Στο χωριό του Αστερίξ και του Οβελίξ, φαίνεται ότι δεν έφτιαχναν μόνο μαγικά φίλτρα για τους Ρωμαίους, αλλά είχαν δημιουργήσει και τεχνητά δόντια.
Ερευνητές ανακάλυψαν σε ένα σπήλαιο της τότε Γαλατίας, στη Γαλλία, ένα ψεύτικο δόντι, το οποίο είχε τοποθετηθεί σε μια γυναίκα ηλικίας 20 έως 30 ετών, πριν από περίπου 2.300 χρόνια.
Πρόκειται για το αρχαιότερο τεχνητό οδοντικό εμφύτευμα που έχει βρεθεί στην Ευρώπη, καθώς μέχρι τώρα είχε βρεθεί ένα εμφύτευμα 400 χρόνια νεότερο, το οποίο είχε ανακαλυφτεί στο στόμα ενός νέου, επίσης στη Γαλλία, κατά τη δεκαετία του ΄90.
Η γυναίκα είχε χάσει μόνο ένα από τα 32 δόντια της, ενώ το ψεύτικο δόντι ήταν φτιαγμένο από σίδερο και είχε τοποθετηθεί στη θέση ενός άνω κοπτήρα, που προφανώς είχε καταστραφεί.
Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν το σιδερένιο εμφύτευμα στην πραγματικότητα να συγκρατούσε ένα ψεύτικο δόντι από άλλο υλικό, ξύλο ή οστό, που είχε πλέον εξαφανιστεί.
Γάλλοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον σκελετό της γυναίκας στο σπήλαιο Λε Σεν, νοτιοανατολικά του Παρισιού, όπου έχουν βρεθεί και άλλα λείψανα από την εποχή του Σιδήρου, τα οποία παραπέμπουν στον κελτικό πολιτισμό που ανθούσε στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη εκείνη την εποχή.
«Το γεγονός ότι έχει τις ίδιες διαστάσεις και σχήμα με τα φυσικά δόντια, σημαίνει πως η καλύτερη υπόθεση είναι ότι αποτελούσε οδοντική προσθήκη ή τουλάχιστον μια προσπάθεια για κάτι τέτοιο», δήλωσε ο ερευνητής Γκιγιόμ Σεγκέν της αρχαιλογικής εταιρείας Archeosphere, ο οποίος εξέφρασε την αμφιβολία του κατά πόσο το τεχνητό δόντι έκανε σωστά τη δουλειά του.
Όπως είπε, ο σίδηρος διαβρώνεται μέσα στο σώμα, γεγονός που τον καθιστά ακατάλληλο στην οδοντιατρική, γι' αυτό άλλωστε σήμερα χρησιμοποιούνται εμφυτεύματα από τιτάνιο.
Η έλλειψη αποστείρωσης μπορεί εξάλλου να είχε προκαλέσει απόστημα στη γυναίκα, κάτι που πιθανώς είχε ως συνέπεια μια πιο σοβαρή λοίμωξη και τελικά τον θάνατό της.
Λόγω πάντως της κακής κατάστασης του σκελετού, είναι αδύνατο να διαπιστώσουν οι επιστήμονες αν όντως το τεχνητό δόντι έπαιξε ρόλο στον πρόωρο τερματισμό της ζωής της.
Σε άλλες ηπείρους έχουν βρεθεί πολύ παλαιότερα τεχνητά δόντια, με τα αρχαιότερα, κατασκευασμένα από όστρακα, να έχουν ανακαλυφθεί στην Αίγυπτο και στην Μέση Ανατολή, χρονολογούμενα προ περίπου 5.500 ετών.
Όμως πιστεύεται ότι τα περισσότερα τοποθετήθηκαν μετά θάνατον για να καλλωπίσουν την εμφάνιση του αποθανόντος, εν όψει και της μέλλουσας ζωής του.
Οι Γάλλοι ερευνητές δεν μπορούν να αποκλείσουν τελείως την πιθανότητα κάτι ανάλογο να συνέβη και στην περίπτωση της κατοίκου της αρχαίας Γαλατίας, καθώς θα είχε πονέσει τρομερά, αν ένα σίδερο είχε τοποθετηθεί στα ούλα της όσο ζούσε, πιθανώς με σφυρί.
Μια πιθανότητα είναι ότι οι Γαλάτες έμαθαν για τα τεχνητά δόντια χάρη στις στενές επαφές που είχαν με τους Ετρούσκους της βόρειας Ιταλίας, οι οποίοι είχαν αποκτήσει τη φήμη σπουδαίων οδοντοτεχνιτών, μετατρέποντας τα δόντια των ζώων σε κατάλληλα εμφυτεύματα για τους ανθρώπους.
Πηγή: ΑΜΠΕ
