Αστρονόμοι κατάφεραν να υπολογίσουν την απόσταση του γειτονικού γαλαξία, με την ονομασία Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ακριβέστερα από ποτέ, χρησιμοποιώντας δυαδικά αστέρια ως σημεία αναφοράς.
Η βελτίωση της ακρίβειας αυτού του υπολογισμού έχει ως όφελος τον καλύτερο υπολογισμό της σταθεράς Hubble, δηλαδή του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος, και κατά συνέπεια την καλύτερη κατανόηση της μυστηριώδους σκοτεινής ενέργειας που προκαλεί την επιτάχυνση αυτής της διαστολής.
«Επικρατεί μεγάλος ενθουσιασμός καθώς οι αστρονόμοι προσπαθούσαν για εκατό χρόνια να υπολογίσουν την ακριβή απόσταση ως το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, αλλά είχε αποδειχθεί ότι ήταν ένας ιδιαίτερα πολύπλοκος υπολογισμός», δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Γκήρεν του Πανεπιστημίου Κονσεψιόν της Χιλής. «Τώρα λύσαμε αυτό το πρόβλημα υπολογίζοντας ένα αποτέλεσμα με περιθώριο σφάλματος 2%», πρόσθεσε.
Οι αστρονόμοι υπολογίζουν την κλίμακα του σύμπαντος μετρώντας πρώτα τις αποστάσεις γειτονικών αντικειμένων, τις οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιούν ως μονάδες μέτρησης και σημεία αναφοράς προκειμένου να υπολογίσουν πιο μακρινές αποστάσεις. Τα άστρα του Μεγάλου Μαγγελανικού Νέφους είναι σημαντικά διότι χρησιμοποιούνται για να προσδιοριστεί η κλίμακα για πιο μακρινούς γαλαξίες.
Προσεκτικές παρατηρήσεις μίας σπάνιας κατηγορίας διπλών αστέρων επέτρεψαν στους αστρονόμους να υπολογίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την απόσταση από το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, η οποία είναι 163.000 έτη φωτός. Τα αστέρια αυτά, που είναι γνωστά ως αστέρια δυαδικής έκλειψης, χάνουν αρκετή από τη φωτεινότητα τους όταν το ένα περνάει μπροστά από το άλλο, όπως τα παρατηρούμε από τη Γη.
Καταγράφοντας με ακρίβεια αυτές τις αλλαγές στη φωτεινότητα, και ταυτόχρονα μετρώντας τις ταχύτητες τροχιάς των αστεριών, είναι δυνατό να υπολογιστεί η μάζα των αστεριών και άλλες πληροφορίες για την τροχιά τους. Η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί ξανά στο παρελθόν, αλλά με θερμά αστέρια και λιγότερο ακριβή αποτελέσματα. Τώρα, για πρώτη φορά βρέθηκαν οκτώ ζευγάρια αστεριών τα οποία ήταν όλα «ερυθροί γίγαντες», οι οποίοι είναι πιο ψυχρά σώματα, γεγονός το οποίο επέτρεψε την πραγματοποίηση πιο ακριβών υπολογισμών.
«Συνεχίζουμε να βελτιώνουμε τη μέθοδο και σύντομα ελπίζουμε το περιθώριο σφάλματος να πέσει στο 1%», δήλωσε ο Ντάριους Γκράτσικ του Παρατηρητηρίου του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. «Η πρόοδος αυτή θα έχει πολλαπλές συνέπειες, όχι μόνο στην κοσμολογία, αλλά και σε άλλα πεδία της αστροφυσικής», πρόσθεσε.
