Νέα βρετανική έρευνα δίνει εξήγηση στον εκνευρισμό που μπορεί να αισθάνεται κάποιος όταν ακούει σε κοντινή απόσταση ένα μωρό να κλαίει θορυβωδώς.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η υπερευαισθησία και υπεραντίδραση απέναντι στο παιδικό κλάμα έχει μια πιθανή εξελικτική ερμηνεία, καθώς από την εποχή των μακρινών προγόνων του ανθρώπου αναπτύχθηκε σταδιακά ένας μηχανισμός εγρήγορσης κάθε φορά που ένα μωρό, μέσω του κλάματός του, φαινόταν να μεταδίδει το μήνυμα ότι χρειάζεται κάτι.

Έτσι, σήμερα πια, ενστικτωδώς και αυτομάτως το κλάμα του μωρού ενεργοποιεί στο σώμα του ενήλικου μια κατάσταση αναστάτωσης, με συνέπεια να μην μπορεί να το αγνοήσει -ακόμα και να το ήθελε.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μόρτεν Κρίνγκελμπαχ, ερευνητή του Τμήματος Ψυχιατρικής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης έκαναν πειράματα με 40 εθελοντές, τους οποίους υπέβαλαν σε μια ποικιλία διαφορετικών ήχων, προκειμένου να ελέγξουν και να αξιολογήσουν τις αντιδράσεις τους σε κάθε έναν από αυτούς.

Όπως έδειξαν τα πειράματα και όπως όλοι λίγο-πολύ ξέρουν από προσωπική εμπειρία, ακόμα και όταν κάποιος περιτριγυρίζεται από διάφορους θορύβους, εάν ένα μωρό κλαίει κάπου κοντά, τότε η ακοή του, θέλοντας και μη, εστιάζεται κυρίως σε αυτόν ακριβώς τον θόρυβο, επειδή ο ενήλικας είναι βιολογικά προγραμματισμένος να ανταποκρίνεται σε ένα τέτοιο «σήμα».

Αντίθετα, άλλους θορύβους, τεχνητούς ή φυσικούς, ακόμα και αν είναι αντικειμενικά πιο έντονοι και ενοχλητικοί, ίσως κάποιος μπορεί πιο εύκολα να τους αγνοεί και να στρέφει αλλού την προσοχή του.

«Λίγοι ήχοι προκαλούν τέτοια ενστικτώδη αντίδραση όπως το κλάμα του μωρού», ανέφερε ο Κρίνγκελμπαχ. «Γι' αυτό», πρόσθεσε, «για παράδειγμα, είναι σχεδόν αδύνατο να αγνοήσει κανείς ένα μωρό που κλαίει μέσα σε ένα αεροπλάνο, με όλη τη δυσφορία που αυτό μπορεί να προκαλεί, παρόλο που ολόγυρα μπορεί να υπάρχουν πολλοί άλλοι θόρυβοι και περισπασμοί».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