Ο σπαρακτικός μονόλογος «Τζόρνταν» των Αννα Ρέινολντς και Μόιρα Μπουφίνι, που μετέφρασε ο Μάριος Πλωρίτης και διασκεύασε ο Νίκος Μαστοράκης, με την Μαρίνα Ασλάνογλου να υποδύεται την τραγική εικοσάχρονη μητέρα Σίρλεϊ Τζόουνς, μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε πέρυσι, φέτος ζωντανεύει από τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου, στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.
Για τέταρτη φορά, η θεατρική Αθήνα υποδέχεται τη συγκλονιστική ιστορία της μητέρας που έπνιξε με τα ίδια της τα χέρια τον ανήλικο γιο της. Η πρώτη φορά ήταν στο θέατρο «Διονύσια» το 1993. Ακολούθησαν το θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη» το 2000 και το θέατρο «Αμιράλ» την περίοδο 2010 - 2011, με την Μαρίνα Ασλάνογλου να υποδύεται την τραγική ηρωίδα. Γι' αυτή την ερμηνεία απέσπασε το «θεατρικό Βραβείο Κοινού» το 2011.
«Αυτό που προσπαθούμε να μεταφέρουμε είναι η αλήθεια της ηρωίδας. Ο σκηνοθέτης μου ήθελε να είναι η παράσταση ρεαλιστική, πραγματική όπως είναι και η ιστορία. Μια αληθινή μαρτυρία μέσα από μια θεατρική ματιά», μας είπε - μεταξύ άλλων- η αγαπημένη ηθοποιός.
Τι σας συγκλόνισε περισσότερο ενσαρκώνοντας τη Σίρλεϊ;
Με έχει συγκλονίσει όλη η ιστορία. Στέκομαι ιδιαίτερα στην αποφασιστικότητά της. Στο πώς δηλαδή η απόλυτη αγάπη για το παιδί της, είναι κίνητρο που τη σπρώχνει να το σκοτώσει και κατόπιν να αυτοκτονήσει. Και αυτό, προκειμένου να μείνουν για πάντα μαζί και να μην τους χωρίσει ούτε ο θάνατος. Αν το σκεφτεί κάποιος, νιώθει ότι είναι περίεργο. Αλλά εγώ αρχίζω να τη δικαιολογώ... όχι για την πράξη της... αλλά για τις προθέσεις της.
Μέσα από ποιους σκοτεινούς δρόμους μπορεί η μητρότητα να γίνει εγκληματική;
Αυτό ρωτάω και εγώ καθημερινά τη Σίρλεϊ. Η απάντησή της είναι ένας ολόκληρος μονόλογος... είναι όλο το έργο!
Το γεγονός ότι βασίζεται σε πραγματική ιστορία, κάνει το έργο περισσότερο σκληρό;
Είναι ιδιαίτερα σκληρό όταν ακούς μια τέτοια ιστορία, όταν τη ζεις όμως μαλακώνεις... δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα. Το μόνο κίνητρο - άλλοθι της πρωταγωνίστριας είναι η ανάγκη και οι λόγοι που την έφεραν σε αδιέξοδο. Είναι μια εσωτερική κραυγή, μια φωνή που πρέπει να ακουστεί. Γι’ αυτό προσπαθώ να βρω την αλήθεια της και να την αγαπήσω.
Πώς ο εσωτερικός μηχανισμός αντιστρέφει τους ρόλους του θύματος και του θύτη;
Συνήθως, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μας σώζει από τα δύσκολα. Πολλές φορές δικαιολογούμε τους εαυτούς μας, αλλάζουμε ρόλους και από θύτες γινόμαστε θύματα για να σωθούμε. Η Σίρλεϊ δεν παλεύει γι’ αυτό, δεν την απασχολεί αν θα ζήσει ή θα πεθάνει... παλεύει για το δίκιο της και θέλει να της το αποδώσουν.
Πώς βιώνετε τον μονόλογο που ερμηνεύετε;
O συγκεκριμένος μονόλογος έχει αντιμετωπιστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να κυριαρχεί ο διάλογος. Η Σίρλεϊ δεν απευθύνεται στο κοινό μιας θεατρικής παράστασης, αλλά στον εαυτό της και στους ανθρώπους που περάσανε από την ζωή της. Η μεγάλη άσκηση είναι να κατορθώσει ο ηθοποιός να φέρει στην σκηνή όλους εκείνους που περνάνε μέσα από την ιστορία και να τους δώσει ζωή, ώστε το κοινό να αισθάνεται όλες αυτές τις παρουσίες δίπλα του. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Θέλει δουλειά και αφοσίωση.
Στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, οι καλλιτέχνες οδηγούνται σε συμβιβασμούς;
Κάθε συμβιβασμός σχετίζεται με ανάγκες. Είναι πολύ προσωπικό το τι θεωρεί καθένας ανάγκη ή αναγκαίο. Υπάρχουν βασικές ανάγκες, και αν αυτές ικανοποιούνται με τους λιγότερους δυνατούς συμβιβασμούς, τότε είναι καλύτερα τα πράγματα. Ο καλλιτέχνης όμως πρέπει να έχει μεγάλο ψυχικό σθένος, ώστε να μπορεί να διεκδικεί και να παλεύει για το «ακατόρθωτο».
Ποια είναι η σχέση σας με την τηλεόραση;
Είναι σχέση ασφαλείας και μη εξάρτησης. Δεν την απορρίπτω. Πιστεύω ότι ένας ηθοποιός πρέπει να τα δοκιμάζει όλα. Οδηγός μου, όμως, είναι το θέατρο. Είναι τρόπος ζωής για μένα και γι' αυτό προσπαθώ να μη βγαίνω από αυτό το δρόμο.
Με την τέχνη;
Ήταν και είναι μεγάλη μου ανάγκη και αγάπη. Άφησα το ένστικτο να με οδηγήσει... και βρέθηκα εδώ... Στόχος μου είναι να αφοσιώνομαι σε ό,τι κάνω, και να προχωρώ αργά και σταθερά.
Συντελεστές
Σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, η σκηνοθεσία και διασκευή του κειμένου είναι του Νίκου Μαστοράκη, τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη και οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα.
Πληροφορίες
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα, τηλ. 210 3222464-3236732. Παραστάσεις: από Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, στις 9.15 μ.μ., διάρκεια: 75 λεπτά χωρίς διάλλειμα. Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 20 ευρώ, φοιτητικό - ομάδες-Σύλλογοι: 15, νεανικό κάτω των 25 ετών: 10 ευρώ.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
