Κύριε Αγιοστρατίτη έχετε το λόγο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Μία ερώτηση μόνο να κάνω. Εσείς είστε μάρτυρας του κατηγορητηρίου. Δεν έχει προταθεί από κάποια πλευρά εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: ¶κουσα τον συνάδελφό μου προηγουμένως και έλεγε ότι έχετε κάποια αριστερή προέλευση, πορεία και θέση πολιτική. Εσείς το είπατε.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν ανέφερα προέλευση-πορεία. Απλά με ρώτησαν και είπα ..... δεν ανέφερα για μένα προσωπικά τίποτα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εσείς τα έχετε διηγηθεί του συναδέλφου;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Όχι, δεν έχω διηγηθεί και σας είπα ότι δεν ανέφερα προσωπικά για μένα τίποτα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ο συνάδελφος τα ήξερε αυτά και σας έκανε κάποια ερώτηση. Προφανώς εσείς του τα έχετε πει.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Όχι, δεν του έχω πει εγώ.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Έχει προσωπικούς φακέλους και γνωρίζει αυτά τα πράγματα.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν το ξέρω, δεν το γνωρίζω γι αυτό και δεν αναφέρθηκα σε μένα προσωπικά. Με ρώτησε και σας είπα οι καταβολές. Εγώ προσωπικά δεν ανέφερα ούτε τα πιστεύω μου, ούτε τίποτα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν με ενδιαφέρουν τα πιστεύω σας. Είναι δικαίωμά σας αυτά τα πράγματα. Απλά ήθελα να ξέρω αν είχατε κάποια επικοινωνία και του τα διηγηθήκατε αυτά.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Όχι, καμία απολύτως.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Στις 20/9/2002 ο κ. Ζερβομπεάκος σας στέλνει μία κλήση και βεβαιώνει το αστυνομικό όργανο ότι στην Ρόδου 30 ότι το πρόσωπο αυτό είναι άγνωστο και δεν γνωρίζει κανένας γι αυτόν, στη Ρόδου 30.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Το σπίτι αυτό έχει γκρεμιστεί και έχει χτιστεί καινούριο. Εγώ ήμουν ενοικιαστής μέσα. Εγώ έφυγα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και μετά πού πήγατε, πού κατοικούσατε;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Έμενα λίγο πιο κάτω, πάλι στο Μαρούσι όμως.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Πώς σας βρήκαν; ¶κουσα και η κα Νικολούλη σας βρήκε και τώρα οι αστυνομικές.....
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Από την διεύθυνση της μητέρας μου την οποία δηλώνω και στην Εφορία.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Το αστυνομικό όργανο που είχε την κλήση του κ. Ζερβομπεάκου δεν μπόρεσε να σας βρει από αυτή την διεύθυνση.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Όχι. Δηλαδή αν ενημέρωναν τους γονείς μου σίγουρα θα μου το έλεγαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι και τόσο βασικό;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όχι, απλά ήθελα να δω πώς δεν βρέθηκε από τον κ. Ζερβομπεάκο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν είναι κανένας για εκτέλεση ποινής τον βρίσκουν αμέσως. Όταν είναι για να του επιδώσουν κάτι δεν τον βρίσκει κανένας. Αφού τις ξέρετε τις ατέλειες του συστήματός μας. Δεν έχουμε πει για δικαστική αστυνομία; Φωνάζω τουλάχιστον 20 χρόνια εγώ. Να μην είναι η ίδια αστυνομία για τα Δικαστήρια.
Ο κ. Παρασκευόπουλος.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε μάρτυρα, είπατε προηγουμένως ότι σας πήρε κάποιος τηλέφωνο και σας είπε «άνοιξε την τηλεόραση να δεις την φωτογραφία›. Είχα πει εσείς στον κύριο αυτόν ότι είχατε δει τον κ. Τζωρτζάτο;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Όχι. Είχα πει απλά .....
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε τί σας είπε «δείτε την φωτογραφία;›.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν μου ανέφερε συγκεκριμένα την φωτογραφία αυτή. Μου είπε «άνοιξε να δεις πιάσανε κάποιους›. Αυτό το άτομο το οποίο μου το ανέφερε είναι από τα λίγα άτομα το οποίο γνωρίζει ότι εγώ ήμουν παρών στο συμβάν.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιο είναι αυτό το άτομο; Μπορούμε να το μάθουμε;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν θα ήθελα να το αναφέρω.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Υπάρχει λόγος.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε λόγους. Στην προανακριτική σας κατάθεση που ήταν ακριβώς 2 ώρες μετά και όχι 6 ώρες. Είπατε ότι ήσασταν 6 ώρες.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Είπα ότι ήμουν 6 ώρες εκεί, όχι ότι μετά από 6 έγινε η κατάθεση.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε με συγχωρείτε, θα έγραφε η κατάθεση ότι σας πήραν την κατάθεση στις 19:00΄το απόγευμα ή στις 18:00΄. Εδώ λέει στις 11:00΄. 09:00΄ έγινε το επεισόδιο, σε 2 ώρες μετά καταθέτετε. Αλλά δεν είναι 6 ώρες κατάθεση. Λέτε πριν καταθέσω, 6 ώρες φωτογραφίες, το ένα, το άλλο. Ελέγχουμε τα πάντα εδώ.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Βεβαίως, καλά κάνετε.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Εδώ καταθέτετε στις 11:00΄. Πού είναι οι 6 ώρες ταλαιπωρίας σας και γιατί να μην γράψει ο Αστυνομικός στις 17:00΄το απόγευμα που πραγματικά σας εξέτασε μετά την ταλαιπωρία; Πείτε μου.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Ρωτήστε τον Αστυνομικό που πήρε την κατάθεση.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς δεν ξέρετε;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Όχι βέβαια.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς λέτε ότι καταθέσατε μετά από 6 ώρες.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν σας είπα.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι μας είπατε, 6 ώρες.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Θα με αφήσετε να σας το εξηγήσω ή αν θέλετε το παρουσιάζετε έτσι.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ δεν παρουσιάζω τίποτα. Εγώ βλέπω αυτά που γράφετε που είναι νωπά και ακούω αυτά που λέτε τώρα και κάνω μία σύγκριση.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Θέλετε να σας εξηγήσω τί είπα ακριβώς.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Ότι επί 6 ώρες ήμουν στην Ασφάλεια και σας λέω, πήγα, ανέβηκα στον 7ο όροφο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το αυτοκίνητο σας το έδειξαν εκεί πέρα το πορτοκαλί;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Μάλιστα μου το έδειξαν κάτω στο υπόγειο της Ασφάλειας.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου. Εδώ βλέπω 11:00’. Η υπόδειξη είναι μισή ώρα. Δέκα λεπτά όχι. Μισή ώρα είναι και μία ώρα. Γιατί το λέω αυτό; Να σας πω αμέσως γιατί ρωτάω. Διότι βλέπω ανακρίβειες, δεν λέω ότι είναι ψέματα. Ανακρίβειες. Δηλαδή δεν θυμάται. Εγώ δεν θα πω ότι λέει ψέματα, ότι είναι ψεύτης. Δεν το λέω αυτό. Απλώς λέω ανακριβώς καταθέτει. Είμαι πολύ συγκεκριμένος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Πρόεδρος.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Παρακαλώ κ. Πρόεδρε.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στην κατάθεσή του βγαίνει ότι του έχουν δείξει το αυτοκίνητο στο ισόγειο της Υπηρεσίας.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Στο υπόγειο κάτω στο γκαράζ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΠΟΥΛΟΣ: Από το ίδιο υλικό της δικογραφίας βγαίνει ότι το αυτοκίνητο αυτό το έχουν δει κάποιες ώρες αργότερα από το συμβάν στην Λυκόβρυση. Από αυτό βγαίνει ότι αφού το βρήκαν στην Λυκόβρυση κάποιες ώρες μετά, το μετέφεραν εκεί. Το λέει η μία έκθεση, λέει και την ώρα και ο μάρτυρας μέσα στην ίδια κατάθεση που πράγματι φαίνεται να αρχίζει στις 11:00 ομιλεί το τρίτο φύλλο, στη μέση του ομιλεί ότι το αυτοκίνητο εκείνο που τώρα μου δείξατε και που είναι ισόγειο ή υπόγειο είναι εκείνο που εγώ είχα δει. Τίποτε άλλο.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε κ. Πρόεδρε να ελέγξουμε λοιπόν κατά ποιον τρόπο λαμβάνονται καταθέσεις. Δηλαδή διέκοψαν, πήγαν το έδειξαν, ξαναήρθαν και ξαναγύρισαν. Να τα πούμε κι αυτά. Εγώ είπα θα το δεχθώ αυτό. Κύριε μάρτυρα, εδώ μιλάτε πράγματι για 2 άτομα. Δεν λέτε κανένα τρίτο άτομο απολύτως και συγκεκριμένα μιλάτε την αρχή που συγκινηθήκατε και ανοίξατε τα παράθυρα γιατί δεν ανοίξατε τα παράθυρα να πάρετε αέρα. Ανοίξατε τα παράθυρα γιατί; Λέτε «εγώ αφού έδωσα το μωρό στην μητέρα μου αρχίζω να ανοίγω τα παντζούρια των παραθύρων. Αρχικά άνοιξα τα παντζούρια στα δύο παράθυρα της οικείας επί της οδού Νικολάου. Προχωρώντας να ανοίξω το πρώτο παράθυρο επί της Ρόδου άκουσα έναν πυροβολισμό›. Προσέξτε, «έξω από το σπίτι μου επί της οδού Ρόδου και ταυτόχρονα τους σκύλους να γαβγίζουν έντονα. Τρέχω προς το άλλο παράθυρο επί της οδού Ρόδου από το οποίο έχω καλύτερη ορατότητα και καθώς το ανοίγω ακούω έναν δεύτερο πυροβολισμό και σταματάνε εδώ οι πυροβολισμοί›. Δεν λέτε τίποτε άλλο περί πυροβολισμών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπαμε αυτά.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θέλω να μου εξηγήσει γιατί στην πορεία ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπε.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Φοβήθηκε τους πυροβολισμούς κ. Πρόεδρε; Κύριε Πρόεδρε, ξέρετε πόσο προσεκτικός είμαι στις ερωτήσεις, ούτε πλατειάζω. Όμως θέλω να μου πει το εξής: γιατί μου λέει αυτό το πράγμα, μιλάει για 2 πυροβολισμούς ενώ δεν είναι θέμα φόβου....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή απάντησε και επειδή είπατε προηγουμένως και οι τρεις συνήγοροι ότι σας παραβιάζω τα δικαιώματα, εδώ σας απαντάω, σας απαγορεύω την ερώτηση διότι ήδη έχει γίνει και έχει απαντηθεί. Αν θέλετε προσφύγετε στο Δικαστήριο, για να ησυχάσω κάποτε κι εγώ δηλαδή.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θα δεχθώ αυτό που λέτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ θα τηρώ έπ’ ακριβώς. Όποιος κάνει δεύτερη φορά την ερώτηση θα του το απαγορεύω. Κάπου έδειξα κάποια ανοχή αλλά νομίζω κάπου παρεξηγήθηκε.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι στους σχολιασμούς θα πρέπει να πούμε κάποια πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στον σχολιασμό θα τα πείτε.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το λέω για σχολιασμό. Ερώτηση κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς θα κάνετε την ερώτηση.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Να μου εξηγήσει ο μάρτυρας ότι εκεί δεν λέμε για 2 άτομα. Αυτό ρωτήθηκε. Μιλάει για πυροβολισμούς. Για τα 2 άτομα ρωτήθηκε. ¶ποψή μου, έτσι νομίζω αν άκουσα καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι και για τους πυροβολισμούς.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Ίδια εξήγηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπε όλα. Τώρα ποια θα πιστέψουμε εμείς, θα ακούσουμε τις αξιολογήσεις σας και θα τις προσέξουμε.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Λέτε εδώ από τα δύο τότε τουλάχιστον άτομα τα οποία προήχθησαν σε 3 στην σειρά στην κα Νικολούλη και εδώ πέρα ότι «ο ένας ο οδηγός του VW ήταν καθισμένος στη θέση του. Τον είδα μόνο από την αριστερή πλευρά του. Είχε ακουμπισμένο το αριστερό του χέρι στο παράθυρο και κρατούσε το τιμόνι. Το δεξί του χέρι δεν φαινόταν. Το είχε στο εσωτερικό του αυτοκινήτου. Δεν μπορώ να προσδιορίσω την εθνικότητά του. Πάντως είχε μεσογειακά χαρακτηριστικά. Ήταν ηλικίας 35-40 ετών. Το ύψος του δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Ήταν καθήμενος›. Αυτός ο καθήμενος ποιος είναι από τα δύο άτομα;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Τί εννοείτε από τα 2 άτομα;
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Λέτε εδώ 2 άτομα. Για τότε μιλάω, όχι για τώρα. Ποιος είναι ο καθήμενος από τα 2 άτομα που περιγράφετε τότε;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Ο κ. Κουφοντίνας.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτός που πυροβόλησε αριστερά ή δεξιά;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν πυροβόλησε καθόλου. Είπα και πριν ότι δεν βγήκε καθόλου από το αμάξι. Ήταν συνέχεια μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Παρασκευόπουλε, το έχει καθορίσει νομίζω λεπτομερώς.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι κ. Πρόεδρε. Προχωρώ παρακάτω λοιπόν. Ο κ. Κουφοντίνας ήταν ο καθήμενος λοιπόν.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Μάλιστα.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Από την όλη προανακριτική σας κατάθεση εδώ πέρα δεν λέτε ότι περπατάνε 2 άτομα στο δρόμο παρά κατευθείαν πηγαίνετε στο εξής, κ. Πρόεδρε την προσοχή σας ήθελα γιατί αυτό έχει σημασία για μένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η προσοχή είναι....
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι δεδομένη. Λέτε παρακάτω αφού φεύγετε από την περιγραφή του ενός εκ των δύο ατόμων του καθήμενου, πάτε κατευθείαν σε ένα άλλο πρόσωπο – αυτό εδώ – που λέτε «ακούω τον οδηγό της MERCEDES να φωνάζει από την θέση του βοήθεια-βοήθεια με πυροβόλησαν›.
Δεν αναφέρετε κανένα άλλο περιστατικό παρά μόνο ακούτε μετά από την περιγραφή αυτή, ακούτε τον κ. Παπαδημητρίου προφανώς να φωνάζει βοήθεια-βοήθεια. «Την ίδια στιγμή βλέπω ένα άτομο ακριβώς στο πίσω μέρος από το φορτηγάκι να βαδίζει με γρήγορο βηματισμό προς την δεξιά πλευρά του φορτηγού, να έχει κολλημένο το αριστερό του χέρι στον αριστερό μηρό τεντωμένο και με το οποίο κρατούσε σφιχτά με το δάχτυλο στη σκανδάλη ένα πιστόλι απ’ ότι μπορώ να γνωρίζω από την θητεία μου στον στρατό 45άρι›.
Σε όλη την κατάθεσή σας αυτή – δεν σας την διαβάζω όλη – κομμάτι σας διαβάζω δεν αναφέρετε 38άρι. Δεν αναφέρετε άτομο. Γιατί συνέβη αυτό; Δηλαδή το θυμόσαστε; Τί έγινε; Προσέξτε, είναι το πρόσωπο που είδατε έντονα, από το οποίο φοβηθήκατε, το οποίο περιγράψατε με 100% βεβαιότητα. Γιατί το 45άρι – θα σας τα διαβάσω να τα θυμηθείτε – είναι αυτός ο οποίος είχε το αριστερό χέρι, προφανώς αριστερόχειρας γιατί λέτε το κρατούσε με αριστερό χέρι την σκανδάλη και φεύγει και δεν τον πολυβλέπετε, υπαινισσόμενος ενδεχομένως ότι είναι ο κ. Ξηρός χωρίς βεβαιότητα.
Το άλλο πρόσωπο λοιπόν που είχε το 38άρι δηλαδή ο κ. Τζωρτζάτος με τα έντονα βλέμματα, με το έντονο πρόσωπο και που σας έκανε εντύπωση δεν το περιγράφετε. Πείτε μου γιατί;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Να εξηγήσω πάλι το λόγο. Σας είπα, το ότι φοβήθηκα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Παρασκευόπουλε, νομίζω ότι κάνουμε ανακύκλωση. Το είπε χίλιες φορές.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι ανακύκλωση κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η επισήμανση, αν είναι σχόλιο το κάνετε μετά.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Μα δεν είναι σχόλιο. Θέλω να δω είναι έτσι; ¶κουσα καλά;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφού έτσι θέλει; Δεν μπορώ να τον κάνω εγώ τίποτα τον μάρτυρα να τα πει αλλιώς. Τον ρώτησα όπως είδατε, έτσι τα είπε από την αρχή κι έτσι τα λέει σε όλους. Εάν τα πει και δέκατη φορά δηλαδή έτσι θα είναι διαφορετικό το πράγμα; Δεν μπορώ να καταλάβω. Ομολογώ δεν μπορώ να καταλάβω την άποψή σας. Αλλά εν πάση περιπτώσει ρωτάτε κάτι άλλο τουλάχιστον αν έχετε. Ετούτο εδώ το είπε ο άνθρωπος κατά κόρον. Λέει ότι τον αναγνωρίζει 100%. Τί να κάνω εγώ τώρα; Να του πω όχι;
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι κ. Πρόεδρε, να τον αναγνωρίσει τον άνθρωπο. Προς Θεού. Αν τον αναγνωρίζει να τον αναγνωρίσει. Είπαμε εμείς όχι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν τον αναγνωρίζει και είναι αληθές αυτό ή σφάλλει. Αυτό εντάξει θα το εξετάσουμε. Λέει ότι τον αναγνωρίζει 100% τί να το κάνω; Μπορώ να τον κάνω αλλιώς;
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: «¶λλο τίποτε δεν έχω να προσθέσω πλην του ότι το ένα από τα δύο άτομα που περιγράφω και συγκεκριμένα τον οδηγό του αυτοκινήτου, μπορώ να τον αναγνωρίσω εάν τον ξαναδώ›. Μιλάτε μόνο για τον οδηγό του αυτοκινήτου. Μήπως είναι ανακύκλωση της ερωτήσεώς σας κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι ανακύκλωση.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Δώστε μια εξήγηση.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Σε αυτό που λέω ότι θα μπορούσα να τον αναγνωρίσω; Είναι αυτό ακριβώς που λέω.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε, έχετε το δικαίωμα να αναγνωρίσετε και μετά από 200 χρόνια έναν που είδατε με έντονα μάτια κτλ. Εδώ όμως λέτε μόνο τον οδηγό μπορώ να αναγνωρίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς αναγνωρίζετε και τον άλλο; Αυτό σας ρωτά.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Μα δεν το δηλώνω καθόλου κ. Πρόεδρε το τρίτο άτομο.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Τον κρύβει γιατί τον φοβάται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί δεν φοβηθήκατε και για τον οδηγό; Αφού απ’ ότι φαίνεται δρούσαν ως ομάδα, γιατί δε φοβηθήκατε και για εκείνον που πυροβόλησε; Αυτό που λέτε με το βλέμμα κτλ. και τον εξατομικεύετε σήμερα στον κ. Τζωρτζάτο. Γιατί φοβηθήκατε μόνο αυτόν που λέτε ότι είναι ο κ. Τζωρτζάτος και δε φοβηθήκατε και απ’ αυτόν ο οποίος λέτε ότι είναι ο κ. Κουφοντίνας; Αφού δρούσαν ως ομάδα, γιατί λοιπόν δε φοβηθήκατε από τους άλλους και φοβηθήκατε μόνο αυτόν; Γιατί είπατε και για το 45άρι.