Το 88% των κατοίκων πόλεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτίθενται σε ρύπους, οι οποίοι υπερβαίνουν τα επίπεδα που ορίζει ως ασφαλή ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από την τελευταία αξιολόγηση της ποιότητας του ατμοσφαιρικού αέρα από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος (EEA), η οποία επικεντρώνεται στα αιωρούμενα σωματίδια και στο όζον.
Στην έκθεση επισημαίνεται ότι το πρόβλημα ρύπανσης παραμένει οξύ σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, προκαλώντας πρόωρους θανάτους και τεράστιες οικονομικές απώλειες, όχι μόνο λόγω των αυξημένων δαπανών υγείας, αλλά και λόγω των επιπτώσεων στις καλλιέργειες.
Οι συντάκτες τονίζουν ότι ορισμένοι ρύποι έχουν περιοριστεί κατά πολύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις τελευταίες δεκαετίες, όμως άλλοι μειώνονται με πολύ βραδύτερους ρυθμούς, κυρίως λόγω της αύξησης των πετρελαιοκίνητων οχημάτων, της καύσης ξυλείας στα σπίτια κ.ο.κ.
Συγκεκριμένα, την περίοδο 2002-2011, οι εκπομπές αιωρούμενων σωματιδίων PM10 σημείωσαν πτώση 14% και τα επίπεδα PM2,5 μειώθηκαν κατά 16%. Όμως, περισσότεροι από 3 στους 10 ευρωπαίους ζουν σε τοποθεσίες, όπου τα επίπεδα PM10 υπερβαίνουν τα όρια ασφαλείας. «Οι ευρωπαίοι πολίτες συχνά εισπνέουν αέρα που δεν ανταποκρίνεται στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές», αναφέρει η έκθεση προσθέτοντας ότι το ποσοστό ανεβαίνει στο 88% εάν ληφθούν υπόψη οι συστάσεις του ΠΟΥ. Επιπλέον, το 98% των κατοίκων πόλεων βρίσκονται σε περιοχές με αυξημένα επίπεδα όζοντος.
«Η ρύπανση του ατμοσφαιρικού αέρα βλάπτει την ανθρώπινη υγεία και τα οικοσυστήματα. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού δεν ζουν σε ένα υγιές περιβάλλον, με βάση τις σημερινές προδιαγραφές», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής του ΕΕΑ Χανς Μπρούινινκ. «Για να εισέλθει σε μια βιώσιμη πορεία, η Ευρώπη θα πρέπει να έχει φιλόδοξους στόχους, πέρα από την ισχύουσα νομοθεσία.
Σημειώνεται ότι οι ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές ετοιμάζονται να προτείνουν αυστηρότερες προδιαγραφές για τα αιωρούμενα σωματίδια και για άλλους ρύπους, ενώ νομοθετικές προτάσεις αναμένονται έως τα τέλη του έτους. Αυτή η προοπτική προκαλεί προβληματισμό, καθώς ήδη πολλές κυβερνήσεις δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στα όρια που ισχύουν από το 2010.
