Εντονότατες επικρίσεις κατά του πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας Θεοδόση Πελεγρίνη διατύπωσε η πρώην υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου.
Σε ανάρτησή της στο Facebook, με τίτλο «η ύβρις ενός επικίνδυνου Πρύτανη», η κ. Διαμαντοπούλου κατηγορεί τον κ. Πελεγρίνη για ευθεία προσβολή θεσμών και προσώπων. Παράλληλα πάντως, χαρακτηρίζει απαράδεκτους τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα θέματα της παιδείας από την ανάληψη των καθηκόντων της, ατυχείς νομοθετικές πρωτοβουλίες και επιλογές σε πρόσωπα, που, όμως, όπως λέει, δεν απαλάσσουν τον πρύτανη του ΕΚΠΑ από τις ευθύνες του για την αποτελεσματική διοίκηση του Πανεπιστημίου.
Η ανάρτηση της Άννας Διαμαντοπούλου
Με το Πανεπιστήμιο κλειστό, τους φοιτητές απογοητευμένους και τους γονείς σε απόγνωση, το επιστημονικό προσωπικό σε υποχρεωτική αργία και τους διοικητικούς στο δρόμο, ο κ. Πελεγρίνης επιλέγει την ευθεία προσβολή θεσμών και προσώπων χαρακτηρίζοντας, τα Συμβούλια Διοίκησης των ΑΕΙ, ως «πέμπτη φάλαγγα του Φράνκο».
Προσβάλλει τους διακόσιους εξήντα Βουλευτές που στήριξαν μια μεγάλη μεταρρύθμιση και θεσμοθέτησαν τα συμβούλια.
Προσβάλλει τα πεντακόσια και πλέον μέλη των Συμβουλίων των ΑΕΙ της Χώρας, προσωπικότητες με διεθνή καταξίωση που απoφάσισαν να προσφέρουν ανιδιοτελώς στην προσπάθεια πατρίδα για την αναβάθμιση της ανώτατης παιδείας μας, και καταξιωμένους καθηγητές που με διαφανείς διαδικασίες εξέλεξαν οι συνάδελφοι τους σε κάθε Ίδρυμα.
Οι απαράδεκτοι χειρισμοί της Κυβέρνησης στα θέματα της παιδείας, από την ανάληψη των καθηκόντων της και οι τουλάχιστον ατυχείς νομοθετικές πρωτοβουλίες και επιλογές σε πρόσωπα , δεν απαλλάσσουν τον κ. πρύτανη από τις ευθύνες του για την αποτελεσματική διοίκηση του πανεπιστημίου, το οποίο παραμένει και θα μπορούσε σήμερα να είναι απολύτως «αυτοδιοίκητο», αν επεδείκνυε σεβασμό στους νόμους και την εκ καθήκοντος πιστή εφαρμογή τους.
Για παράδειγμα:
Αν κάθε ΑΕΙ είχε καταρτίσει τον «Οργανισμό» και τον «Κανονισμό Λειτουργίας» του Ιδρύματος , όπως προέβλεπε ο Ν. 4009/2011, και στους χρόνους που αυτός προέβλεπε, θα είχε προ πολλού κατοχυρώσει πλήρως την εύρυθμη λειτουργία του και μαζί τις θέσεις του διοικητικού προσωπικού που θεωρούσε αναγκαίες και σήμερα χάνονται.
Αυτά ας τα λάβουν υπόψη όσοι προτιμούν την εξυπηρέτηση μικροκομματικών στοχεύσεων από την πραγματική υπηρέτηση του υψηλής ποιότητας, δημόσιου πανεπιστημίου, για όλους.
