Με αφορμή τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας (Λεβίδου 13, Κηφισιά) παρουσιάζει στον αύλειο χώρο του την έκθεση του Νίκου Ζήβα, με τίτλο «Ηλιοστάσια».

Με αυτή την έκθεση - που θα διαρκέσει έως τις 17 Ιουνίου-, το τιμώμενο από το ελληνικό τμήμα του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM) για το 2012, Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας "Γαία", ξεκίνησε την σειρά εκδηλώσεων, στο πλαίσιο του εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων.

Η έμπνευση για τη δημιουργία της σειράς των γλυπτών του Νίκου Ζήβα ήταν τα ηλιακά ωρολόγια και το γοητευτικό παιχνίδι φωτός και σκιάς με τον χρόνο.

Ο εικαστικός μίλησε μαζί μας για το ξεκίνημα, τη διαδρομή και την ολοκλήρωση του δημιουργικού του ταξιδιού.

Το σημείο έναρξης

«Η εικαστική περιπέτεια των «Ηλιοστασίων» ξεκινάει εδώ και πέντε περίπου χρόνια, όταν μέσα στην οικογενειακή συλλογή από αντικείμενα και θραύσματα των κατεδαφισμένων νεοκλασικών και παραδοσιακών σπιτιών, που κληρονόμησα από τον πατέρα μου Κώστα Ζήβα, βρήκα μερικά αρχιτεκτονικά μέλη, που άλλων η φόρμα θύμιζε ρολόγια και άλλων εκκρεμή».

Ο Νίκος Ζήβας γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1981 έως το 1986, και στα εργαστήρια του Δημήτρη Μυταρά και του Νίκου Κεσσανλή. Από το 1989 έως το 1993, έζησε και εργάστηκε στη Ρώμη. Από τότε και μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Έμπνευση

«Άρχισα λοιπόν να συνθέτω, εμπνεόμενος από αυτές τις φόρμες, κατασκευές που συνδύαζαν ετερόκλητα μεταξύ τους αντικείμενα όσον αφορά την προέλευσή τους και την αλλοτινή τους χρήση, μα ομοειδή στην υφή τους και συγγενή στο σχήμα τους, με αποτέλεσμα να γεννιούνται πλέον ολοκληρωμένα γλυπτά με ενιαίο χαρακτήρα και «αρχιτεκτονική» δομή».

Στόχος

«Η όλη σύνθεση ολοκληρωνόταν έχοντας ως στόχο και θέμα την ωρική επιφάνεια και τον «στολισμό» της, με γνώμονα τον δείκτη του ρολογιού. Τον ρόλο του γνώμονα έπαιξαν διάφορα αντικείμενα όπως γουδοχέρια, καρφιά, δείκτες ζυγών (καντάρια), μάνταλα, μεντεσέδες. Όλα παλαιά αντικείμενα, με την πατίνα του χρόνου να τα χαρακτηρίζει, και τη νέα τους χρήση να τα εντάσσει αρμονικά στο σύνολο».

Ακρίβεια μέσω τοποθέτησης και προσανατολισμού

«Προχωρώντας περαιτέρω την αναζήτηση διάφορων τύπων των ηλιακών ρολογιών, προσέφυγα σε εικαστικές λύσεις ανάλογα με την μορφολογία των αντικειμένων που χρησιμοποιούσα. Έτσι, η όψη μιας πέτρινης κολώνας προσφερόταν για την χάραξη ενός κατακόρυφου ηλιακού ρολογιού ή κάποιες μπάλες μαρμάρινες, παλαιοί τριπτήρες ως σφαιρικά ρολόγια κ.ο.κ.. Επίσης, χρησιμοποίησα διάφορα στοιχεία, κυρίως μεταλλικά μα και μαρμάρινα ως εκκρεμή, ενταγμένα στη συνολική σύνθεση, σηματοδοτώντας την έννοια του χρόνου. Επιπλέον, με σωστή τοποθέτηση και προσανατολισμό λειτουργούν με μεγάλη ακρίβεια. Στις συνθέσεις αυτές, το χρηστικό θέμα τους και ο διακοσμητικός τους ρόλος ενισχύονται και αναβιβάζονται από την εικαστική δύναμη των παλιών αυτών αντικειμένων, στο συνδυασμό των οποίων έχω την τιμή να έχω συμβάλλει».

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης