«Είναι θέμα πολιτικής βούλησης», που λέει και η σημερινή κυβέρνηση - όπως άλλωστε έλεγε μετά το ζεμάτισμα των ευρωεκλογών και η προηγούμενη. Τους κάναμε σαν κι εμάς, όπως π.χ. ο Γιάνης Βαρουφάκης μεταμόρφωσε κατ’ ομοίωσίν του τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Συμπέρασμα: συνεχίζουμε -και εμείς και εκείνοι- να συμπεριφερόμαστε κατά την φοράν των αναμνήσεών μας, των αυτοματισμών μας. Αντί να ξεκινήσουμε να κινούμεθα, κάπως, κατά την φοράν του μέλλοντός μας.
Α.Δ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ - [email protected]
