Μία ισχυρή ηλιακή καταιγίδα μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα σε τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους, επικίνδυνες βλάβες στα δίκτυα παροχής ηλεκτρισμού, και σημαντικές διαταραχές σε συστήματα πλοήγησης το 2013.
Οι ηλιακές καταιγίδες σχηματίζονται όταν ο Ήλιος απελευθερώνει δισεκατομμύρια τόνους σωματιδίων ύλης υψηλής ενέργειας με ταχύτητα εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Η συχνότητα εμφάνισής τους είναι κάθε 100 ή 200 χρόνια αλλά είναι αδύνατο να προβλεφθούν παρά μόνο 30 λεπτά πριν επέλθουν. Η τελευταία ηλιακή καταιγίδα που επηρέασε τη Γη ήταν το 1859, και έγινε γνωστή ως φαινόμενο Κάρρινγκτον, από τον Άγγλο αστρονόμο που την κατέγραψε.
Η NASA καταγράφει την ηλιακή δραστηριότητα Το βίντεο που κατέγραψε το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA περιλαμβάνει πλάνα από δύο Στεφανιαίες Μαζικές Εκτινάξεις (CME) που πραγματοποιήθηκαν τη νύχτα της 5ης Φεβρουαρίου. Πρόκειται για ένα ηλιακό φαινόμενο κατά το οποίο ηλιακά σωματίδια αποστέλλονται στο διάστημα και μπορούν να φτάσουν στη Γη σε μία έως τρεις ημέρες αργότερα.
Σύμφωνα με Βρετανούς ειδικούς της Βασιλικής Ακαδημίας Μηχανικών στο Λονδίνο, είναι κοινά αποδεκτό ότι μία ισχυρή ηλιακή καταιγίδα είναι αναπόφευκτη, και θα πρέπει να αναρωτιόμαστε περισσότερο για το πότε θα συμβεί παρά για το εάν θα συμβεί. Τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις όπου μαζικές εκτινάξεις ενέργειας από τη στεφάνη του Ήλιου (CME) εκτοξεύτηκαν στο διάστημα και πέρασαν σε κοντινή απόσταση από τη Γη.
Το 1989 μία σχετικά αδύναμη ηλιακή καταιγίδα εξουδετέρωσε ένα μεγάλο αριθμό κεντρικών μετασχηματιστών στον ηλεκτρικό δίκτυο του Καναδά, αφήνοντας ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμού χωρίς ηλεκτρισμό για εννέα ώρες. Παρόμοια περιστατικά προκάλεσαν αύξηση στην ατμοσφαιρική ακτινοβολία το 1956, το 1972 και το 2003, σύμφωνα με τους ειδικούς. Αυτά τα φαινόμενα είναι πιο συχνά, αλλά και πολύ πιο αδύναμα από τις πραγματικές ισχυρές καταγίδες όπως αυτή του 1859.
Λόγω της πανταχού παρουσίας των ηλεκτρονικών αλλά και την εξάρτηση των τηλεπικοινωνιών από τους δορυφόρους, η ανθρωπότητα σήμερα είναι πολύ πιο ευάλωτη ως προς τις αρνητικές συνέπειες μίας ηλιακής καταιγίδας σε σχέση με το 1859.
Μία παρόμοια ηλιακή καταιγίδα θα είχε σοβαρές συνέπειες πάνω στο ηλεκτρικό δίκτυο, καθώς οι μετασχηματιστές είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε απότομες αυξήσεις της ισχύος. Άλλες αρνητικές συνέπειες θα παρατηρούνταν στο σύστημα πλοήγησης GPS (για αρκετές ημέρες), στην αεροπλοΐα και στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, ειδικά τα νεότερα που χρησιμοποιούν δίκτυο 4G, βασιζόμενο σε χρονισμό GPS. Η ακτινοβολία που θα δέχονταν οι επιβάτες ενός αεροπλάνου την ώρα της ηλιακής καταιγίδας ισοδυναμεί με τρεις ακτινογραφίες, και δεν αποτελεί σημαντικό κίνδυνο.
«Μία ισχυρή ηλιακή καταγίδα θα αποτελέσει πρόκληση αλλά όχι καταστροφή. Οι δύο μεγαλύτερες προκλήσεις για κάθε κυβέρνηση θα είναι το ευρύ φάσμα των τεχνολογιών που μπορούν να επηρεαστούν, αλλά και η εμφάνιση απροσδόκητων ανωμαλιών και αδυναμιών όσο εξελίσσεται η τεχνολογία», δήλωσε ο Πωλ Κάννον, μέλος της Ακαδημίας και προεδρεύων της ομάδας εργασίας πάνω στις ηλιακές καταιγίδες. «Το μήνυμά μας είναι μην πανικοβάλλεστε, αλλά προετοιμαστείτε», πρόσθεσε.
