Ένα σκάφος quadcopter το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την «απόβαση» εξερευνητικών οχημάτων στην επιφάνεια του Άρη παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA).
Το πρόγραμμα Dropter, το οποίο εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του προγράμματος StarTiger της ESA, είχε ως στόχο την ανάπτυξη και επίδειξη ενός ευρωπαϊκού σκάφους για υψηλής ακριβείας αποστολές προσεδάφισης στον Άρη και σε άλλους προορισμούς. Το εν λόγω σκάφος είναι παρεμφερούς φιλοσοφίας με το Skycrane που χρησιμοποιήθηκε στο πλαίσιο της αποστολής Curiosity της NASA, με στόχο την ακριβή και ασφαλή μεταφορά των οχημάτων στους προορισμούς τους, αποφεύγοντας βραχώδεις όγκους, πλαγιές και άλλες εν δυνάμει επικίνδυνες ζώνες.
«Το StarTiger αποτελεί μία νέα προσέγγιση στη διαστημική μηχανολογία» εξηγεί ο Πίτερ ντε Μάαγκτ, επιβλέπων του προγράμματος. «Πάρτε μία ταλαντούχα ομάδα με ισχυρά κίνητρα, μαζέψτε την σε έναν καλά εξοπλισμένο χώρο και μετά δώστε τους ένα συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο για την επίλυση ενός δύσκολου τεχνικού προβλήματος».
Η σχετική έρευνα πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της Airbus Defence & Space στη Βρέμη, με τη συνεργασία μηχανολόγων του Γερμανικού Κέντρου Έρευνας Τεχνητής Νοημοσύνης, της πορτογαλικής εταιρείας αεροναυτικής Spin.Works του πολωνικού Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Πόζναν.
Ξεκινώντας από το μηδέν για τους σκοπούς του οκτάμηνης διάρκειας προγράμματος, η ομάδα του Dropter ανέλαβε την ανάπτυξη οπτικών συστημάτων πλοήγησης, εντοπισμού κινδύνων και αποφυγής για το «σκάφος ρίψης» (dropship), στα «καθήκοντα» του οποίου περιλαμβάνεται ο εντοπισμός και η κατάδειξη μίας ασφαλούς ζώνης προσεδάφισης και του κατάλληλου ύψους, για να αφήσει τον «επιβάτη» του.
Στο πλαίσιο των δοκιμών πτήσης που έγιναν το σκάφος έδειξε τη δυνατότητά του να πετά σε ύψος 17 μέτρων και στη συνέχεια να κατεβαίνει στα 10, όπου και αρχίζει να χαμηλώνει το όχημα με το οποίο είναι φορτωμένο, μέσω καλωδίου πέντε μέτρων. Το σκάφος συνεχίζει την κάθοδό του μέχρι το όχημα να αγγίξει το έδαφος και στη συνέχεια επιστρέφει σε ασφαλές υψόμετρο.
Για τους σκοπούς των δοκιμών, που έλαβαν χώρα στο Τράουεν (βόρεια Γερμανία), δημιουργήθηκε μία ζώνη 40 x 40 μέτρων, η οποία εξομοίωνε τις συνθήκες του αρειανού περιβάλλοντος, στην οποία το σκάφος έπρεπε να βρει έναν χώρο όπου θα μπορούσε να αφήσει το φορτίο του. Αξίζει να σημειωθεί ότι για το dropship το οποίο προέκυψε από το πρόγραμμα χρησιμοποιήθηκαν εξαρτήματα από quadcopters τα οποία είναι εμπορικά διαθέσιμα, ενώ ένα μικρότερου μεγέθους σκάφους χρησιμοποιήθηκε για δοκιμές σε εσωτερικούς χώρους. Το σκάφος μεταβαίνει στον προορισμό του μέσω GPS και αδρανειακών συστημάτων, και στη συνέχεια χρησιμοποιεί οπτική (vision based) πλοήγηση με την υποστήριξη αποστασιόμετρου λέιζερ και βαρομέτρου για να ακουμπήσει αυτόνομα το όχημα στο έδαφος.
Η όλη ιδέα του dropship για αποστολές σε άλλους πλανήτες αναμένεται να εξελιχθεί περαιτέρω, καθώς πλέον θεωρείται ότι η βιωσιμότητά της έχει αποδειχθεί.
