Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις αποδόσεις των καλλιεργειών παγκοσμίως θα είναι σοβαρότερες απ’ ό,τι εκτιμούσαν έως σήμερα επιστήμονες, υποστηρίζει διεθνής ομάδα ερευνητών. Σε έκθεσή της στην επιθεώρηση Nature Climate Change, προειδοποιεί ότι οι σοδειές θα μειώνονται κατά περίπου 5% για κάθε άνοδο της θερμοκρασίας κατά ένα βαθμό Κελσίου.
Η έκθεση βασίζεται σε 1.700 προσομοιώσεις των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στις καλλιέργειες σιταριού, ρυζιού και αραβοσίτου. «Ο περιορισμός της απόδοσης έτεινε να αυξάνεται καθώς η θερμοκρασία ανέβαινε», είπε στο αυστραλιανό δίκτυο ABC ο Μάρκ Χάουντεν από τον Οργανισμό Επιστημονικών και Βιομηχανικών Ερευνών Κοινοπολιτείας (CSIRO) προσθέτοντας ότι τα ευρήματα είναι χειρότερα σε σχέση με παλαιότερες εκτιμήσεις.
«Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν, πιστεύαμε ότι ίσως θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τα χειρότερα με μια μικρή άνοδο της θερμοκρασίας, προτού επιδεινωθεί η κατάσταση, όμως [η έρευνα] δείχνει ότι η επιδείνωση θα έρθει ακόμη πιο γρήγορα», επισήμανε ο Χάουντεν.
Οι κυβερνήσεις έχουν συμφωνήσει στο στόχο του περιορισμού της ανόδου της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι αυτό είναι το όριο, μετά από το οποίο ο πλανήτης θα βιώσει δυνητικά καταστροφικές συνέπειες. Επιστήμονες ωστόσο προειδοποιούν ότι, παρά τη διαφαινόμενη επιβράδυνση των ρυθμών υπερθέρμανσης την τελευταία 15ετία, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία μπορεί να ανεβεί ακόμη και κατά 4 ή 5 βαθμούς εάν δεν μειωθούν δραστικά οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Σύμφωνα με το Χάουντεν, οι χώρες που αναμένεται να αντιμετωπίσουν επισιτιστικό πρόβλημα λόγω της κλιματικής αλλαγής, θα είναι αυτές που θα πληγούν περισσότερο από τη μείωση της απόδοσης των καλλιεργειών.
Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του επισημαίνουν ότι ο τομέας της γεωργίας θα πρέπει να προσαρμοστεί από τώρα προκειμένου να αποτραπούν τυχόν ελλείψεις σε τρόφιμα. Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές προτείνουν κατά περίπτωση αλλαγή των καλλιεργειών, της τοποθεσίας, αλλά και των χρόνων φύτευσης και άρδευσης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των σοδειών κατά 10 με 15% σε σχέση με την εκτιμώμενη απόδοση σε περίπτωση μη προσαρμογής.