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Σας λέω και πάλι ότι τον άνθρωπο με το 45άρι τον είδα να πηγαίνει προς το αυτοκίνητο πολύ γρήγορα, δεν συναντηθήκαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας λέω για τον άλλο που σας κοίταξε και μου λέτε απ’ το βλέμμα του κτλ. είναι ο κ. Τζωρτζάτος, αυτό το βλέμμα μαχαιριά. Εν πάση περιπτώσει, γιατί μόνο απ’ αυτόν φοβηθήκατε και δε φοβηθήκατε και από τους άλλους; Πράγματι, κι εμένα μου δημιουργείται ένας προβληματισμός. Διότι αν λέγατε «φοβήθηκα και δεν είπα τίποτε› ή «φοβήθηκα και είπα τα μισά, το ένα τρίτο›.... θα μπορούσε κανείς που φοβήθηκε να πει «δε γνωρίζω κανέναν παιδιά›, έχουμε και τέτοιες περιπτώσεις, που λένε «δε γνωρίζω κανέναν›. Γιατί λοιπόν δεν είπατε και γι αυτόν ότι τον αναγνωρίσατε ή γιατί δεν είπατε ότι «εγώ δεν αναγνώρισα κανέναν› και εμμέσως θα λέγατε «φοβάμαι μη μπλέξω›.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Σας είπα ότι όταν ήρθαν τα άτομα αυτά και κάθισαν στο σπίτι μέσα και μιλούσαμε, ρωτώντας με τί ακριβώς είδα, στην αρχή αρνιόμουν τα πάντα και μου είπαν «μη φοβάσαι, αφού ξέρουμε ότι είδες, μας το είπαν κι άλλοι ότι εσύ ήσουν που έτρεξες, που έκανες....›. Εκεί τους είπα ότι είδα τον οδηγό αλλά σας λέω και πάλι και το λέω με το χέρι στο Ευαγγέλιο ότι είδα το βλέμμα του, με κοίταξε, δεν ένιωσα απειλή, απλά φοβήθηκα πάρα πολύ όταν είδα τον άνθρωπο με το πιστόλι και με κοίταξε στα μάτια. Δε μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά, λυπάμαι, δε μπορώ να σας το δώσω διαφορετικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φοβηθήκατε μόνο απ’ αυτόν δηλαδή. Για τους άλλους δε σας ένοιαζε. Ο αντίλογος είναι ότι αυτοί δρούσαν σαν ομάδα, αφού ο ένας περίμενε και οι άλλοι δυο μπήκαν.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Εγώ δεν το ήξερα όμως ότι δρούσαν σαν ομάδα ή ποιοι ήταν ή τι έκαναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το είδατε ότι δρούσαν σαν ομάδα; Όταν ο ένας περιμένει και οι άλλοι μπαίνουν, όταν περιγράφετε το ένα άτομο της ομάδας, γιατί φοβάστε να περιγράψετε και το άλλο;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Σας είπα, δεν μου προκάλεσε το φόβο ο οδηγός, πώς να σας το πω; Δε μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε εγώ επιμένω, 5/7 τηλεοπτικώς μίλησε για τρία άτομα πριν δώσει απολογία καν την πρώτη του ο Σάββας Ξηρός. Γι αυτό επιμένω. 5/7 στην Αγγελική Νικολούλη είπε για τρεις. Απομαγνητοφωνημένη συνομιλία. Επιμένω να χρησιμοποιηθεί. 5/7/2002, το καλοκαίρι. Επιμένω να χρησιμοποιηθεί.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Από τον τρόπο που είδατε το άτομο που ήταν από την πλευρά του οδηγού να πυροβολεί τρεις φορές όπως είπατε και με όλη την εικόνα που επακολούθησε, τί εντύπωση σας δημιουργήθηκε εσάς; Αυτός που πυροβόλησε τις τρεις φορές, ο άλλος είπατε ότι δεν είδατε αν πυροβόλησε, από τη θέση του συνοδηγού, η εντύπωση που σχηματίσατε ήταν ότι ήθελαν τον οδηγό της MERCEDES να τον φονεύσουν ή να τον τραυματίσουν;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν είχα δει που είχε χτυπηθεί την ώρα που έβλεπα το περιστατικό από τα παράθυρα, απλά είδα να τον πυροβολούν.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Δεν καταλάβατε. Βλέπετε κάποιον να ανοίγει την πόρτα του οδηγού και να ρίχνει. Εσείς εκείνη τη στιγμή είπατε «τον σκοτώνουν› ή «τον τραυματίζουν›;
(διαλογικές συζητήσεις)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυρα πείτε μου παρακαλώ: Αυτό τον φόβο για τον οποίο μιλήσατε και τόσος λόγος έγινε, πότε τον αισθανθήκατε για πρώτη φορά, την ώρα του συμβάντος;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Μάλιστα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πώς εξηγείτε ότι παρά ταύτα έχετε διατηρήσει μία αξιοζήλευτη ψυχραιμία να περιγράφετε με λεπτομέρειες δύο πρόσωπα και σήμερα κι ένα τρίτο και να συγκρατείτε στη μνήμη σας παρά το φόβο που αισθανθήκατε;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δε νομίζω ότι ο φόβος έχει να κάνει με τη μνήμη μου. Σας λέω, ο φόβος τον οποίο αισθάνθηκα ήταν και ο λόγος που δεν ανέφερα το τρίτο άτομο, αλλά σχετικά με τη μνήμη μου, δε νομίζω ότι ο φόβος προκαλεί απώλεια μνήμης....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Απώλεια ψυχραιμίας προκαλεί καμιά φορά ο φόβος. Καμία φορά και η μνήμη για να μπορέσει να λειτουργήσει χρειάζεται ψυχραιμία, γι αυτό σας το λεώ. Εσείς παρά ταύτα ήσαστε ψύχραιμος τότε. Μου είπατε ότι ξεκίνησε ο φόβος την ώρα του συμβάντος. Ερώτημα δεύτερο πάνω σε αυτό: Αφού ήσαστε φοβισμένος, πώς κατευθείαν μόλις είδατε και ακούσατε όλα αυτά, είπατε βγήκατε έξω να προσφέρετε βοήθεια; Δε φοβόσαστε τότε πάλι;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Όταν φεύγει το αυτοκίνητο και βγαίνω έξω, δεν ήξερα περί τίνος πρόκειται. Πήγα στο αυτοκίνητο, άκουγα έναν άνθρωπο να φωνάζει «βοήθεια›, τον είδα μισολιπόθυμο, μέσα στα αίματα, η θέση του οδηγού ήταν πλημμυρισμένη, μέχρι τα πετάλια έφτανε το αίμα, προσπάθησα να του κρατήσω τα πόδια, τον έπιασα κάποια στιγμή, άρχισε να ουρλιάζει, προφανώς πονούσε πάρα πολύ....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εντάξει όλα αυτά, φόβο είχατε αρχίσει είπατε να αισθάνεστε ήδη.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Σας λέω και πάλι, ότι φοβήθηκα το βλέμμα του ανθρώπου το οποίο με κοίταξε και σας λέω ποιο άτομο είναι. Από κει και πέρα, έγινε όλο αυτό, βγήκα, πήγα προς το αμάξι, όταν ήρθαν οι αστυνομικοί και μετά και έγινε όλη η συζήτηση μέσα στο σπίτι, μου είπαν περί τίνος πρόκειται, σας είπα ότι αρνήθηκα μέσα μου να κατονομάσω το τρίτο άτομο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Παρ’ όλα αυτά όμως πήγατε και δώσατε μία λεπτομερή κατάθεση στην οποία περιγράφετε αναλυτικά τον έναν, αυτόν που κάθεται στη θέση του οδηγού, περιγράφετε με σχετική σαφήνεια τον άλλον που είδατε να πηγαίνει στη θέση του συνοδηγού και κλείνετε την κατάθεσή σας με την περικοπή που σας διάβασε πριν, ο κ. Παρασκευόπουλος, που λέτε εκείνη τη μέρα, ότι «τον έναν από τους δύο, άμα τον δω θα τον αναγνωρίσω›.
Λοιπόν, πώς αυτό το πράγμα συνδυάζεται με το φόβο; Υπάρχουν μάρτυρες πολλοί που έχουν έρθει εδώ.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον ρώτησα αναλυτικά και δόθηκε η απάντηση. Επόμενη ερώτηση. Δεν πρόκειται να επιτρέψω ερώτηση που έγινε. Εξηγημένα πράγματα. Τα είπατε και τελειώσαμε με αυτά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εσείς στο στρατό σε ποιο Σώμα είχατε υπηρετήσει και με ποια ειδικότητα και βαθμό;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Πεζικό και ήμουν λοχίας.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τί σχέση είχατε με 45άρια και 38άρια; Είχατε περίστροφα τέτοια;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Ναι, ήμουν σε ένα Σώμα στο στρατό και χρησιμοποιούσαμε αυτά τα όπλα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εσείς οι Έφεδροι είχατε 45άρια, οι λοχίες;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Στο Σώμα που ήμουν, ναι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Σε ποιο Σώμα ήσαστε;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν θα ήθελα να απαντήσω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έχουμε πάει στο στρατό όλοι, δεν ξέρω αν καθένας ξέρει τα 45άρια, τα 38άρια σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί να τα δει από 20 μέτρα όταν κάποιος τα κρατάει. Ελέγχεται η αξιοπιστία γι αυτό κάνω αυτή την ερώτηση. Αν δε θέλετε ας μην απαντηθεί, αν κρίνει το Δικαστήριο ότι δεν είναι.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, εγώ δεν κρίνω ότι δεν είναι. Δεν ξέρω τί λόγους έχει ο μάρτυρας να μην απαντάει....
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Ήμουν Ο.Α.Σ., Ομοσπονδιακή Αστυνομία Στρατού.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί, η πατρίδα δεν πρέπει να έχει όλες τις υπηρεσίες; Μήπως θα πρέπει να σας ρωτάμε κ. Κουφοντίνα τί υπηρεσίες θα βάζουμε και στο στρατό μας; Επειδή είδα γελάσατε.....
