Τα γονίδια των γονιών φαίνεται ότι ευθύνονται για τον φόβο που έχουν κάποια παιδιά απέναντι στο σχολείο!
Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε από μελέτη που πραγματοποίησαν επιστήμονες στον Καναδά, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι ο λόγος που πολλά παιδιά παρουσιάζουν διαφορετική συμπεριφορά κατά την πρώτη εβδομάδα του σχολείου και κλείνονται στον εαυτό τους, έχει να κάνει με λόγους κληρονομικούς.
Σύμφωνα με τον ερευνητή Richard Tremblay από το Πανεπιστήμιο Μόντρεαλ, ο φόβος των παιδιών για το σχολείο συνήθως προέρχεται από τα συναισθήματα ανασφάλειας που αισθάνονται για τους καινούργιους τους δασκάλους και την αντιμετώπιση που θα έχουν τόσο από αυτούς, όσο και από τους συμμαθητές τους.
«Το σχολείο αποτελεί μια μεγάλη αλλαγή στον ρυθμό της ζωής όλων και κυρίως των παιδιών», ανέφερε ο καθηγητής Tremblay. «Εκείνα που αισθάνονται ανασφάλεια, συχνά δημιουργούν άσχημα σενάρια στο μυαλό τους, τα οποία μάλιστα τα τρομοκρατούν».
Ωστόσο, όπως προσθέτει, όλα αυτά συνήθως δεν αποτελούν αποκύημα της φαντασίας των παιδιών, αλλά μπορεί να είναι χαρακτηριστικά που τα παιδιά έχουν πάρει από τους γονείς τους.
«Υπάρχει μεγάλη γενετική επίδραση σε ό,τι αφορά το άγχος και την ανασφάλεια», εξηγεί. «Οι καλύτεροι παράγοντες που δείχνουν αν το παιδί θα παρουσιάσει στοιχεία άγχους και κατάθλιψης είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι γονείς τα προβλήματα αυτά. Με άλλα λόγια, αν η μητέρα ή ο πατέρας αγχώνεται εύκολα, είναι πολύ πιθανό να συμβεί το ίδιο και στο παιδί».
Σύμφωνα με τον καθηγητή, οι γονείς περνούν αυτά τα χαρακτηριστικά μέσω των γονιδίων στα παιδιά τους, τα οποία αποκτούν προδιάθεση που αργότερα ίσως ενισχύεται μέσω του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνουν. «Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν με γονείς που δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν το άγχος τους, συνήθως δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο να μάθουν πώς να ελέγχουν το δικό τους».
Μάλιστα, οι συνέπειες μπορεί να είναι μεγάλες για ορισμένα παιδιά, τα οποία συχνά δεν καταφέρνουν να συγκεντρωθούν στο σχολείο, δυσκολεύονται να καλλιεργήσουν τις κοινωνικές τους σχέσεις, ενώ εξαιτίας όλων αυτών μπορεί να πάθουν ακόμη και κατάθλιψη.
Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα από την αρχή, ο καθηγητής Tremblay συμβουλεύει τους γονείς να συνειδητοποιήσουν ποιός είναι πραγματικά ο χαρακτήρας των παιδιών τους, αλλά και ο δικός τους, ώστε να παρατηρήσουν αν υπάρχουν ομοιότητες σε ό,τι αφορά το άγχος και την ανασφάλεια.
Επίσης, να σκεφτούν πώς αντιμετώπισαν οι ίδιοι αυτά τα προβλήματα και κυρίως ποιές ήταν οι συνέπειες που υπέστησαν εξαιτίας τους, ώστε να αποτρέψουν να συμβεί το ίδιο στο παιδί τους.
Μάλιστα, ο καθηγητής Trembley τονίζει ότι σημαντική βοήθεια σ’ αυτό μπορεί να βρουν και από τους παππούδες των παιδιών, οι οποίοι μερικές δεκαετίες νωρίτερα ίσως είχαν βρεθεί στη θέση τους.
«Η γιαγιά γνωρίζει πράγματα που μπορεί να βοηθήσουν σημαντικά. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι η σύγχρονη ψυχολογία θα λύσει όλα τους τα προβλήματα, όμως η εμπειρία που έχουν οι μεγαλύτεροι άνθρωποι είναι ουσιαστική».
Επίσης, τονίζει πως αν παρατηρήσουν αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών κατά τις πρώτες εβδομάδες του σχολείου, δεν πρέπει να διστάσουν να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό, κυρίως αν διαπιστώσουν ότι σ’ αυτήν αντικατοπτρίζονται τα δικά τους προβλήματα.
