Εκατοντάδες μικρά θαλάσσια λιοντάρια, άρρωστα και πεινασμένα, καταφθάνουν εδώ και εβδομάδες στις ακτές της Νότιας Καλιφόρνια, προκαλώντας προβληματισμό στις αρμόδιες αρχές.
Σύμφωνα με ομοσπονδιακή υπηρεσία, από τις αρχές της χρονιάς έχουν εξοκείλει περισσότεροι θαλάσσιοι λέοντες σε σχέση με τα τελευταία πέντε χρόνια, συνολικά. Οι επιστήμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά κρούοντας τον κώδωνα για «συμβάν ασυνήθιστης θνησιμότητας», χαρακτηρισμός που ανοίγει το δρόμο για την αποστολή περισσότερων ειδικών στην περιοχή.
Από τον Ιανουάριο, σχεδόν 1.000 μικρά έχουν φθάσει στις ακτές με εμφανή τα σημάδια της ασιτίας και της αφυδάτωσης. Μόνο την περασμένη εβδομάδα, διασώθηκαν 240 μικροί θαλάσσιοι λέοντες, οι οποίοι και παραδόθηκαν σε κέντρα αποκατάστασης της πολιτείας. Οι αρμόδιοι, ωστόσο, εκφράζουν φόβους ότι... οι αφίξεις θα αυξηθούν σημαντικά.
«Πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν όταν τα μικρά αρχίσουν να απογαλακτίζονται από τις μητέρες τους και κληθούν να αναζητήσουν μόνα τους τροφή», δήλωσε στο Reuters η Σάρον Μέλιν από την υπηρεσία αλιευμάτων, η οποία υπάγεται στην αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας. «Τα επόμενα ένα με δύο χρόνια θα είναι δύσκολα για τους θαλάσσιους λέοντες.»
Οι επιστήμονες λένε ότι η περίοδος του απογαλακτισμού είναι τον Απρίλιο. Εξίσου αποθαρρυντικό, κατά τους ίδιους, είναι το γεγονός ότι, ακόμη και όσα μικρά απογαλακτίζονται με επιτυχία, είναι λιποβαρή. Η Μέλιν αναφέρει ως παράδειγμα τις τελευταίες μετρήσεις που έδειξαν ότι τα μικρά ζύγιζαν κατά μέσο όρο 17 κιλά, όταν το βάρος τους θα έπρεπε να είναι περίπου 27.
Οι ειδικοί πραγματοποιούν αναλύσεις για να διαπιστώσουν εάν το πρόβλημα είναι η έλλειψη τροφής, κάποια ασθένεια ή ένας συνδυασμός αυτών. Επισημαίνουν πάντως ότι από πέρυσι προέβλεπαν περιορισμό των αποθεμάτων σαρδέλας και αντσούγιας.
«Αυτά τα δύο είδη ψαριού αποτελούν εξαιρετικά σημαντικό τμήμα της διατροφής των θαλάσσιων λεόντων της Καλιφόρνια», εξηγεί ο Τζεφ Μπόιμ, ο οποίος διευθύνει ένα από τα κέντρα που έχουν αναλάβει τη φροντίδα των μικρών. Λόγω της έλλειψής τους, «τα θηλυκά ενδέχεται απλώς να μην μπορούσαν να θρέψουν επαρκώς τα μικρά τους, κάτι που ίσως τα οδήγησε στην εγκατάλειψη, τον πρόωρο απογαλακτισμό και, κατά συνέπεια, στο να καταλήξουν στις ακτές.»
