Με την αντισυμβατική ζωή και τον εκούσιο θάνατό της, μια ψυχή «από αιώνες λυπημένη» και πάντα παρούσα μέσα από τους οργισμένους στίχους της, έρχεται σήμερα να συναντήσει το «μαύρο», τη σύγχρονη κραυγή αγωνίας και να οραματισθεί μαζί μας το μέλλον.
Εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο της ηθοποιού και ποιήτριας Κατερίνας Γώγου, το έργο της Σοφίας Αδαμίδου, «Πέρασα με κόκκινο», παρουσιάζεται με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατο της θλιμμένης αυτής «επαναστάτριας», στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, από σήμερα Τετάρτη 30 Ιανουαρίου.
Δραπέτης από την άδικη ζωή
Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία, αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Τα ποιήματά της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό χαρακτήρα τους και τις αναρχικές τους ιδέες.
Μέσα από τους στίχους της πρόβαλε έντονα τη διαμαρτυρία και την αγανάκτησή της για τις τερατώδεις δυνατότητες του κοινωνικού μηχανισμού να καταστρέφει τον άνθρωπο και τη ζωή και καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της.
Στρέφοντας την πλάτη στη ζωή και το σύστημα, εξουθενωμένη από ένα βαθύ αίσθημα ματαιότητας, αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ, το 1993, σε ηλικία 53 ετών. Για την κόρη της, τη Μυρτώ έγραψε:
«…να μη μάθει ποτέ η Μυρτώ
τα αίτια του θανάτου μου.
Μπορείτε να της πείτε
πως δεν άντεξα την άνοιξη ή πως πέρασα με κόκκινο.
Ναι. Αυτό είναι πιο πιστευτό.
Με κόκκινο. Αυτό να πείτε».
Με μία ζωντανή πληγή
Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία, αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Τα ποιήματά της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό χαρακτήρα τους και τις αναρχικές τους ιδέες.
Όπως σημειώνει για την Κατερίνα Γώγου η συγγραφέας του έργου, Σοφία Αδαμίδου: «Αγαπούσε τη ζωή, ενώ ταυτόχρονα δεν την άντεχε. Για κάποιους λόγους, συντηρούσε ζωντανή μια πληγή, αφηνόταν σαν καλαμιά ευλύγιστη, που, όμως, δεν έσπασε ποτέ σε αυτό που λέγεται μοίρα. Ρημαγμένη, αλλά ζόρικη. Καμωνόταν πως ζούσε αυτή τη ζωή και ετοίμαζε την άλλη. Ένα χάρτινο καραβάκι ήταν, που ταξίδευε σε πείσμα όλων. Αυτό, που σε άλλους μοιάζει απελπισία, για εκείνη ήταν απελευθέρωση. Πράξη και όνειρο, ατομικό και κοινωνικό, άσπρο και μαύρο».
Και ο σκηνοθέτης της παράστασης, Κοραής Δαμάτης, συμπληρώνει: «Πίσω από θαμπό τζάμι, η φιγούρα. Πηγαινοέρχεται, ανάβει τσιγάρο, κάθεται, μια λέξη στο χαρτί, μετά σηκώνεται. Η στάχτη από το τσιγάρο πέφτει στο πάτωμα. Στις σκιές του δωματίου, ο χρόνος δε βιάζεται, περιμένει. Ανάβει άλλο τσιγάρο. Το ξέρει ότι είναι εκεί, στο δέρμα της ο χρόνος, νοιώθει την αδημονία του. Στέκεται κάτω από το φως. Μετράει και ξαναμετράει.
Υπολογίζει παρουσίες, απουσίες, κρατάει σημειώσεις με το νου, κανονίζει αυτά που πρέπει να γίνουν, πότε πρέπει να γίνουν, και ύστερα… θλίβεται. Τα περισσότερα πράγματα δεν ήρθαν στην ώρα τους, ξέφυγαν. Κοιτάζει το ρολόι του τοίχου. Δείχνει λάθος χρόνο. Γυρίζει αλλού το πρόσωπο. Έτσι κι αλλιώς, ο χρόνος του ρολογιού ψεύδεται, αγγίζει τα όρια του παρά φύση, μια υποτυπώδης ανάγκη, κοροϊδεύει τους ανθρώπους. Έτσι είναι, Κατερίνα».
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία - σκηνικά – κοστούμια: Κοραής Δαμάτης, μουσική: Διονύσης Τσακνής, φωτισμοί: Θανάσης Σταυρόπουλος. Ερμηνεύουν: Μελίνα Βαμβακά, Στέλιος Γεράνης, Τζένη Κόλλια, Κατερίνα Φωτιάδη.
Πληροφορίες
Θέατρο «Τζένη Καρέζη», Ακαδημίας 3 – Αθήνα, τηλ.: 210 3644921 – 3625520 – 3636144. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη: 21.00, Τετάρτη: 20.00. Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: 15 ευρώ, φοιτητικό – άνεργοι: 10 ευρώ.
