Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2013 ένας μετεωρίτης 450 κιλών συγκρούστηκε με την επιφάνεια της Σελήνης και μία ομάδα Ισπανών αστρονόμων ήταν αρκετά τυχερή ώστε να καταγράψει το συμβάν σε βίντεο, το οποίο και έδωσε στη δημοσιότητα μετά την ανάλυσή του.
Ο διαστημικός βράχος είχε ταχύτητα 61.000 χλμ/ώρα, και από τη σφοδρή σύγκρουση προέκυψε μία λάμψη που διήρκησε περίπου 8 δευτερόλεπτα ενώ δημιουργήθηκε και ένας κρατήρας διαμέτρου 50 μέτρων στη Θάλασσα των Νεφών, μία πεδιάδα από παγωμένη λάβα στη φωτεινή πλευρά της Σελήνης.
H σύγκρουση θα ήταν ορατή και με γυμνό μάτι σε όποιον έτυχε να κοιτάζει το φεγγάρι στις 22:07 ώρα Ελλάδος εκείνο το βράδυ, πόσο μάλλον στην ομάδα αστρονόμων του παρατηρητηρίου MIDAS (Moon Impacts Detection and Analysis System) στη νότια Ισπανία, η οποία είχε στραμμένα δύο τηλεσκόπια στο φεγγάρι, ερευνώντας για τέτοια συμβάντα.
Ο μεταγενέστερος κρατήρας δεν είναι δυνατόν να παρατηρηθεί με επίγεια μέσα, όμως η ύπαρξή του επιβεβαιώνεται από δορυφόρους που παρατηρούν τη Σελήνη.
Η ισχύς της σύγκρουσης ισοδυναμούσε με την ενέργεια μίας βόμβας 16 τόνων ΤΝΤ, τρεις φορές πιο ισχυρή από την προηγούμενη καταγεγραμμένη πτώση μετεωρίτη στο φεγγάρι, στις 7 Μαρτίου 2013.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, μετεωρίτες αυτού του μεγέθους δεν θα αποτελούσαν κίνδυνο για τους κατοίκους της Γης καθώς θα διαλύονταν στην ατμόσφαιρα προτού αγγίξουν το έδαφος, όμως η Σελήνη η οποία δεν έχει ατμόσφαιρα, είναι απροστάτευτη από τους «βομβαρδισμούς» διαστημικών βράχων, με τη NASA να έχει καταγράψει περισσότερες από 300 συγκρούσεις την τελευταία δεκαετία, αν και η τελευταία ήταν και η πιο εντυπωσιακή.
Μελετώντας τα αντικείμενα αυτά, οι επιστήμονες εξάγουν συμπεράσματα για την προέλευσή τους και την κατανομή τους στο Ηλιακό Σύστημα, που μπορούν να βοηθήσουν μελλοντικά και στην προστασία του πλανήτη μας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας των Ισπανών αστρονόμων δημοσιεύονται στο μηνιαίο επιστημονικό περιοδικό Royal Astronomical Society.
