Τα παιδιά που μεγαλώνουν κοντά στη Φύση ενδέχεται να υποφέρουν από λιγότερες αλλεργίες. Ο λόγος είναι ότι σε περιβάλλοντα που φιλοξενούν πολλά είδη ζωής υπάρχουν και περισσότερα «φιλικά» μικρόβια, τα οποία περνούν στο σώμα και προστατεύουν τον οργανισμό από φλεγμονώδεις διαταραχές. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας φινλανδικής μελέτης, η μείωση της βιοποικιλότητας είναι πιθανό να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην έξαρση των αλλεργιών και του άσθματος.
Η μελέτη επικεντρώθηκε στην προδιάθεση για αλλεργίες σε 118 Φινλανδούς εφήβους. Οι ερευνητές είδαν ότι όσα παιδιά ζούσαν σε φυσικά περιβάλλοντα, π.χ. κοντά σε δάση ή σε αγροκτήματα, είχαν στο δέρμα τους μεγαλύτερη ποικιλία βακτηρίων και μικρότερη ευαισθησία στα αλλεργιογόνα. Μάλιστα ένα συγκεκριμένο γένος γ-πρωτεοβακτηρίων, τα ακινητοβακτηρίδια, «συνδέονται άμεσα με την ανάπτυξη αντιφλεγμονωδών μορίων», όπως αναφέρεται στην έκθεση.
«Μικρόβια υπάρχουν παντού -και στο χτισμένο περιβάλλον- όμως η σύνθεσή τους είναι διαφορετική στα φυσικά περιβάλλοντα και σε περιοχές χτισμένες από τον άνθρωπο», εξηγεί η Ίλκα Χάνσκι από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, μία εκ των συντακτών της έκθεσης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences. «Η μικροχλωρίδα στα φυσικά περιβάλλοντα είναι πιο ωφέλιμη για εμάς.»
Ειδικότερα, οι επιστήμονες είδαν ότι στις περιοχές, όπου ζούσαν τα υγιή παιδιά, τα είδη ενός ενδημικού φυτού ήταν 25% περισσότερα σε σχέση με τις περιοχές, όπου ζούσαν τα αλλεργικά παιδιά. Όπως επισημαίνει η Χάνσκι ωστόσο, η ομάδα της δεν γνωρίζει ακόμη εάν τα ευρήματα αυτά βρίσκουν εφαρμογή οπουδήποτε στον κόσμο ή μόνο στη βορειοευρωπαϊκή χώρα. «Πολλές ερευνητικές ομάδες σε ολόκληρο τον κόσμο θα μπορούσαν εύκολα να πάρουν τέτοια δεδομένα για τους πληθυσμούς τους και τότε θα μάθουμε πόσο ευρεία εφαρμογή βρίσκουν αυτά τα αποτελέσματα», σημειώνει.
Η άποψη ότι η ποικιλία ζωντανών οργανισμών, ανάμεσά τους και μικροβίων, σε ένα περιβάλλον συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός υγιούς ανοσοποιητικού στα παιδιά, ονομάζεται υπόθεση της βιοποικιλότητας και αποτελεί «παρακλάδι» της υπόθεσης της υγιεινής. Πρόκειται για τη θεωρία, σύμφωνα με την οποία η έκθεση σε ορισμένα μικρόβια τους πρώτους μήνες και χρόνια της ζωής μας, «εκπαιδεύει» το ανοσοποιητικό μας σύστημα ώστε να μην αντιδρά σε αβλαβείς ουσίες, π.χ. στη γύρη.
Κατά τη Χάνσκι, τα αποτελέσματα της μελέτης θα πρέπει να αποτελέσουν ακόμη μια αφορμή «για το σχεδιασμό χώρων πρασίνου σε πόλεις και κωμοπόλεις». Η συγκεκριμένη έρευνα άλλωστε δεν είναι η πρώτη που εξετάζει τη σχέση της υγείας μας γενικότερα –σωματικής και ψυχικής- με το κατά πόσο έχουμε πρόσβαση σε χώρους πρασίνου.
