Με άρμα τη δύναμη του συναισθήματος και του εσωτερικού της πάθους, τη λιτότητα και την ευαισθησία του χρώματος, την πληρότητα και την ισορροπία της σύνθεσης, η εικαστικός Ειρήνη Σωτηροπούλου παρουσιάζει στην Πάρο την έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Waveform», στην αίθουσα τέχνης «Άγιος Αθανάσιος».
Στην έκθεση, η οποία θα διαρκέσει έως τις 12 Σεπτεμβρίου, η καλλιτέχνιδα παρουσιάζει δύο διαφορετικές ενότητες έργων. Στην παλαιότερη, όπου κυριαρχεί αποκλειστικά το άσπρο, το μαύρο και οι διαβαθμίσεις τους, επιλέγει τον συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης, προκειμένου να αναδείξει την αντιπαραθετική λειτουργία των δύο αυτών χρωμάτων, απεκδυόμενη ταυτοχρόνως από την υιοθέτηση οποιασδήποτε μορφής «χρωματικής φλυαρίας». Στη δεύτερη ενότητα που έπεται χρονικά, ενσωματώνει στις συνθέσεις θερμά και ψυχρά χρώματα, σε λιτές και διακριτικές δόσεις, τονίζοντας έτσι την πολυχρωμία των εκφραστικών τύπων.
Πληθωρική σε ετερόκλητα μορφικά στοιχεία
Ο κριτικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης, Γιάννης Κ. Παπαφίγκος, σημειώνει: «Πολλές φορές, το υποσυνείδητο του ζωγράφου αφομοιώνει προσλαμβάνουσες αισθήσεις και τρόπους εικαστικής έκφρασης, οι οποίοι διαρκώς αναζωπυρώνονται, συσχετιζόμενοι με καινούργιες, κάθε φορά, οπτικές εμπειρίες. Εμπειρίες που, συχνά, μεταβάλλονται και εμπλουτίζονται, ανεξάρτητα από τις αιτίες που τις προκάλεσαν. Με βάση τα παραπάνω, θα μπορούσαμε αβίαστα να συμπεράνουμε ότι η ζωγραφική της Ειρήνης Σωτηροπούλου δρα και αναπτύσσεται σε έναν χώρο πολυδιάστατο και, συγχρόνως, πολυσήμαντο. Αυτός, κάτω από την επίδραση μιας χρωματικής και ρυθμικής ενέργειας, θέτει σε λειτουργία ένα σύνολο συμβόλων, ιδεών, εννοιών, παράγοντας σχέσεις αμοιβαίας εξάρτησης με αινιγματικές εκφάνσεις της καθημερινότητας, μιας καθημερινότητας που ασφυκτιά κάτω από την επίδραση αντίρροπων δυνάμεων και αντιφατικών καταστάσεων, που όμως επαναστατεί, υποδηλώνοντας πως, μέσα από αυτήν τη διαδικασία μετουσίωσης και εξέλιξης, οδηγείται σε μια γόνιμη και διαρκή φάση ανανέωσης.
Τα διδάγματα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού επιδρούν καταλυτικά στο έργο της. Μυημένη και εξοικειωμένη με τη φιλοσοφία και την τέχνη της Άπω Ανατολής (κυρίως της Κίνας και της Ιαπωνίας), τείνει προς μια ζωγραφική πληθωρική σε ετερόκλητα μορφικά στοιχεία, φορτισμένη νοηματικά, ενώ η προσπάθειά της να αντλήσει ένα ισχυρό σε συγκινησιακή ένταση περιεχόμενο, με τη βοήθεια συμβόλων και γλωσσικών στοιχείων, έχει ως συνέπεια να μην αποφεύγει την αλληγορία, την αμφισημία, την ενσωμάτωση λυρικών και ποιητικών στοιχείων στο έργο της.
Καθοριστικό ρόλο, τόσο ως πηγή έμπνευσης, όσο και ως διαδικασία εκτέλεσης (τεχνική), αποτελεί το υγρό στοιχείο.
Ειδικότερα το νερό, ως βασικό συστατικό ανάμιξης των χρωμάτων, αλλά και ως δυναμικό στοιχείο χειρονομιακής δράσης, ενισχύει τις λαζούρες - εμφανείς και διάσπαρτες στη ζωγραφική επιφάνεια - καθώς και τις ροές της ύλης, τις οποίες συνήθως καθοδηγεί, χωρίς, όμως, να μπορεί και να τις ελέγχει, αφού αυτές νομοτελειακά παράγουν το δικό τους αποτέλεσμα. Το τυχαίο, το αυθόρμητο, το ορμητικό χαρακτηρίζουν της γραφή της, ενώ η τεχνική του σταξίματος των χρωμάτων πάνω στο μουσαμά (dripping), παραπέμπει στην απόλυτη ελευθερία της προσωπικής έκφρασης (action painting), προφανώς επηρεασμένη και από το έργο του Jackson Pollock».
Πληροφορίες
Αίθουσα τέχνης «Άγιος Αθανάσιος»: Νάουσα - Πάρος. Ωράριο λειτουργίας: καθημερινά: 17:30 έως 22:30. naftemporiki.gr