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εξηγήστε τί θέλετε να πείτε. Κάτι είπατε αλλά δεν ακουστήκατε.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Εξηγείται στα λαϊκά ως «ρουφιάνος›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρουφιάνος είναι;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Εντελώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λυπάμαι πάρα πολύ. Αυτό είναι πλέον κατάντημα. Λυπάμαι πάρα πολύ.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Θα κάνω κάποια δήλωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί να την κάνω εγώ τη δήλωση; Λέτε για το στρατό ότι είναι ρουφιάνοι, τί να πω κι εγώ δηλαδή;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Δεν είπα κάτι τέτοιο κ. Πρόεδρε, μη βάζετε λόγια στο στόμα μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι είπατε, «κοινός ρουφιάνος›.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Όχι, βάζετε λόγια στο στόμα μου. Είπα ότι ο άνθρωπος έχει έρθει εδώ πέρα να παίξει κάποιο ρόλο σ’ αυτή την κακοσκηνοθετημένη υπόθεση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο κατηγορούμενος δεν πρέπει να μιλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λυπάμαι πάρα πολύ γι αυτά που λέτε, αλλά ξέρετε, συνεκτιμάται η συμπεριφορά σας για όλα. Καθίστε.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Όχι, δε θα καθίσω, θα ξεκαθαρίσω αυτό που είπα πρώτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μέχρι τώρα είχατε δείξει μια ευπρέπεια η οποία είχε εκτιμηθεί. Τί λέτε τώρα;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Θα κάνω τη δήλωση αμέσως τώρα αν μου επιτρέψετε, αλλιώς μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, μετά κ. Κουφοντίνα. Καθίστε σας παρακαλώ. Ό,τι θέλετε θα πείτε. Υπηρέτησε σε μια ομάδα όπως την είπε Ο.Α.Σ. Ομοσπονδιακή Αστυνομία; Εγώ την ήξερα Ομάδα Ασφαλείας Στρατού.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Με συγχωρείτε, είμαι κατηγορούμενος ή μάρτυρας;
(διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο στρατός είναι υποχρεωμένος να έχει μια Ομάδα Ασφαλείας, ξέρω τί δουλειά έκανε από το ’61, κάποτε μας έκαναν και στη Μονάδα κάτι εφόδους, να δουν αν κοιμούνται οι φρουροί μας κτλ.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Φύλαξη στρατοπέδου κάναμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια φορά ένας είχε περάσει το στρατόπεδο και πήγε στο δικό μου το δωμάτιο να μπει αλλά είχα λάβει εγώ τα μέτρα μου και τον έπιασα και του έβαλα το πιστόλι. Την Ασφάλεια του στρατού δε θα την κρίνετε εσείς και σας απαγορεύω να μιλάτε κατ’ αυτόν τον τρόπο για το στρατό μας. Αυτό μας έλειπε, να καταργήσουμε το στρατό, μια και δικάζουμε μια τέτοια περίπτωση σήμερα, και τις υπηρεσίες του στρατού. Να διαλύσουμε λοιπόν και το στρατό, να καταλυθεί και το έθνος και όλα.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τον λόγο θα ήθελα επί προσωπικού θέματος, εάν υπαινίσσεστε ότι εγώ είπα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι εσείς, εκείνοι που είπαν για ρουφιάνους. Εσείς είπατε τίποτα;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Αυτός ήταν ο λόγος που δεν ήθελα να απαντήσω. Περίμενα την αντίδραση. Καταλάβατε;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εγώ δεν ήξερα ποια είναι η απάντηση, ελέγχω το βαθμό αξιοπιστίας ως προς τη γνώση των όπλων. Εν πάση περιπτώσει επιφυλάσσομαι να σχολιάσω επ’ αυτών.
Ήσαστε λοιπόν υπό το καθεστώς του φόβου. Εδώ μόλις πριν από λίγο, ο ένας εκ των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής επέμεινε, έδωσε στο Δικαστήριο μία βιντεοκασέτα και λέει ότι πήγατε σε μία εκπομπή της κας Αγγελικής Νικολούλη στις 5/7/2002.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν πήγα, πήρα τηλέφωνο. Δεν εμφανίστηκα. Με αλλοιωμένη τη φωνή και ανώνυμα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ρωτώ το εξής λοιπόν: Στις 5/7 ούτε υπάρχει οιαδήποτε ομολογία του Σάββα Ξηρού ούτε έχει συλληφθεί ο Τζωρτζάτος ούτε κανένας ακόμα και ούτε είναι καθαρό το τοπίο, τί έχει γίνει με αυτή την έκρηξη. Οι κίνδυνοι που υποτίθεται ότι σας γεννούν το φόβο, είναι υπαρκτοί και αμείωτοι ακόμα. Τί είναι εκείνοι που σας κάνει να εμφανίζεστε έτσι, έστω και με ανωνυμία και με καλυμμένη τη φωνή –ξέρετε τώρα ότι στεγανά δεν υπάρχουν, άμα κάποιος θέλει να βρει κάποιον τον βρίσκει, εδώ ήρθε ο Β1 και αποκαλύφθηκε και κατέθεσε κανονικά κτλ.
