Την περιγράφουν ως «νυχτερίδα-πάντα», όμως το (σχεδόν) άγνωστο έως σήμερα ιπτάμενο θηλαστικό έχει επίσης ραβδώσεις σαν της ζέβρας, ενώ τα χαρακτηριστικά του προσώπου του θυμίζουν... μπουλντόγκ. Μάλιστα δεν πρόκειται απλώς για νέο είδος, αλλά αποτελεί από μόνο του εντελώς νέο ταξινομικό γένος.
Η νέα νυχτερίδα ανακαλύφθηκε πέρυσι, κατά τη διάρκεια επιστημονικής αποστολής της Ντιάν Ρίντερ, ερευνήτριας στο πανεπιστήμιο Μπάκνελ της Πενσιλβάνια, σε καταφύγιο άγριας ζωής του νοτίου Σουδάν. Παρότι δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος παρατηρεί το μοναδικό ζώο, η ίδια υποστηρίζει ότι κανείς δεν το είχε δει από το 1939.
Επιστήμονες την είχαν τότε «βαπτίσει» Glauconycteris superba, όμως η Ρίντερ λέει ότι ο χαρακτηρισμός αποδεικνύεται λανθασμένος, αφού η νυχτερίδα «είναι τόσο μοναδική που έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα νέο γένος για να την εντάξουμε», αφαιρώντας την από το γένος των νυχτερίδων Glauconycteris.
BUCKNELL UNIVERSITY/DEEANN REEDER
Η νέα επιστημονική της ονομασία είναι Niumbaha superba. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, Niumbaha σημαίνει «σπάνιος» ή «ασυνήθιστος» στη γλώσσα των Ζάντε, ιθαγενών στην περιοχή, όπου αιχμαλωτίστηκε η νυχτερίδα.
«Η προσοχή μου στράφηκε αμέσως στο πανέμορφο και πολύ χαρακτηριστικό μοτίβο της νυχτερίδας, από κηλίδες και ραβδώσεις», αναφέρει η ερευνήτρια σε γραπτή της δήλωση. «Ήξερα από το πρώτο δευτερόλεπτο ότι επρόκειτο για κάτι που ανακαλύπτει κανείς μια φορά στη ζωή του.»
BUCKNELL UNIVERSITY/DEEANN REEDER
Η νέα νυχτερίδα ανακαλύφθηκε πέρυσι, κατά τη διάρκεια επιστημονικής αποστολής της Ντιάν Ρίντερ σε καταφύγιο άγριας ζωής του νοτίου Σουδάν.
Με βάση την Κόκκινη Λίστα απειλούμενων ειδών της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης, η Glauconycteris superba ανήκει στα είδη, για τα οποία υπάρχει «ελάχιστος κίνδυνος» αφανισμού. Αυτή η αξιολόγηση, ωστόσο, βασίζεται σε πολύ παλαιά δεδομένα που, σύμφωνα με τη Ρίντερ, θα πρέπει να αναθεωρηθούν.
Η ίδια σκοπεύει να συνεχίσει τις έρευνές της στο νότιο Σουδάν καθώς, όπως επισημαίνει, «η ανακάλυψη αυτού του νέου γένους νυχτερίδας αποτελεί ένδειξη της μεγάλης βιοποικιλότητας της περιοχής και του γεγονότος ότι έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας. [...] Εάν μάθουμε ποια είδη ζουν στην περιοχή, θα μπορέσουμε να τα διαχειριστούμε καλύτερα».
