Τα έντομα που «γεννήθηκαν» στα εργαστήρια του Χάρβαρντ δεν θυμίζουν σε τίποτε τα υπόλοιπα. Αντλώντας έμπνευση από το οριγκάμι, την παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη του διπλώματος χαρτιού, από το οποίο προκύπτουν τρισδιάστατες δημιουργίες, οι ερευνητές κατασκεύασαν τρισδιάστατα έντομα «διπλώνοντας» με τη βοήθεια λέιζερ πλαστική ταινία, αυτοκόλλητα φύλλα, ανθρακόνημα, τιτάνιο, ορείχαλκο και κεραμικό υλικό.

Στο τέλος αυτής της διαδικασίας, ακριβώς όπως συμβαίνει στα παιδικά βιβλία με κινούμενα μέρη (pop - up), από τα διπλωμένα υλικά «ξεπηδούν» τα ρομποτικά έντομα με την ονομασία Micro Air Vehicle ή MAV. Η νέα αυτή μέθοδος θα μπορούσε να οδηγήσει στην ταχύτερη και φθηνότερη μαζική παραγωγή ιπτάμενων ρομπότ, σμήνη από τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με πολλούς τρόπους: στην επικονίαση των καλλιεργειών, στην αναζήτηση αγνοουμένων ή στην παρακολούθηση πετρελαιοκηλίδων.

Μιλώντας στην καθημερινή εφημερίδα του πανεπιστημίου, τη Harvard Crimson, ο καθηγητής Ρόμπερτ Γουντ λέει ότι τα ρομποτάκια του μοιάζουν πολύ με έντομα, ζυγίζουν λιγότερο από ένα συνδετήρα, ενώ το άνοιγμα των φτερών τους δεν ξεπερνά τα 2 με 3 εκατοστά. Η σημαντικότερη διαφορά είναι ότι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, τα MAV δεν πετούν.

Ο Γουντ λέει ότι στόχος του είναι κάποια μέρα τα ρομποτικά του έντομα να μπορούν να εκτελούν εργασίες από μόνα τους, π.χ. να μεταφέρουν πληροφορίες από το ένα σημείο στο άλλο. Το μικρό τους μέγεθος βέβαια σημαίνει ότι η επεξεργαστική τους ισχύς θα είναι περιορισμένη. «Αυτή τη στιγμή αναπτύσσουμε διαδικασίες λήψης αποφάσεων, οι οποίες θα υποστηρίζονται από πολύ απλές εντολές ελέγχου συμπεριφοράς, για παράδειγμα την αποφυγή εμποδίων ή την πτήση προς συγκεκριμένα αισθητήρια ερεθίσματα», εξηγεί ο καθηγητής.

Ο ίδιος οραματίζεται τα MAV να διαδραματίζουν κάποτε νευραλγικό ρόλο σε επιχειρήσεις διάσωσης. Μετά π.χ. από ένα πυρηνικό ατύχημα, προκειμένου να μην τεθούν σε κίνδυνο οι ζωές διασωστών, εκατοντάδες τέτοια έντομα θα μπορούσαν να πετάξουν πάνω από το σημείο αναζητώντας επιζώντες. Καθώς θα έχουν την ικανότητα να μετακινούνται με ευκολία σε μικρούς χώρους, ακόμη και μέσα στα ερείπια, θα ανιχνεύουν πηγές διοξειδίου του άνθρακα και θα υποδεικνύουν με ακρίβεια το σημείο, όπου εντόπισαν κάποιον επιζώντα.

«Θέλουμε κάποτε τα MAV να είναι τόσο φθηνά που θα είναι αναλώσιμα», λέει ο Γουντ. «Ακόμη και εάν τα περισσότερα καταστραφούν κατά την επιχείρηση διάσωσης, η αποστολή θα θεωρείται και πάλι επιτυχημένη».