Τί είναι αυτό λοιπόν που σας αναιρεί το φόβο και σας κάνει και πάτε και μιλάτε για τρία άτομα;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Απλά, τελείως συμπτωματικά έβλεπα τηλεόραση, ήταν Παρασκευή βράδυ, είδα τον κ. Παπαδημητρίου, φορτίστηκα συναισθηματικά με όλο αυτό το συμβάν που είχα ζήσει τότε και σας είπα πολύ έντονα, μιλούσε, πήρα τηλέφωνο, έκανα την παρέμβαση και απόδειξη του ότι δεν ήθελα να συνεχιστεί όλο αυτό, είναι ότι μου ζήτησαν τότε, δεν ξέρω ποιος από το Επιτελείο της κας Νικολούλη να πάω να καταθέσω σε κάποιον Εισαγγελέα και είπα όχι. Δεν είπα ούτε όνομα ούτε τίποτα. Απλά αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή ότι έπρεπε να το πω. Τίποτε άλλο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Με τον κ. Παπαδημητρίου είχατε σχέσεις αυτά τα χρόνια, από το συμβάν και μετά;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Ποτέ. Μετά από τότε που πήγα σπίτι που σας λέω ήρθε σπίτι μου να με ευχαριστήσει και φοβήθηκα, ήμουν μέσα, βγήκε η σύζυγός μου και κρύφτηκα, δεν ήξερα ποιος είναι, πήρα τηλέφωνο, αφού βεβαιώθηκα τέλος πάντων, μου είπε «ευχαριστώ› ο άνθρωπος και δεν ξαναειδωθήκαμε ποτέ.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Να γυρίσω πάλι στο συμβάν: Εσείς λέτε τότε, στην προανακριτική σας κατάθεση, ακούσατε έναν πυροβολισμό. Σήμερα είπατε είδατε έναν πυροβολισμό από το παράθυρο και πήγατε στο άλλο παράθυρο για να δείτε τί συμβαίνει. Στη συνέχεια μάλιστα διευκρινίσατε ότι ακούσατε τους δύο πρώτους πυροβολισμούς, τους είδατε από το ένα παράθυρο και στη συνέχεια πήγατε στο άλλο. Μέχρι να πάτε από το ένα παράθυρο στο άλλο, οι δράστες ήταν στις θέσεις που ήταν όταν ήσαστε στο πρώτο παράθυρο ή είχαν αρχίσει να μετακινούνται;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Ο από κει μετακινείτο προς το φορτηγό....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ο απο κει ποιος είναι;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Το άτομο που ήταν στη δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Στου συνοδηγού, μετακινείτο προς το φορτηγό. Ποιο όπλο κρατούσε αυτός;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Το 45άρι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Σε ποιο χέρι;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Στο δεξί. Όπως τον έβλεπα να έρχεται, απέναντί μου αριστερά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πώς το βλέπατε αφού το κρατούσε στο δεξί χέρι; Αφού εσείς τον βλέπατε από την αριστερή του πλευρά.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Τον έβλεπα να προχωράει έτσι και είχε το όπλο εδώ την ώρα που πλησίασε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου για να πάει προς την πλευρά του.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το είχε το όπλο εμφανώς, δηλαδή εξέχον;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Απλά φαινόταν.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πώς φαινόταν; Αφού ήταν στα δεξιά του και τον βλέπετε από αριστερά και από 5-6 μέτρα; Δεν έκανε καμία προσπάθεια να το κρύψει δηλαδή; Γιατί ασφαλώς άμα το είχε έτσι, θα το έβλεπαν και άλλοι άνθρωποι τριγύρω.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δεν υπήρχαν άνθρωποι τριγύρω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αφού υπήρχαν. Τέλος πάντων.
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Εκείνη τη στιγμή που έγινε το συμβάν, δεν υπήρχε κανένας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλη ερώτηση. Μη λέμε τα ίδια.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Σε ό,τι αφορά το τρίτο πρόσωπο για το οποίο πρώτη φορά κάνετε λόγο σήμερα δικονομικά και το εντοπίζετε στο πρόσωπο του Τζωρτζάτου: Έχετε να μου πείτε κάποιο χαρακτηριστικό; Δηλαδή τα μαλλιά του, για παράδειγμα, πώς ήταν;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Φορούσε σκουφάκι σας είπα, έβλεπα μόνο το πίσω μέρος. Απλά τα μαλλιά του ήταν κανονικά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το σκουφάκι τί χρώμα είχε;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Ένα μαύρο σκουφάκι γυρισμένο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είστε βέβαιος αν ήταν μεταμφιεσμένος ή ήταν κανονικά τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που είδατε;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δε μπορώ να το προσδιορίσω αν ήταν, δε μου φάνηκε να είναι μεταμφιεσμένος, σας είπα τα μάτια, το πρόσωπο δε φαινόταν.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αυτό το έντονο βλέμμα, κρατάτε κάποια πιθανότητα να ήταν μακιγιαρισμένο και να μην ήταν φυσικό;
Γ. ΒΟΥΤΖΑΛΗΣ: Δε νομίζω, αλλά δε μπορώ να πω χίλια τα εκατό αν κάποιος έκανε τέτοιο μακιγιάζ.
