Η Ιστορία έχει αποφασίσει για το τι συνέβη στην Ελλάδα τα τελευταία σαράντα χρόνια κι αν δεν το έχει ήδη κάνει, είναι έτοιμη να το πράξει όταν χρειαστεί. Αλλωστε, οι αριθμοί είναι στη θέση τους για όποιον επιθυμεί να κάνει υπολογισμούς και να κατανείμει σε όλες τις μετά τη Μεταπολίτευση ελληνικές κυβερνήσεις τα βάρη που τους αναλογούν για τη χρεοκοπία της χώρας σε διάφορα επίπεδα. Αρα η αναφορά σε ευθύνες για γεγονότα και πράξεις που συνέβησαν πριν από κάποιες δεκαετίες τι πρακτική αξία έχει; Οχι άξια λόγου, αφού αδυνατεί κάποιος να τη χρησιμοποιήσει ακόμη και ως οδηγό λήψης μελλοντικών αποφάσεων ή υιοθέτησης πολιτικών επιλογών.
Είναι τόσο μεγάλες οι διαφοροποιήσεις στο σκηνικό και οι ανατροπές στις ισορροπίες, στους ρόλους και στα πρόσωπα, που αν επιχειρούσε κάποιος να αντλήσει απ’ αυτό το πολιτικό μας παρελθόν συμπεράσματα και μεθόδους εφαρμοστέες στη σημερινή πολιτική σκηνή, θα έδειχνε σαν να κυκλοφορεί με γαϊδουράκι στην πλατεία Συντάγματος ή να επικοινωνεί με ταχυδρομικά περιστέρια αντί για e-mail.
Εκτός επικαιρότητας, λοιπόν, είναι οι πολιτικές «βόμβες» από το παρελθόν που επιχειρούν να προκαλέσουν καυτό πολιτικό σκηνικό, με «αμοιβή» των επιχειρούντων, την προσέλκυση πολύστηλων τίτλων στις εφημερίδες, αρκετών τηλεπαραθύρων και πολυάριθμων tweets. Το σκηνικό είναι θερμό από μόνο του και όχι στις φρεσκοδομημένες σχέσεις των δύο κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, αλλά εκεί «έξω», στην πραγματικότητα, με τη μορφή πολλαπλών εμποδίων, κινδύνων και προκλήσεων μεγάλου μεγέθους, που έχουν να αντιμετωπίσουν η χώρα και η κυβέρνηση άμεσα.
Υπάρχει το έλλειμμα των ασφαλιστικών ταμείων, το οποίο φαίνεται ότι θα οδηγήσει σε νέες περικοπές συντάξεων και εκπτώσεις στις ασφαλιστικές παροχές. Υπάρχει το «άνοιγμα» των δημοσίων εσόδων του προϋπολογισμού, το οποίο δεν έχει ακόμη γίνει σαφές πώς και με ποια μέτρα θα κλείσει. Υπάρχει η επόμενη δόση της χρηματοδότησης και τα προαπαιτούμενά της, όπως οι απολύσεις στο Δημόσιο και τα συμπληρωματικά δημοσιονομικά μέτρα που είναι ανοιχτά. Υπάρχει η αποκατάσταση της ρευστότητας και της χρηματοδότησης της οικονομίας που οφείλει επιτέλους να αποκατασταθεί με την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Υπάρχει ακόμη η αντιμετώπιση της βόμβας αποσταθεροποίησης που πιθανώς να σκάσει στην Αίγυπτο και η αποκρυπτογράφηση της στάσης της νέας ηγεσίας της Αλβανίας προς την Ελλάδα.
Οταν λοιπόν ζεις μέσα στη φωτιά που σε ζώνει από κάθε πλευρά, είναι αστείο να πιστεύουν κάποιοι ότι θα τραβήξουν την προσοχή σου μόνο και μόνο γιατί άναψαν ένα πυροτέχνημα...
Νίκος Φραντζής - [email protected]
